รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 406

เหตุผลที่เธอถามแบบนี้ ก็เพราะตอนที่เขารัดคอของเสี่ยวหานวันนี้ มันดูน่ากลัวจริง ๆ!

เธอรู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

เธอไม่ได้ถามว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น เพราะไม่ว่าเสี่ยวหานจะโกรธเขาแค่ไหน เขาก็ไม่ควรทำอะไรเสี่ยวหาน!

คนปกติในโลกนี้ใครจะไปเอาจริงเอาจังกับเด็กอายุแค่ห้าขวบ?

คำถามของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ

“ยิ่งกว่านั้นอีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ข่มขืน ฆ่า ลักพาตัว ปล้นสะดม เคยทำมาแล้วทุกอย่าง”

ฉินอันอันพูดไม่ออก

ดวงตาของเขาล้ำลึกและน้ำเสียงของเขาจริงจัง

เธอตกใจและพูดไม่ออก

“ฉินอันอัน อย่าทำเหมือนว่าคุณสนใจผม ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยสนใจในสิ่งที่ผมเคยทำเลย” เขาตั้งใจทิ้งขี้เถ้าลงในที่เขี่ยบุหรี่และพูดเน้นทีละคำ “คุณแค่สนใจแต่เรื่องลูกของคุณสองคน ผมเคยเตือนลูกชายของคุณแล้วว่าอย่ามากวนโมโหผม”

“ต่อไปเขาจะไม่ไปกวนโมโหคุณอีก!” ฉินอันอันอดขึ้นเสียงไม่ได้

เขาทิ้งบุหรี่อีกครึ่งหนึ่งในมือลงในที่เขี่ยบุหรี่

ร่างสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่เตียง

“ฉินอันอัน ผมไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ อย่ามาขึ้นเสียงต่อหน้าผม! ผมจะไม่ทน!” เขามองเธอด้วยดวงตาสีแดงดุเดือด

ขณะนั้น มีเสียงเคาะประตู จากนั้นก็ถูกผลักให้เปิดออก

แม่บ้านเข้ามาพร้อมโจ๊กร้อน ๆ

เมื่อเห็นฟู่สือถิง แม่บ้านพลันชะงัก

ฟู่สือถิงเดินไปที่ประตูแล้วหยิบชามโจ๊กจากมือแม่บ้าน

แม่บ้านจึงออกจากห้องทันทีและปิดประตู

ฉินอันอันต้องการออกจากที่นี่โดยเร็ว เธอจึงต้องกินข้าว

เธอพยายามพยุงร่างกายด้วยมือของตัวเองแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง

เมื่อฟู่สือถิงเดินไปที่เตียง เธอก็ยื่นมือไปให้เขา

เธออยากกินเอง

แต่เขาทำเมินมือของเธอที่ยื่นเข้ามา