รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 593

หลังจากที่ฉินอันอันอิ่มแล้ว เธอก็วางตะเกียบลง

หลีเสี่ยวเถียนวางตะเกียบลงทันที “อันอัน เราไปกันเถอะ! เธออยากไปชอปปิงไหม? ถ้าเธออยากไปชอปปิง ฉันจะไปเป็นเพื่อน”

ฉินอันอันส่ายหน้า “ฉันอิ่มมากและง่วงนอนนิดหน่อย”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะพาเธอกลับนะ” หลีเสี่ยวเถียนถือกระเป๋าของเธอ เดินไปหาเธอและช่วยพยุงเธอลุกขึ้น

ฉินอันอันกลั้นหัวเราะ “ไม่จำเป็นต้องระวังขนาดนั้นหรอก ฉันเดินเองได้”

“ฉันอยากประคองเธอคุณ!” หลีเสี่ยวเถียนจับท้องของเธออย่างนุ่มนวล “จริงด้วย ถึงจะดูไม่ใหญ่มาก เพราะเธอให้สุดหลวม ๆ ก็เลยดูไม่ออก แต่พอสัมผัสยิ่งชัดเจนเลย มันเหมือนแตงโมลูกใหญ่”

ฉินอันอัน “เห็น ๆ อยู่ว่าเป็นแตงโมลูกเล็ก ๆ”

หลีเสี่ยวเถียน “เธอเคยเห็นแตงโมลูกโตขนาดนี้ไหม? เฮ้ ตอนนี้สามารถเห็นหน้าเด็กได้แล้วใช่ไหม?”

ฉินอันอัน “อืม ครั้งล่าสุดที่ประเทศบี หมอเคยให้ฉันดูแล้ว”

หลีเสี่ยวเถียน “เด็กคนนี้หน้าตาเหมือนใคร?”

ฉินอันอันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เหมือนเขา”

“เป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง?” หลีเสี่ยวเถียนกระซิบ “บอกเพศได้ตอนสี่เดือนใช่ไหม?”

ฉินอันอัน “ฉันไม่ได้ถาม”

“โอเค! เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ วันจันทร์ฉันจะไปรับเธอไปเอาผลตรวจที่โรงพยาบาล”

ตอนเย็น

ฉินอันอันได้รับโทรศัพท์จากหลีเสี่ยวเถียน

“อันอัน! ฉันขำหนักมาก!” เสียงหัวเราะของหลีเสี่ยวเถียนดังขึ้น “ผู้หญิงที่เราเจอตอนเที่ยงที่หน้าเหมือนเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของถังเชี่ยน! ถังเชี่ยนต้องการแนะนำลูกพี่ลูกน้องของตัวเองให้ฟู่สือถิง แต่กลับโดนฟู่สือถิงปฏิเสธแบบไม่ไว้หน้าเลยสักนิด!”

ฉินอันฟังเงียบ ๆ

“เพราะลูกพี่ลูกน้องของเธอหน้าเหมือนเธอมาก ฟู่สือถิงจึงอารมณ์เสียตอนเห็นเธอ ฮ่าฮ่าฮ่า!” หลีเสี่ยวเถียนไม่สามารถหยุดหัวเราะได้ “การตบของเธอทำให้เขามีปมในใจแล้ว!”

หัวใจของฉินอันอันบีบรัด เธอถอนหายใจ

ในที่สุดเธอกับฟู่สือถิงก็ทำเสร็จแล้ว

หลีเสี่ยวเถียนเข้าไปในวิลล่าและกำลังจะขึ้นไปที่ชั้นสอง แม่บ้านเตือนเธอว่า “อันอันกำลังหลับอยู่ เธอไม่ให้ใครรบกวนค่ะ”

“โอเค! ฉันจะรอเธอตื่นตรงนี้ค่ะ” หลีเสี่ยวเถียนนั่งลงบนโซฟา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

รถยนต์โรลส์รอยซ์สีดำจอดอยู่ด้านหลังรถของหลีเสี่ยวเถียน

ฟู่สือถิงลงจากรถและเดินไปที่ประตูลานบ้านแล้วกดกริ่ง

หลีเสี่ยวเถียนมองร่างสูงของเขาจากระยะไกลและตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง!

เธอวิ่งไปที่ห้องนอนใหญ่บนชั้นสองแล้วปลุกฉินอันอันให้ตื่น!

“อันอัน! ไอ้บ้านั่น ฟู่สือถิง มาแล้ว! เขาต้องมาที่นี่เพราะต้องการผลตรวจแน่ ๆ!”

ฉินอันอันนอนหลับสนิท เมื่อโดนปลุกจึงรู้สึกปวดหัวเป็นพิเศษ

เธอชี้ไปที่ถุงที่อยู่บนโต๊ะด้วยสีหน้าเป็นกังวลแล้วพูดเสียงแหบห้าว “ผลตรวจอยู่ในซอง… เธอเอาไป..ให้เขาได้เลย...”