รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 48

หลังจากที่ฉินอันอันคิดอย่างรอบคอบ เธอก็หายใจเร็วขึ้น

ฟู่ซื่อถิงมั่นใจแล้วหรือเปล่าว่าชอบเธอ?

ทำไมเขาถึงได้ยอมทำในสิ่งที่ตัวเองมองว่าไร้สาระ?

จู่ ๆ เธอก็ตกใจกลัว!

มือของเธอสัมผัสท้องของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้ลูก ๆ ของเธอก็อายุได้ 3 เดือนกว่าแล้ว เนื่องจากเธอควบคุมอาหารมาโดยตลอดเธอจึงผอมและดูไม่เหมือนคนท้องเลย

สักเดือนที่ห้าหรือเดือนที่หก ฉันก็อาจยังสามารถปกปิดท้องได้โดยการควบคุมอาหารและสวมเสื้อผ้าโคร่ง ๆ ได้

แต่แล้วเดือนที่เจ็ด แปด หรือเก้าล่ะ?

ไม่ว่าคนท้องจะผอมแค่ไหน ในไตรมาสที่สาม ท้องก็จะออกแน่นอน

หากถึงตอนนั้นเธอยังอยู่กับฟู่ซื่อถิง ความลับของเธอจะถูกเปิดโปงอย่างแน่นอน

เธอเดินออกไปที่ถนนด้วยความสับสน

เธอถือเสื้อคลุมไว้ในมือเหลือไว้เพียงเสื้อยืดบาง ๆ เท่านั้น ลมเย็นพัดโชยมา แต่เธอไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด

เธอมีความรู้สึกที่ซับซ้อนมากเรื่องของฟู่ซื่อถิง

เหมือนคำตอบที่เธอให้เมื่อคืนนี้

เธอไม่กล้าพูดว่าเธอชอบเขา เพราะเขาทั้งเผด็จการและน่าเกรงขามมากจนเธอเกลียดเขา

แต่เธอก็ไม่กล้าบอกว่าไม่ชอบเขา เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็ชอบเขาไม่มากก็น้อย!

เพียงแต่ว่าเธอเขินอายเกินกว่าที่จะยอมรับมัน เธอจึงไม่กล้าที่จะยอมรับ

เด็กที่อยู่ในท้องกำหนดให้ทั้งสองต้องอยู่ร่วมกันไม่ได้

ถ้าเธออยากเก็บลูกไว้ เธอก็ต้องทิ้งเขา

แต่ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักร ร่างกายสามารถทำตามความต้องการของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่คำนึงถึงคำสั่งของสมอง

‘นี่เธอเริ่มหลงรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?’ เธอไม่อาจตอบตัวเองได้เลย

ตอนที่เขาบังคับให้เธอทำแท้ง เธอยังเกลียดเขาแทบตายอยู่เลย

ณ ตอนเย็น

ฉินอันอันกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลฟู่

ในมือของเธอถือกล่องของขวัญเอาไว้

เธอวางกล่องของขวัญลงบนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น

หากฟู่ซื่อถิงไม่กลับบ้าน โจวจื่ออี้จะไม่กล้ากลับเช่นกัน

นอกจากนี้ การเห็นเจ้านายของเขาทุกข์ขนาดนี้ก็ทำให้โจวจื่ออี้รู้สึกวิตกกังวล

‘เขาไม่ได้ไปดูคอนเสิร์ตกับฉินอันอันหรอกเหรอ?’

‘ทำไมเขาถึงได้กลับมาทำงานก่อนที่คอนเสิร์ตจะจบอีก?’

‘ฉินอันอันเทเขาหรือทั้งสองคนตกลงที่จะไม่ไปดูคอนเสิร์ตด้วยกันแล้ว?’

หลังจากที่เซิ่งเป่ยรับสาย เขาก็มาช่วยทันที

ด้านนอกห้องทำงาน โจวจื่ออี้กำลังอธิบายสถานการณ์ให้เซิ่งเป่ยฟัง "คงเป็นฉินอันอันที่ทำให้เจ้านายโกรธ ฉินอันอัน สักวันหนึ่งฉันคงจะได้เจอเธอ สงสัยเธอจะสมองไม่ค่อยดี ถึงได้ทำให้เจ้านายของเราโกรธได้ทุกวี่ทุกวัน"

เซิ่งเป่ยต่อบทสนทนา "บางทีนี่อาจเป็นวิธีของฉินอันอันก็ได้ บางครั้งการเล่นตัวอาจให้ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด ทุกคนรอบตัวซื่อถิงไม่มีใครกล้าทำให้เขาโกรธ ถ้ามีใครมาทำให้เขาโกรธอยู่ทุกวัน เขาอาจจะชอบความแปลกใหม่นี้ก็ได้"

โจวจื่ออี้ไม่เห็นด้วย "คุณเซิ่ง ไม่มีใครชอบคนที่ทำให้ตัวเองโกรธหรอก เว้นแต่เจ้านายเราจะเป็นพวกชอบหาเหาใส่หัว"

หลังจากที่เขาพูดจบ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก

ฟู่ซื่อถิงเดินออกมา

เซิ่งเป่ยและโจวจื่ออี้ตอบสนองอย่างรวดเร็วและเดินไปที่ด้านข้างของฟู่ซื่อถิงเพื่อช่วยพยุงเขาทันที