รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 32

สุดสัปดาห์

ฉินอันอันนัดเจอรองประธานที่บริษัท

“อันอัน พวกเราต้องรีบเปิดตู้เซฟแล้ว เฮ่อจุนจือเร่งให้พวกเราตอบกลับตลอดเลย ตอนนี้ผมไม่กล้าบอกความจริง แล้วก็ไม่กล้าพูดโกหกเขาด้วย…ลุงไม่มีอะไรเลยความมั่นใจก็ด้วย!”

ฉินอันอันพยักหน้า “เมื่อคืนฉันเขียนตัวเลขส่วนหนึ่งลงบนกระดาษ เดาว่าตอนที่พ่อตั้งรหัสผ่านน่าจะใช้ตัวเลขพวกนั้น ที่นี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาผสมมันยังไงเท่านั่นค่ะ”

รองประธานรับกระดาษจากมือของเธอ หลังจากมองดูตัวเลขบนกระดาษ เขาก็พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาลองกันเดี๋ยวนี้เลย!”

ทั้งสองเข้าไปในห้องลับ เดินไปที่ด้านหน้าตู้เซฟ เริ่มลองผสมตัวเลขทีละตัว

ทุกอย่างไม่ได้ราบรื่นอย่างที่พวกเขาคาดหวัง

หลังจากล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน ฉินอันอันก็ขมวดคิ้ว และถอนหายใจ

“หวังหว่านจือจะรู้หรือเปล่าคะ?” เธอเอ่ยปาก “รหัสผ่านประตูบ้านฉันคือวันเกิดของพ่อกับวันเกิดของหวังหว่านจือรวมกัน ก่อนที่พ่อของฉันจะป่วย เขาดีกับหวังหว่านจือมาก”

รองประธานส่ายหน้า “ถ้าหากหวังหว่านจือรู้ว่าระบบใหม่ของเรามีค่ามากขนาดนี้ เธอจะต้องมาเอามันก่อนบินหนีไปแน่”

ฉินอันอันทำได้เพียงแค่เปลี่ยนความคิด “ลุงโจวคิดว่าของที่อยู่ในตู้เซฟ อาจจะถูกเอาไปแล้วหรือเปล่าคะ?”

สีหน้าท่าทางของรองประธานเปลี่ยนไปอย่างมาก “เป็นไปไม่ได้! ที่นี่ถูกดูแลเข้มงวดเป็นพิเศษ ฉันดูกล้องวงจรปิดทุกวัน นอกจากพวกเราแล้วก็ไม่มีใครมาที่นี่อีก”

ฉินอันอัน “โอ้…ถ้าไม่มีรหัสผ่าน ก็จะไม่มีทางเปิดตู้เซฟนี้ได้จริง ๆ เหรอคะ? นอกจากตัวเลขพวกนี้บนกระดาษแล้ว ฉันคิดรหัสผ่านอื่นไม่ออกเลยจริง ๆ”

รองประธานเดินวนไปวนมาในห้องด้วยสีหน้านิ่วคิ้วขมวด จากนั้นครู่หนึ่งก็เอ่ยว่า “ถ้าไม่มีรหัสผ่านก็ไม่ใช่ว่าจะเปิดตู้เซฟไม่ได้หรอกนะ ถ้าจะต้องเปิดจริง ๆ ก็มีแต่ต้องทำลายตู้เซฟนี้เท่านั้น แต่ตอนที่ทำลายตู้เซฟก็เสี่ยงที่ของในตู้จะถูกทำลายไปด้วยเช่นกันเสี่ยงไม่ใช่เล่นเลย”

ฉินอันอันไม่รู้จะทำอย่างไร

รองประธาน “ขอฉันคิดดูอีกที่แล้วกัน! ถ้าเปิดไม่ได้จริ งๆ ก็ทำได้แค่ทำลายตู้เซฟนี้แล้วล่ะ”

ฉินอันอันพูดอย่างครุ่นคิด “ค่ะ”

“อันอัน คุณรู้จักฟู่ซื่อถิงหรือเปล่า?” รองประธานถามอย่างสงสัย

ฉินอันอันตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดพร้อมกับส่ายหน้า “ไม่รู้จักค่ะ ถ้าฉันรู้จักเขา ฉันคงไปยืมเงินเขานานแล้ว”

จากนั้นไม่นาน เขาก็ส่งข้อความถึงหวังหว่านจือ

หวังหว่านจือได้รับข้อความแล้วก็โทรกลับมาหารองประธานทันที “คุณบอกว่าเหล่าฉินซ่อนความลับเอาไว้? หมายความว่ายังไง?”

รองประธานเอ่ย “ประธานฉินทิ้งบริษัทเอาไว้ให้ฉินอันอัน คุณคิดว่าประธานฉินอยากจะทำร้ายลูกสาวตัวเองงั้นเหรอ? หวังหว่านจือ เดิมทีผมคิดว่าคุณเป็นคนฉลาด คิดไม่ถึงเลยว่ากับเรื่องแค่นี้คุณจะไม่เข้าใจ”

หลังจากได้รับการบอกใบ้จากรองประธาน หวังหว่านจือก็เข้าใจได้ในทันที “เหล่าฉินทิ้งอะไรไว้ให้ฉินอันอัน?”

“ตู้เซฟ ตู้เซฟใบใหญ่มาก ข้างในคงมีของที่มีค่ามาก แต่ประธานฉินดันลืมบอกรหัสผ่านกับฉินอันอัน” รองประธานจึงตัดสินใจร่วมมือกับฉินอันอัน “หวังหว่านจือ ถ้าคุณบอกรหัสผ่านให้ผมได้ ผมสัญญาเลยว่าหลังจากที่ผมได้ผลประโยชน์แล้วจะแบ่งให้คุณส่วนหนึ่ง”

“ส่วนหนึ่งคือเท่าไหร่? ถ้าน้อยเกินไป ฉันก็ไม่เอาด้วย”

“เหอ ๆ แบ่งให้มากที่สุดคือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ คุณอยากร่วมมือก็ร่วม ไม่อย่างนั้นก็ช่างเถอะ อย่างไรมันไม่ใช่ของคุณตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

“ก็ได้! ฉันจะร่วมมือกับคุณ รหัสผ่านมีกี่หลักล่ะ?”

“หกหลัก เดี๋ยวผมจะส่งรูปให้คุณดู ในนั้นคือตัวเลขซึ่งค่อนข้างมีความสำคัญกับฉินเจี๋ยที่ฉินอันอันเขียนไว้ รวมถึงรหัสผ่านที่พวกเราลองใช้เมื่อตอนบ่ายซึ่งไม่ถูกต้องด้วย คุณลองดูแล้วกันว่าจะนึกอะไรได้จากมันบ้างหรือเปล่า”