รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 285

เธอกระแทกประตูปิดแล้วลงกลอน

ไมค์เห็นว่าการทะเลาะจบลงแล้ว เขาก็พาอิ๋นอิ๋นออกมาทันที

“นี่! คุณฟู่…” ไมค์อยากจะพูดอะไรเพื่อฉินอันอันสักคำสองคำ

ฟู่สือถิงเหลือบมองเขาอย่างดุร้าย “หุบปาก!”

ไมค์ปิดปาก มองดูเขาเดินไปหาอิ๋นอิ่นแล้วพาเธอออกไป

เมื่อออกมาจากวิลล่า ด้านนอกมีฝนตกปรอย ๆ

ฟู่สือถิงถอดเสื้อโค้ทออกแล้วคลุมศีรษะอิ๋นอิ๋น

เมื่อเข้ามาในรถ อิ๋นอิ๋นกอดเสื้อโค้ทของเขา ดวงตาสีเข้มมองไปทางวิลล่าที่อยู่นอกหน้าต่าง

ฟู่สือถิงคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ และพูดเสียงแหบพร่า “อิ๋นอิ๋น ไม่ต้องมองแล้ว”

“พี่คะ ขอโทษนะคะ…” อิ๋นอิ๋นพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาสองสาย

“อิ๋นอิ๋น เธอไม่ผิด เธอไม่ต้องขอโทษใครทั้งนั้น” ฟู่สือถิงยกมือขึ้นเพื่อเช็ดน้ำตาจากหางตาของเธอ

อิ๋นอิ๋นร้องไห้ด้วยใบหน้าเจ็บปวดใจ “พี่ชาย คือฉันเอง เพราะว่าฉันกลัวการผ่าตัด…ดังนั้นฉันเลยหนีไปเอง…ฉันเป็นคนขอให้เสี่ยวหานพาไป…”

เมื่อกี้เธอไม่กล้าพูด ตอนนี้ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าเพื่อคืนความจริง

ทันใดนั้นดวงตาที่เย็นชาของฉินอันอันปรากฏขึ้นในใจฟู่สือถิง

ทำไมเธอไม่อธิบายให้เขาฟัง?

หรือว่าต้องยั่วให้เขาโกรธ เธอถึงจะมีความสุข?

“พี่ชาย พี่อย่าโทษอันอันนะคะ…อันอันดีกับฉันมาก…ฉันป่วยไม่สบายมากเป็นเธอที่ดูแลฉัน…” อิ๋นอิ๋นสำลักด้วยเสียงสะอื้น นึกถึงภาพเหตุการณ์คืนนั้นในใจของเธออีกครั้ง “เธอฉีดยาให้ฉัน…อันอันเก่งมากเลย…”

ฟู่สือถิงหยิบกระดาษชำระเช็ดน้ำตาให้เธอ ลูกกระเดือกของเขาขยับ “เธอให้เสี่ยวหานพาเธอไปที่บ้านของเขา จากนั้นก็ป่วยแล้วฉินอันอันรักษาให้เธอ…แล้วหลังจากนั้นล่ะ? ฉินอันอันส่งเธอไปที่โรงพยาบาลใช่ไหม?”

อิ๋นอิ๋นมองเขาทั้งน้ำตา “ฉันจำไม่ได้แล้ว…ฉันจำได้แค่อันอันดีกับฉันมาก เธอไม่เหมือนคืนนี้เลย…เธอไม่ใช่คนเลว…”

“ฉินอันอันบอกว่าเธอโง่ เธอไม่โกรธเลยเหรอ?” ดวงตาของฟู่สือถิงปวดร้าวเล็กน้อย

ถึงแม้จะคิดขึ้นมาในตอนนี้ หัวใจยังคงเจ็บปวดมาก

เขารู้ว่าฉินอันอันไม่ใช่คนเลว แต่คำพูดนั้นของเธอมันทำให้เขาเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง

เดิมทีอาการเจ็บป่วยของอิ๋นอิ๋นไม่ได้รุนแรงขนาดนี้ แต่เพราะว่าต่อมาถูกพ่อทุบตีอย่างแรงถึงกลายเป็นแบบนี้

เขาไม่อนุญาตให้ใครมารังแกอิ๋นอิ๋นอีกต่อไป!

ดวงตาของอิ๋นอิ๋นเป็นสีแดงแล้วส่ายหัว “พี่ให้คุณหมอเสิ่นรักษาฉัน ไม่ใช่เพราะฉันเป็นคนโง่ใช่ไหมคะ?”