รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 48

หลังจากที่ฉินอันอันคิดอย่างรอบคอบ เธอก็หายใจเร็วขึ้น

ฟู่ซื่อถิงมั่นใจแล้วหรือเปล่าว่าชอบเธอ?

ทำไมเขาถึงได้ยอมทำในสิ่งที่ตัวเองมองว่าไร้สาระ?

จู่ ๆ เธอก็ตกใจกลัว!

มือของเธอสัมผัสท้องของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้ลูก ๆ ของเธอก็อายุได้ 3 เดือนกว่าแล้ว เนื่องจากเธอควบคุมอาหารมาโดยตลอดเธอจึงผอมและดูไม่เหมือนคนท้องเลย

สักเดือนที่ห้าหรือเดือนที่หก ฉันก็อาจยังสามารถปกปิดท้องได้โดยการควบคุมอาหารและสวมเสื้อผ้าโคร่ง ๆ ได้

แต่แล้วเดือนที่เจ็ด แปด หรือเก้าล่ะ?

ไม่ว่าคนท้องจะผอมแค่ไหน ในไตรมาสที่สาม ท้องก็จะออกแน่นอน

หากถึงตอนนั้นเธอยังอยู่กับฟู่ซื่อถิง ความลับของเธอจะถูกเปิดโปงอย่างแน่นอน

เธอเดินออกไปที่ถนนด้วยความสับสน

เธอถือเสื้อคลุมไว้ในมือเหลือไว้เพียงเสื้อยืดบาง ๆ เท่านั้น ลมเย็นพัดโชยมา แต่เธอไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด

เธอมีความรู้สึกที่ซับซ้อนมากเรื่องของฟู่ซื่อถิง

เหมือนคำตอบที่เธอให้เมื่อคืนนี้

เธอไม่กล้าพูดว่าเธอชอบเขา เพราะเขาทั้งเผด็จการและน่าเกรงขามมากจนเธอเกลียดเขา

แต่เธอก็ไม่กล้าบอกว่าไม่ชอบเขา เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็ชอบเขาไม่มากก็น้อย!

เพียงแต่ว่าเธอเขินอายเกินกว่าที่จะยอมรับมัน เธอจึงไม่กล้าที่จะยอมรับ

เด็กที่อยู่ในท้องกำหนดให้ทั้งสองต้องอยู่ร่วมกันไม่ได้

ถ้าเธออยากเก็บลูกไว้ เธอก็ต้องทิ้งเขา

แต่ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักร ร่างกายสามารถทำตามความต้องการของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่คำนึงถึงคำสั่งของสมอง

‘นี่เธอเริ่มหลงรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?’ เธอไม่อาจตอบตัวเองได้เลย

ตอนที่เขาบังคับให้เธอทำแท้ง เธอยังเกลียดเขาแทบตายอยู่เลย

ณ ตอนเย็น

ฉินอันอันกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลฟู่

ในมือของเธอถือกล่องของขวัญเอาไว้

เธอวางกล่องของขวัญลงบนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น