รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 374

ตอนที่ฟู่สือถิงปรากฎตัวที่โต๊ะอาหาร ฉินอันอันกำลังถือส้อมและเอาเค้กชิ้นเล็ก ๆ เข้าปาก

ทันใดนั้นดวงตาทรงแอปริคอทก็มองเห็นเขา เธอเกือบกัดส้อมพลาสติกแตก

ต้องมีโชคแบบไหนถึงได้ออกมากินข้าวนอกบ้านแล้วยังบังเอิญเจอเขา

หลีเสี่ยวเถียนขมวดคิ้วไม่พอใจ “ประธานฟู่ บังเอิญอะไรอย่างนี้คะ? เย็นนี้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำเหรอคะ?”

เธอพูดเหน็บแนมแล้วโบกมือทักทายกับกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง

ทุกคนแสดงสีหน้าที่สุภาพแต่กลับยิ้มอย่างสงวนท่าที

ฟู่สือถิงเหลือบมองเค้กบนโต๊ะ ก่อนจะสบตากับเด็กทั้งสองคน

“วันเกิดพวกเขาเหรอ?” เสียงที่ทุ้มต่ำและมีพลงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

เขาจำได้ว่าวันเกิดของฉินจื่อหานคือวันที่สิบสาม เดือนเมษายน ไม่ใช่วันนี้

ฉินอันอันรู้สึกว่าเลือดในตัวเดือดพล่านขึ้นมา!

เธอไม่ได้ฉลองวันเกิดให้ลูกทั้งสองคนด้วยกลัวว่าเขาจะรู้

ผลคือต้องแอบฉลองให้ลูก ก็ยังโดนเขาพบเข้าอีก!

เขามองดูใบหน้าที่หวาดกลัว ตื่นตระหนกและท่าทางไม่สบายใจของเธอ สมองก็ประมวลด้วยความความเร็วสูง

วันเกิดของฉินจือหานไม่ใช่วันที่สิบสามเมษายนแต่เป็นวันนี้งั้นเหรอ? และรุ่ยลาก็เกิดวันนี้ด้วยเหมือนกัน?

เด็กสองคนนี้มีวันเกิดวันเดียวกันงั้นเหรอ?

หรือว่า…

“ทำไมคุณถึงว่างขนาดนี้คะ?! คุณสนใจว่าวันนี้วันเกิดใครด้วยเหรอ? อีกอย่าง ใครกำหนดว่าต้องกินเค้กในวันเกิดเท่านั้น?” หลีเสี่ยวเถียนถอดหมวกวันเกิดบนศีรษะของรุ่ยลาและเสี่ยวหานมาสวมบนศีรษะของเธอกับฉินอันอัน “วันนี้คือวันครบรอบที่ฉันกับอันอันรู้จักกัน ดังนั้นพวกเราเลยออกมาฉลองไม่ได้เหรอคะ?!”

ฉินอันอันได้ยินแล้ว ความตื่นตระหนกบนหน้าก็หายไปทันที

ฟู่สือถิงลดสายตาลง จับจ้องศีรษะเธอแล้วเย้ยหยันว่า “ฉินอันอัน คุณอยากแต่งงานมากงั้นเหรอ?”

เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจกับคำถาม จึงสบตากับสายตาเขา

เมื่อเธอเตรียมจะเอ่ยปาก หลีเสี่ยวเถียนชิงพูดก่อนว่า “ฟู่สือถิง คุณช่วยสนใจแต่เรื่องของตัวเองได้ไหม? ฉินอันอันอยากจะแต่งงานหรือไม่ คุณเกี่ยวอะไรด้วย? ถึงเธออยากจะแต่ง เธอก็ไม่มีทางอยากแต่งกับคุณหรอก! คุณเลิกคิดอกุศลไปได้เลย!”

คำพูดของหลีเสี่ยวเถียน แทงใจดำฟู่สือถิงจนเจ็บปวด

ทันใดนั้นเองสายตาของเขาก็ดุร้ายขึ้นมาก “หลีเสี่ยวเถียน ผมไม่ได้คุยกับคุณ ดังนั้นคุณหุบปากจะดีกว่า!”

ถ้าหากไม่มีทางเลือกอื่น เธอทำได้เพียงมีลูกอีกคนเพื่อชดใช้ให้เขา

แต่เธอไม่มีทางมอบเสี่ยวหานกับรุ่ยลาให้เขา

“แม่คะ ทำไมเขาต้องถามแม่ว่าอยากแต่งงานใช่ไหมด้วยล่ะคะ?” เสียงใสชัดแจ๋วของรุ่ยลาดังลอดมา

หลีเสี่ยวเถียนหัวเราะลั่น “เพราะว่าวันนี้แม่ของหนูสวมชุดแต่งงานแล้วทั้งสวยทั้งเซ็กซี่น่ะสิ! ไอ้สารเลวฟู่สือถิงนั่น น่าจะเห็นรูปแล้วหวั่นไหวไงล่ะลูก”

แก้มของฉินอันอันร้อนขึ้นเล็กน้อย “เสี่ยวเถียน ต่อจากนี้อย่าโพสต์รูปของฉันในวีแชทโมเมนต์อีก”

หลีเสี่ยวเถียนตอบ “ฉันไม่ได้แอดเขาเป็นเพื่อน น่าจะเป็นโจวจื่ออี้หรือเฮ่อจุ่นจือที่ส่งให้เขา! ทีนี้ก็ได้รู้แล้วว่าพวกผู้ชายซิบซุบนินทากันเก่งกว่าผู้หญิงอย่างเราเสียอีก!”

ฉินอันอันแกะกุ้งให้ลูก แล้วหน้าจอโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สว่างขึ้น

เมื่อเธอเห็นชื่อของฟู่สือถิง เธอก็ถอดถุงมือแบบใช้แล้วทิ้งออก

เมื่อคลิกหน้าจอ เธอเห็นว่าฟู่สือถิงส่งข้อความมา

ข้อความที่ส่งมาคือชื่อของโรงแรมและหมายเลขห้อง