รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 260

ดวงตาของฉินอันอันสั่นไหว จากนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ “พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน เพิ่งได้นอนด้วยกันเหรอ? คุณสองคนนี้ไร้เดียงสาจริง ๆ”

ฟู่สือถิงจุกอกจนหน้าเปลี่ยนสี “ดูเหมือนคุณจะมีประสบการณ์เยอะนะ นอกจากผมแล้ว คุณเคยนอนกับผู้ชายคนอื่นอีกไหม?”

ฉินอันอันยิ้มหวาน “แน่นอน” เสี่ยวหานก็นับว่าเป็นผู้ชาย

ความสงบบนใบหน้าของฟู่สือถิงหายไปโดยสิ้นเชิง!

“ฉินอันอัน! ถ้าผมกลับมาหาคุณอีก อย่าเรียกผมว่าคน!” เขาพูดคำที่รุนแรงแล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย

ฉินอันอันมองเขาเดินจากไปต่อหน้าต่อตาเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าพลันก็จางหายไปทีละน้อย

ดีแล้ว

เขาจะไม่มาหาเธออีก

พวกเขาทั้งสองจะได้เริ่มต้นชีวิตของตัวเอง

‘แต่ทำไมฉันถึงไม่มีความสุขเลย?’

เธอกอดผ้าห่มแล้วหายใจเข้าลึก ๆ

บนนั้นมีกลิ่นของเขาเหลืออยู่

ประตูห้องคนไข้ถูกผลักให้เปิดออก และไมค์ก็ก้าวเข้ามา

“ฉินอันอัน ฟู่สือถิงไม่ได้รังแกเธอใช่ไหม? เขาน่ารังเกียจที่สุดเลย! ตอนแรกฉันจะพาเธอมาโรงพยาบาล แต่เขาดันผลักฉันแย่งพาเธอมาก่อน!”

ไมค์เดินไปข้างเตียงแล้วนั่งลงพลางเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอ

ไม่ร้อนแล้ว

ไข้ลดลงแล้ว

“เขาพาฉันมาโรงพยาบาลเหรอ?” ขนตาของฉินอันอันสั่นเล็กน้อยและเธอก็ตกตะลึง

“ใช่น่ะสิ! เขาไปหาเธอที่บ้าน และโดนเสี่ยวหานสาดน้ำเปียกโชกไปหมด ฉันก็เลยพาเขาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในบ้าน และเจอว่าเธอมีไข้” ไมค์เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง “เมื่อกี้เขาคุยอะไรกับเธอเหรอ? ตอนที่เขาออกไปดูโกรธมากเลยนะ!”

ฉินอันอันนิ่งเฉยและพูดเบา ๆ “ไม่ได้คุยอะไร แล้วทำไมถึงเอาผ้าห่มมาจากบ้านล่ะ?”

ไมค์ “เขาอุ้มเธอมาไง! เขาแข็งแรงมาก! เขาอุ้มเธอมาแบบนี้และฉันยังตามเธอไม่ทันเลย”