รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 84

“หนูสงสารเขา แล้วใครสงสารหนูบ้าง?” ฉินอันอันวางถ้วยน้ำขิงลงบนเตาแล้วเดินกลับไปที่ห้อง “แม่ เขาไม่เคยให้เกียรติหนูเลย แม้แต่วันเดียวก็ไม่มี”

จางหยุนเอ่ยตอบ “สถานะของลูกกับเขาแตกต่างกันมาก แม่เข้าใจว่าเขาทำตัวหยิ่งผยองต่อลูก ลูกอย่าไปมองอดีตของเขา จงมองปัจจุบันและอนาคตของเขาว่าจะเป็นยังไง?...”

ฉินอันอันขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ทำไมแม่ต้องพูดแทนเขาตลอดเวลาเลยคะ? หรือแม่คิดว่าเขาจะใจดีดูแลเราสองคนแม่ลูกได้?”

จางหยุนเงียบไป

“ถึงเสือจะดุร้ายแค่ไหน มันก็ไม่กินลูกตัวเอง เขาต้องมีเหตุผลแน่ ๆ” หลังจากนั้นครู่หนึ่งจางหยุนก็กล่าวต่อ “แม่คิดว่าเขายอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองและมาที่นี่เพื่อขอโทษลูก แสดงให้เห็นว่าเขามีลูกอยู่ในใจไม่มากก็น้อย”

ฉินอันอันเอามือปิดหู “แม่ หนูไปนอนก่อนนะคะ หนูปวดหัว”

เมื่อเห็นการพฤติกรรมต่อต้านของเธอ จางหยุนก็พูดอะไรไม่ได้

จางหยุนออกมาจากห้องและคิดว่าจะลงไปบอกให้ฟู่ซื่อถิงกลับไป

หลังจากที่เธอเดินออกมา ฉินอันอันก็ถอนหายใจยาว...

‘ปวดหัวชะมัด’

‘ปวดจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว’

ทุกครั้งที่นึกถึงชื่อเขา ใบหน้าของเขา เธอจะรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ

ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา จางหยุนก็กลับมาจากข้างล่าง

เธอกลับไปที่ห้องและถอนหายใจ เมื่อเห็นใบหน้าที่กำลังหลับไหลของฉินอันอัน

ฟู่ซื่อถิงยังอยู่ข้างล่าง

ไม่ว่าจางหยุนจะพูดอย่างไร เขาก็ไม่ยอมกลับไป

เดิมทีเธออยากให้ลูกสาวลงไปเกลี้ยกล่อม แต่ในเมื่อเธอหลับแล้ว จางหยุนจึงทำได้เพียงปล่อยให้เธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

ส่วนฟู่ซื่อถิง

เธอก็ได้แต่ภาวนาขอให้ฝนหยุดเร็ว ๆ

......

ฝนตกตลอดทั้งคืน

โดยเฉพาะช่วงกลางดึก ฝนก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นพายุฝน