รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 478

เธอพร้อมที่จะไปแผนกสูติ-นรีเวช

ไมค์จึงดึงเธอแล้วพาเธอไปห้องอัลตราซาวนด์สีที่ชั้นบน

เธอยกคิ้วแล้วถามเขาด้วยตา

“คือ...เธอไปอัลตราซาวนด์สีก็ได้” ไมค์พยายามหลีกเลี่ยงแต่ล้มเหลว “ฟู่สือถิงอยู่ที่นี่ด้วย เขาน่าจะรอเธออยู่ในห้องอัลตราซาวนด์!”

ฉินอันอันยกแขนขึ้นแล้วพูดน้ำเสียงไม่พอใจ “เขาติดสินบนนายตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ไมค์ยกมือขึ้นและสาบานต่อพระเจ้าว่า “ฉันไม่ได้รับสินบนจากเขา! จื่ออี้เป็นคนบอกฉันต่างหาก!”

“โอ้ โจวจื่ออี้เป็นคนของเขา โจวจื่ออี้ติดสินบนนาย แล้วมันต่างอะไรกับการที่เขาติดสินบนนาย?”

“แน่นอนว่าต้องแตกต่างกันสิ! จื่ออี้แตกต่างจากหมอนั่น! จื่ออี้ไม่ใช่คนที่แยกแยะถูกผิดไม่เป็นเสียหน่อย!” ไมค์จับแขนเธอแล้วเถียง “จื่ออี้รับปากกับฉันว่าถ้าหมอนั่นกล้ารังแกเธออีก เขาจะลาออกจากงาน!”

ฉินอันอัน “แต่ยังไงนายขะบอกพวกเขาทุกอย่างไม่ได้!”

“ฉันไม่ได้บอกพวกเขาทุกอย่าง...เช่น เธอกินได้เยอะขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอไม่ได้อาเจียนเยอะแล้ว และเธอคิดว่าลูกน่าจะไม่อยู่แล้ว แต่ฉันไม่ได้บอกพวกเขา” ไมค์ถอนหายใจ “น่าเสียดายจริง ๆ ยังไงเด็กก็ไม่อยู่แล้ว งั้นวันนี้เธอจะไปทำแท้งไหม?”

ฉินอันอันรู้สึกหดหู่ “ถ้าหัวใจของทารกในครรภ์หายไป ก็คงต้องทำอย่างที่ว่าแน่นอน”

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา อาการแพ้ท้องของเธอลดลงอย่างเห็นได้ชัด

เธอไม่มีความสุขเลย

เพราะนี่อาจหมายความว่าลูกได้จากไปแล้ว

วันนี้ก่อนมาโรงพยาบาล เธอทานอาหารเช้าได้อย่างเอร็ดอร่อย และเธอก็ไม่รู้สึกคลื่นไส้เลยจนกระทั่งตอนนี้

แม้ว่าจะเตรียมใจไว้แล้วว่าลูกจะจากไป แต่ความเจ็บปวดก็เพิ่มขึ้นสองเท่าเมื่อก้าวเข้ามาในโรงพยาบาล

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะมา

เขาจะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าลูกไม่อยู่แล้ว?

เธอขึ้นลิฟต์ไปยังห้องอัลตราซาวนด์สี

ประตูลิฟต์ก็เปิดออกอย่างช้า ๆ

เธอเหลือบมองชายที่ยืนอยู่นอกประตูห้องอัลตราซาวนด์สี

วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเทาอ่อนราคาแพงกับกางเกงลำลองสีเข้ม ซึ่งแตกต่างไปจากภาพลักษณ์ปกติของเขาที่สวมชุดสีดำล้วน

เท้าของเธอรู้สึกเหมือนถูกตะกั่วถ่วงอย่างหนักหน่วงในทุกก้าวที่เธอเดิน

ฟู่สือถิงเฝ้าดูทุกก้าวของเธอ เดิมทีเขาต้องการทักทายเธอ แต่เมื่อเธอเข้าใกล้ เขากลับทำได้แค่มองเธอเท่านั้น