รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 58

“ไม่ทราบว่าคุณคือฉินอันอันใช่ไหม?” เสียงทุ้มลึกอ่อนโยนและสุภาพดังขึ้น

ฉินอันนัน "ค่ะ คุณคือใครคะ?"

"สวัสดีครับ ผมชื่อถังเฉียวเซินจากบริษัทหลักทรัพย์ซินเหอ ผมได้เบอร์คุณมาจากบุคลากรในบริษัทของคุณ เพราะผมต้องการที่จะร่วมมือกับพวกคุณครับ" ถังเฉียวเซินกล่าว

ฉินอันอัน "บริษัทหลักทรัพย์ซินเหอเหรอคะ?"

"ครับ ไม่ทราบว่าวันนี้คุณฉินพอจะมีเวลาว่างออกมาพบกันหน่อยไหมครับ? ตอนนี้ผมอยู่แถวบริษัทของคุณ" น้ำเสียงของถังเฉียวเซินเต็มไปด้วยความจริงใจ

หลังจากคิดไม่นานฉินอันอันก็ตอบตกลง

หลังจากนัดสถานที่กันเรียบร้อย ฉินอันอันก็โทรหาผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัท

“คุณคุ้นเคยกับถังเฉียวเซินจากบริษัทหลักทรัพย์ซินเหอไหม?”

ผู้จัดการฝ่ายบุคคล "เขาเป็นนักลงทุนที่เก่งมาก บริษัทหลักทรัพย์ซินเหอเป็นธนาคารเพื่อการลงทุนในประเทศหนึ่งในสิบอันดับแรก ดังนั้นเมื่อครู่พอเขาขอเบอร์คุณจากผม ผมก็เลยให้เบอร์คุณไปทันที"

ฉินอันอันตอบ "โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"

“อันอัน คุณอยากให้ผมไปพบเขาเป็นเพื่อนคุณไหม? ผมกลัวว่าถ้าคุณไปคนเดียวแล้วคุณจะทำตัวไม่ถูก” ผู้จัดการกล่าว

หลังจากที่รองประธานโจวลาออก บริษัทก็เริ่มไม่เป็นระเบียบ และมีพนักงานจำนวนมากทยอยลาออก

หากเราไม่สามารถหาเงินลงทุนมาได้ บริษัทก็อาจจะอยู่ได้ไม่นาน

ฉินอันอัน "ไม่ล่ะค่ะ วันนี้เป็นวันหยุด คุณพักผ่อนเถอะ"

ระหว่างทางไปยังสถานที่นัดหมาย ฉินอันอันก็ค้นหาข้อมูลของถังเฉียวเซินบนอินเทอร์เน็ต

หลังจากที่เห็นรูปถ่ายของถังเฉียวเซิน เธอก็ตกใจมาก

เธอไม่คิดว่าเขาจะดูเด็กขนาดนี้

เมื่อดูอายุของเขาแล้วก็พบว่าเขายังเด็กมากจริง ๆ

แปลกจริง ๆ ทำไมเธอถึงคิดว่าถังเฉียวเซินดูยังหนุ่ม แต่ฟู่ซื่อถิงกลับดูมีอายุกว่าทั้ง ๆ ที่พวกเขาอายุเท่ากัน?

หลังจากดูรูปของถังเฉียวเซินอีกครั้ง เธอก็รู้คำตอบ

ถังเฉียวเซินในภาพกำลังยิ้ม แต่ฟู่ซื่อถิงมักมีสีหน้ามึนตึงอยู่ตลอดเวลา

……

ร้านกาแฟกรีนไอส์แลนด์

เมื่อฉินอันอันเดินเข้าไปในร้าน ถังเฉียวเซินก็โบกมือให้เธอทันที

ฉินอันอันเดินไปนั่งตรงข้ามเขาแล้วพูดว่า "สวัสดีค่ะ คุณถัง"

“คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ครับ เรียกผมว่าเฉียวเซินก็ได้” ถังเฉียวเซินยื่นเมนูให้เธอพร้อมรอยยิ้ม

ฉินอันอันโบกมืออย่างกระอักกระอ่วน "ฉันไม่ดื่มกาแฟ" หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอก็คิดหาเหตุผลขึ้นมาได้ว่า "ฉันนอนไม่ค่อยหลับ คุณหมอก็เลยบอกให้ฉันเลิกดื่มกาแฟน่ะค่ะ"

ถังเฉียวเซินหยิบเมนูกลับไปทันที "ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้เลย เราไปหาร้านอาหารอื่นกันดีกว่า!"

ฉินอันอันพูดอย่างประหม่า "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดื่มน้ำเปล่าก็พอแล้ว คุณถัง คุณบอกว่าคุณอยากเสนอความร่วมมือ คุณพอจะบอกได้ไหมว่าทำไมถึงอยากร่วมมือกับพวกเรา?"

หลังจากสั่งกาแฟและของว่างหนึ่งอย่าง ถังเฉียวเซินก็ยื่นเมนูให้กับบริกร

"ในด้านธุรกิจ ผมยินดีที่จะร่วมมือกับพวกคุณเพราะผมชื่นชอบฉินกรุ๊ป"

ฉินอันอันมองเขา "คุณชื่นชอบเกี่ยวกับระบบการขับขี่แบบไร้คนขับงั้นเหรอคะ?"

ถังเฉียวเซินมีสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นว่า "พ่อของคุณต้องการนำระบบการขับขี่แบบไร้คนขับมาสู่รถครอบครัว แต่เราสามารถเปลี่ยนแนวคิดได้ เราสามารถใช้ระบบนี้ในการสำรวจค้นหา กู้ภัย หรือใช้ในทางการทหาร... ...คุณคิดว่ายังไงบ้างครับ?”

ทันใดนั้นความคิดของฉินอันอันก็ถูกจุดประกายขึ้น

“หากจะนำมาใช้กับรถยนต์ของครอบครัว มันก็ถือเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น แม้ว่าจะมีผู้เสียชีวิตเพียงหนึ่งหรือสองราย แต่ชื่อเสียงที่สร้างมาก็จะเสื่อมสลายไปอย่างรวดเร็ว” ถังเฉียวเซินวิเคราะห์ให้เธอฟัง

ฉินอันอันพยักหน้า "คุณถัง ฉันคิดว่าสิ่งที่คุณพูดนั้นตรงประเด็นมาก ฉันอยากจะถามว่าคุณอยากจะร่วมมือกับเราอย่างไรคะ?"

ถังเฉียวเซินดันแว่นตาขึ้นบนดั้งจมูกและยิ้มราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ "ผมรู้ว่ามีใครบางคงต้องการซื้อฉินกรุ๊ปด้วยเงินหนึ่งพันล้าน"

“ใช่ค่ะ เขาอยากได้มัน”