รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 7

เขาไม่ได้ตั้งรหัสผ่าน

และเครื่องก็รันเร็วมาก

เร็วมากซะจนหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

เธอหายใจเข้าลึก เพื่อเสียบแฟลชไดรฟ์และลงชื่อเข้าใช้บัญชีโซเชียลของเธอ

หลังจากเข้าสู่ระบบสำเร็จ เธอก็รีบส่งเอกสารไปให้รุ่นพี่ของเธอทันที

ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีอย่างน่าประหลาดใจ

ส่งเอกสารเรียบร้อยแล้วก่อนเวลาสิบสองนาฬิกา

เธอไม่กล้าที่จะอยู่ในห้องอ่านหนังสือต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว เมื่อเธอปิดคอมพิวเตอร์ นิ้วของเธอที่ถือเมาส์สั่นเล็กน้อย และก็คลิกไปที่โฟลเดอร์บางโฟลเดอร์ในคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้ตั้งใจ

โฟลเดอร์ก็เด้งขึ้นมา

ดวงตากลมรีของเธอเบิกกว้าง และบังเอิญได้เห็นเนื้อหาของโฟลเดอร์ที่น่าสงสัยนั้น

…

ห้านาทีต่อมา เธอก็เดินออกจากห้องอ่านหนังสือ

ป้าจางถอนหายใจด้วยความโล่งอก "เห็นไหมคะ ฉันบอกคุณแล้วว่านายท่านไม่รีบกลับมาหรอก?"

อารมณ์ของฉินอันอันซับซ้อนมาก ดูเหมือนเธอจะพบความลับของฟู่ซื่อถิงแล้ว

ถ้ารู้แต่แรกเธอคงไม่ใช้คอมพิวเตอร์ของเขาหรอก

“ป้าจาง มีกล้องวงจรปิดที่ห้องอ่านหนังสือของเขาหรือเปล่าคะ?”

“มีหนึ่งตัวอยู่ข้างนอกห้องค่ะ”

ทันใดนั้นฉินอันอันก็หน้าซีด "เขาต้องรู้แน่ ๆ ว่าฉันเข้าห้องหนังสือของเขา"

“รอเขากลับมาก่อน คุณแค่ไปบอกอธิบายเขาดี ๆ ฉันดูจากเวลาแล้ว ใช้เวลาไปไม่ถึงสิบนาที เขาไม่น่าโกรธหรอกค่ะ” ป้าจางปลอบใจเธอ

ด้วยเสียง 'ติ๊ง' โทรศัพท์ดังขึ้น

ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นข้อความเงินโอนเข้ามา

รุ่นพี่โอนเงินหนึ่งหมื่นให้เธอ

เธอไม่คิดว่าค่าจ้างจะสูงขนาดนี้ ใช้เวลาแค่สองชั่วโมง แล้วได้มาตั้งหนึ่งหมื่น!

เงินที่โอนมานี้ช่วยปลอบโยนความวิตกกังวลทั้งหลายของเธอทันที

เธอไม่ได้ตั้งใจจะใช้คอมพิวเตอร์ของเขา และเธอไม่ได้ตั้งใจจะดูด้วยว่ามีอะไรอยู่ในคอมพิวเตอร์ของเขา

เมื่อเขากลับมาแล้ว เธอจะอธิบายให้เขาฟังหวังว่าเขาจะไม่โกรธ

เธอตกลงที่จะหย่ากับเขา หลังจากการหย่าร้าง พวกเขาจะไม่มีวันได้เจอกันอีก

ไม่ว่าเขาจะมีความลับมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ

หลังอาหารกลางวัน ฉินอันอันกลับมาที่ห้องและปิดประตูลง

เธอนั่งอยู่หน้ากระจกแต่งตัว มองลงไปที่หน้าท้องแบนราบของเธอแล้วพึมพำ "เด็กดี แม่เองไม่ได้อยากทำแท้งเรานะ แต่ถ้าเราเกิดมาแล้ว ชีวิตของเราคงจะลำบากกว่าแม่ในตอนนี้แน่... "

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการตั้งครรภ์ถึงได่ง่วงแบบนี้หรือเปล่า แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไปบนโต๊ะ

ในช่วงบ่ายมีเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกห้อง

ฉินอันอันตื่นแล้ว

ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมา ประตูก็ถูกเปิดออกเสียก่อน

“คุณนาย คุณเคยไปแตะอะไรในคอมพิวเตอร์ของนายท่านหรือเปล่า” ป้าจางถามเธอด้วยท่าทางหวาดกลัว

ฉินอันอันขึ้นเสียง "เขา... เขากลับมาแล้วเหรอ? เขารู้แล้วเหรอ?"

น้ำเสียงของป้าจางกังวลมาก "คุณไม่ได้บอกว่าจะส่งแค่ไฟล์เอกสารเหรอ? นายท่านเพิ่งบอกว่าคุณแตะของอย่างอื่นของเขา ตอนนี้เขาอยู่ให้ห้องอ่านหนังสือกำลังโกรธมาก! คุณนาย ครั้งนี้ฉันช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ!”

หัวใจที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของฉินอันอันกำลังเต้นอย่างระรัว

มีเพียงความคิดเดียวในใจของเธอตอนนี้คือ มันจบเห่แล้ว!

เกรงว่าตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องหย่ากับเธอแล้ว เพราะเขาอาจจะฆ่าเธอก็ได้