รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 31

“พรุ่งนี้กับมะรืนเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ วันจันทร์หน้าเราไปหย่ากันเถอะ!” ฉินอันอันพูดต่อ

เมื่อเห็นว่าเธอทนไม่ไหวแบบนี้ เขาก็ได้แต่หยิบบุหรี่ออกมาจุดอย่างใจเย็น

ฉินอันอันขมวดคิ้ว ไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เขาไม่ได้วางแผนจะหย่ากับเธอหรือ?

ถ้าเขาอยากจะหย่ากับเธอ คงไม่มีท่าทีเฉยชาแบบนี้

เพื่อบีบให้เขายอมยา เธอสูดหายใจเข้าปอด แล้วเอ่ยว่า “ฉันนอกใจคุณ นี่คุณยังทนได้อีกเหรอ? ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันคงไม่อยากเจอตัวเองไปตลอดชีวิตแล้ว คุณต้องอย่า! ถ้าไม่หย่า คุณก็จะถูกฉันสวมเขาไปตลอดชีวิต!”

ฟู่ซื่อถิงพ่นควันออกมา สายตาล้ำลึกเฝ้ามองการแสดงของเธอ

“คุณก็ได้เห็นถังเฉียนแล้วนี่ ใช่ไหม? คงโกรธมากเลยใช่หรือเปล่า? สมควรจะโกรธแล้ว ฉันเป็นตัวต้นคิดเองนั่นแหละ! ฉันตั้งใจทำให้คุณโกรธเอง!”

ฉินอันอันราดน้ำมันลงกองไฟ

แม่บ้านจางที่อยู่ด้านข้าง ได้ยินแล้วก็ใจสั่น

‘ทำไมฉินอันอันต้องหาเรื่องใส่ตัวด้วย?’

‘หรือเพราะได้รับการกระทบกระเทือนจากการแท้งลูก สมองของเธอก็เลยมีปัญหาไปด้วย?’

‘ถ้าเธอยังหาเรื่องใส่ตัวไม่เลิก เกรงว่าฟู่ซื่อถิงจะฆ่าเธอเข้าจริง ๆ’

เมื่อคิดได้ดังนั้น แม่บ้านจางก็เดินเข้าไปอย่างอดรนทนไม่ไหว “คุณผู้ชายคะ ที่คุณผู้หญิงพูดไป เธอไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ…เธอก็แค่โศกเศร้ามากเกินไปเลยพูดจาเพ้อเจ้อ…ตั้งแต่เธอแต่งเข้าบ้านมาก็อยู่แต่ในบ้านตลอด ดิฉันกล้ารับประกันค่ะว่าตั้งแต่แต่งเข้ามา เธอทำตามหน้าที่ของตัวเองมาตลอด ไม่ได้ยุ่งกับฟู่เย่เฉินเลย”

ฉินอันอันหน้าแดงด้วยความโกรธ “ป้าจาง รีบกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ! เรื่องของฉันกับเขา พวกเราจัดการเอง ป้าไม่ต้องห่วง”

แม่บ้านจาง “คุณอย่าทำให้คุณผู้ชายโกรธเลยค่ะ! ทำให้เขาโกรธคุณไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร! คุณผู้หญิง คุณฟังคำแนะนำของดิฉันนะคะ ขอโทษคุณผู้ชายดี ๆ เถอะค่ะ…ไม่แน่เขาอาจจะยกโทษให้คุณก็ได้”

ฉินอันอันตอบ “ฉันไม่ได้อยากให้เขายกโทษให้ ฉันอยากจะหย่ากับเขาเท่านั้น”

……

ดวงตาคมราวกับเหยี่ยวมองแผ่นหลังบางของฉินอันอัน

‘นี่เธอถอยเพื่อชนะใจ แสร้งปล่อยเพื่อจับ หรือว่าอยากจะหย่ากับเขาจริง ๆ กันแน่?’

แต่จากที่เขาคิด ดูเหมือนน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า

แผนชั่วร้ายของเธอกับฟู่เย่เฉินถูกเปิดโปง เด็กถูกรีดออกไปแล้ว เธอไม่มีทางที่จะช่วยประโยชน์อะไรจากเขาไปได้อีก ก็เลยอยากจะหย่ากับเขาจนแทบทนไม่ไหว หวังจะกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของฟู่เย่เฉินอีกครั้ง

“ก็ได้…แล้วนี่นายถึงบ้านแล้วเหรอ? ฉินอันอันก็อยู่ด้วยใช่ไหม? นายได้ถามเธอหรือเปล่าว่าที่ถังเฉียนเป็นแบบนี้มาจากความคิดของเธอใช่ไหม?” เซิ่งเป่ยทำใจไม่ได้เมื่อได้เห็นสภาพอันน่าสมเพชของถังเฉียน

“นายคิดจะโทษคนอื่นเรื่องที่ถังเฉียนเป็นแบบนี้ได้อย่างนั้นเหรอ? เธอทำทุกย่างที่ฉินอันอันบอกให้เธอทำ ถ้าฉินอันอันให้เธอไปตาย เธอก็จะไปตายใช่ไหม?” ฟู่ซื่อถิงถามแกมเหน็บกลับไป “นายเองก็ไม่มีสมองหรือไง?”

เซิ่งเป่ยถูกด่า แต่ก็ไม่ได้โอดครวญ

เพียงแค่เขาเองยังมีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องของฉินอันอันเท่านั้นเอง

“ซื่อถิง ฉันคิดว่านายใจดีกับฉินอันอันมากเกินไป มันไม่เหมือนนายคนเดิมเลย เธอนอกใจนาย นายก็แค่ให้เธอไปทำแท้ง แล้วก็ช่างมันงั้นเหรอ? ทีแรกฉันนึกว่านายจะโยนเธอลงทะเลให้ฉลามกินเสียอีก”

“นายคิดว่าการทำแท้งเป็นเรื่องง่ายมากเลยเหรอ?”

“หา?”

“ตอนนี้เธอเกลียดฉันเข้ากระดูกแล้ว การได้เห็นเธอเกลียดฉัน แต่กลับไม่มีปัญญาจะทำอะไรฉันได้ มันเป็นการแก้แค้นที่ดีกว่าทำให้เธอตายเสียอีก”

“อ๋อ… ก็แปลว่านายคงไม่มีแผนที่จะหย่ากับเธอใช่ไหม? นายไม่กลัวว่าเก็บเธอไว้ข้างกายแล้วจะกลายเป็นหอกข้างแคร่รึไง? ถ้าหากเธอทำร้ายนายล่ะ?” เซิ่งเป่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อย

“ถ้าเธอมีปัญญาฆ่าฉันได้ ฉันก็คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้”

พูดจบ บุหรี่ที่อยู่ระหว่างนิ้วของเขาก็ถูกบดลงในที่เขี่ยบุหรี่