รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 83

“แม่ หนูอยากย้อนเวลากลับไปจัง” ฉินอันอันพึมพำ “ถึงจะยากจนสักหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร”

“อันอัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การหนีเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุด” จางหยุนนั่งลงข้าง ๆ เธอ “ถ้าลูกดูแลบริษัทของพ่อไม่ไหว ก็ปล่อยให้มันล้มละลายไป เงินหาตอนไหนก็ได้ แต่ลูกจะดรอปการเรียนของตัวเองไม่ได้”

ฉินอันอันมองแม่พลางใช้นิ้วเรียวลูบรอยย่นบนใบหน้าของแม่เบา ๆ “แม่ หนูไม่ได้จะหนี หนูแค่เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ”

“เหนื่อยก็พัก ลูกกินข้าวเย็นมาหรือยัง?”

ฉินอันนันส่ายหน้า

“เดี๋ยวแม่ไปทำให้” จางหยุนลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องครัว

เวลาสองทุ่ม

ฉินอันอันเข้าไปพักผ่อนในห้อง ขณะที่จางหยุนเก็บขยะในครัวและลงไปทิ้งขยะชั้นล่าง

คาดไม่ถึงว่าฝนจะตก

ฝนตกไม่หนัก แต่ตกอย่างต่อเนื่อง

จางหยุนขี้เกียจขึ้นไปหยิบร่มชั้นบน เธอจึงรีบตากฝนออกไป

เธอวิ่งไปที่ถังขยะแล้วรีบโยนขยะลงถัง พอหันกลับมาเธอเห็นร่างหนึ่งท่ามกลางสายฝนยืนอยู่ที่หน้าประตูตึก

ตอนที่เธอรีบเดินออกมา เธอไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำ

เธอรีบวิ่งไปที่ประตูตึกและมองไปที่ร่างนั้น

ยังไม่ทันได้สังเกตุให้ดี ๆ เธอก็ต้องตกใจเสียก่อน

ชายรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเปียกโชกไปด้วยสายฝน ออร่าความเย่อหยิ่งของเขาถูกฝนพัดพาไปตามท่อระบายน้ำแล้ว

“ฟู่ซื่อถิง?!” จางหยุนอุทาน “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ล่ะ? แล้วมายืนตากฝนทำไม?”

จางหยุนคว้าแขนของเขาแล้วและต้องการพาเขาเข้าไปในห้อง

เขาสะบัดแขนออกแล้วพูดอย่างหนักแน่น “ผมเข้าไปไม่ได้”