รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 477

หวังหว่านจือแข็งแกร่งขนาดนั้น เกลียดเธอมากขนาดนั้น แต่ตอนนี้เธอต้องคุกเข่าต่อหน้าเธอ เธอจะต้องเจ็บแค้นทรมานแน่ ๆ!

สักพักพยาบาลก็มาเปลี่ยนยา

เธอตกใจเมื่อเห็นคนสองคนกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง

“หวังหว่านจือ ออกไปจากที่นี่พร้อมกับหมารับใช้ของเธอซะ!” ไมค์โยนตะกร้าผลไม้ที่พวกเขานำมาทิ้ง

หลังจากที่หวังหว่านจือและผู้ช่วยของเธอออกไปแล้ว ห้องผู้ป่วยก็กลับมาสงบอีกครั้ง

หลังจากพยาบาลเปลี่ยนยาแล้วออกไป ไมค์ก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นโบกต่อหน้าฉินอันอัน

“ฉันถามจื่ออี้เมื่อกี้ จื่ออี้บอกว่าบอดี้การ์ดสองคนที่ผลักเธอเมื่อเช้าโดนจัดการแล้ว” ไมค์ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ถึงฉันจะเกลียดฟู่สือถิงทุกวัน แต่ฉันค่อนข้างพอใจกับสิ่งที่เขาทำในเรื่องนี้...”

ฉินอันอัน “จัดการยังไงเหรอ?”

ไมค์ปิดปากด้วยมือข้างเดียว “จื่ออี้ไม่ยอมให้ฉันบอกเธอ… เขากลัวว่าเธอจะกลัว...”

ฉินอันอันอึ้งเงียบ

“ไม่อย่างนั้น เธอคิดว่าทำไมหวังหว่านจือมาขอโทษเธอเหรอ? เธอคงกลัวมากน่ะสิ!” ไมค์พูดติดตลก “ฉันคิดไม่ถึงว่าเธอจะใช้ฟู่สือถิงทำให้หวังหว่านจือหวาดกลัว”

ฉินอันอันหน้าแดงเล็กน้อย “เขาควรจะเป็นวีรบุรุษนิรนามไม่ใช่เหรอ? มาให้ฉันใช้ประโยชน์ฟรี ๆ จะไม่ใช่ได้เหรอ?”

“สมเหตุสมผลดี” ไมค์พูด “เธอแค่ปฏิบัติต่อเขาเหมือนหมาก็พอแล้ว! มีความสุขก็แกล้งเล่น ๆ เวลาไม่มีความสุขก็ไม่ต้องไปสนใจ”

ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา

“ฉันของีบก่อนนะ ตื่นแล้วค่อยกลับบ้าน”

“อืม! เธอนอนเถอะ! ฉันจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอก” ไมค์ช่วยพยุงเธอนอนลงแล้วออกมาจากห้องผู้ป่วย

......

หลังจากที่หวังหว่านจือขึ้นรถ เธอเงยหน้าขึ้นและไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลได้

ผู้ช่วยหยิบกระดาษชำระออกมาอย่างประหม่าแล้วยื่นให้เธอ “คุณหวัง ผมขอโทษ เป็นผมเองที่ทำให้คุณเดือดร้อน”