รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 82

ถ้าย้อนเวลากลับไปเลือกใหม่ได้อีกครั้ง เขาก็เลือกที่จะทำแบบนั้นเหมือนเดิม

เขาไม่ได้เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ

ฉินอันอันทำให้เขาพยายามพิจารณาและแก้ไขพฤติกรรมของตัวเอง

ถ้าระหว่างทางไม่เกิดความเข้าใจผิดและการทะเลาะกันครั้งแล้วครั้งเล่า ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอคงไม่หยั่งรากลึกอยู่ในใจแบบนี้

......

หลีเสี่ยวเถียนวิ่งตามฉินอันอันออกไปนอกร้านอาหาร พลันคว้าแขนของเธอไว้

“อันอัน ฉันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าที่แท้เธอแต่งงานกับฟู่ซื่อถิง! ข่าวนี้น่าเซอร์ไพรส์มาก!” หลีเสี่ยวเถียนตื่นเต้นมากจนเวียนหัวตาลาย

ฉินอันอันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ในลำคอ “เธอก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันโดนเขาปั่นหัว”

“เฮ่อจุนจือบอกว่าเขาต้องการช่วยเธอ แต่เขาไม่กล้าแสดงตัว เรื่องมันเลยกลายเป็นแบบนี้” หลีเสี่ยวเถียนคิดว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่ควรกลายเป็นเช่นนี้ “อันอัน เราเข้าไปข้างในกันเถอะ! เข้าไปฟังคำอธิบายจากปากเขา...”

ฉินอันอันปล่อยมือของหลีเสี่ยวเถียนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเย็นชา “เธอเข้าไปเถอะ! ฉันอยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว”

เธอเรียกรถข้างทางแล้วจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

หลีเสี่ยงเถียนหันหลังและกำลังจะเดินกลับเข้าไปในร้านอาหาร

เธอเห็นฟู่ซื่อถิงเดินออกมาพอดี

เขาเดินเร็วมาก ดูเหมือนกำลังไล่ตามฉินอันอันไป

หลีเสี่ยวเถียนชี้นิ้ว “เธอนั่งแท็กซี่ไปทางนั้นค่ะ”

ฟู่ซื่อถิงพยักหน้าและรีบเดินไปที่ลานจอดรถ

หลังจากที่ฟู่ซื่อถิงออกไป เฮ่อจุนจือก็เดินออกมาพอดี

เขาเดินไปหาหลีเสี่ยวเถียนและมองเธอด้วยสายตาตำหนิ “หนอนบ่อนไส้!”

แก้มของหลีเสี่ยวเถียนแดงเล็กน้อย แต่คางของเธอยังคงยกขึ้น “ฉันเพิ่งรู้จักคุณแค่ไม่กี่วัน? แน่นอนว่าฉันต้องเข้าข้างเพื่อนสนิทของฉันอยู่แล้ว”

เฮ่อจุนจือหัวเราะเยาะ “ผมว่าแล้วเชียว ที่คุณมาอยู่กับผมก็เพื่อล้วงข้อมูลนี่เอง!”

หลีเสี่ยวเถียนไม่รู้สึกผิด “ใช่! ตอนนี้การล้วงข้อมูลได้จบลงแล้ว ถ้าคุณจะไปต่อก็ไปต่อ แต่ถ้าไม่เราก็จบกันแค่นี้! ถึงยังไงเราก็เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน ความสัมพันธ์ของเราก็ยังไม่ลึกซึ้งมากนัก ถ้าอยากเลิกก็เลิกไปเลย ตัดสินใจให้เด็ดขาด!”

เฮ่อจุนจือสูดหายใจลึกและอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับไม่กล้าพูดออกไป

‘ไม่ได้อยากเลิกซักหน่อย’

‘แต่ก็ไม่อยากให้เธอรู้ว่าตัวเองไม่อยากเลิกกับเธอ’

“อย่าคิดจะเลิกจนกว่าพี่ซื่อถิงกับฉินอันอันจะคืนดีกัน! คุณต้องช่วยให้พวกเขาคืนดีกันก่อน” เฮ่อจุนจือแสดงออกถึงความต้องการของตัวเอง “คุณนั่นแหละที่สร้างปัญหา!”

หลีเสี่ยวเถียนปฏิเสธ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน! คนที่โกหกเธอก็ไม่ใช่ฉันสักหน่อย!”

“คุณไม่เห็นเหรอว่าวันนี้เธอทาลิปสติก? ผมเจอเธอมาตั้งหลายครั้งแล้ว แต่เธอไม่เคยแต่งตัวเลย ผู้หญิงตั้งใจแต่งหน้าเพื่อคนที่รัก ดังนั้นเหตุผลที่เธอทาลิปสติกในวันนี้ต้องเป็นเพราะพี่ซื่อถิงแน่” เฮ่อจุนจือคาดเดา “ถ้าคุณไม่บอกเธอ ป่านนี้ทั้งคู่ก็คงยังไม่ทะเลาะกัน!”

หลีเสี่ยวเถียนถูกเขาโน้มน้าวได้อย่างรวดเร็ว

“พี่ซื่อถิงดีกับเธอจริง ๆ ถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งสามารถจ่ายเงินหนึ่งพันล้านเพื่อชำระหนี้ให้คุณได้ คุณจะซาบซึ้งใจไหม?” เฮ่อจุนจือถาม

หลีเสี่ยวเถียนพยักหน้า “ซาบซึ้งสิ แต่อันอันไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ อันอันถึงได้โกรธ ยังไงฉันก็เข้าข้างอันอันอยู่ดี”

เฮ่อจุนจือยกมือขึ้นกุมหน้าผาก

หลีเสี่ยวเถียนดึงแขนของเขาลงแล้วเตือนเขาว่า “เฮ่อจุนจือ คุณเป็นแฟนของฉัน คุณต้องเข้าข้างฉัน! อันอันกับฟู่ซื่อถิงก็เหมือนกับไข่ไก่กับก้อนหิน ก้อนหินอย่างฟู่ซื่อถิงจะไปรู้สึกอะไรล่ะ?”

เฮ่อจุนจือพูดไม่ออก

“ฉันหิวแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ!” หลีเสี่ยวเถียนดึงเขาเข้าไปในร้านอาหาร

......

ฉินอันอันนั่งแท็กซี่ไปบ้านแม่ของเธอ

เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนได้อีกนอกจากที่นี่

เมื่อจางหยุนเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวและเย็นชาของลูกสาว ก็พลันดึงเธอลงไปนั่งบนโซฟาทันที

“เกิดอะไรขึ้น? ลูกทะเลาะกับฟู่ซื่อถิงมาเหรอ?”

ถึงเธอจะไม่ได้ทะเลาะกับฟู่ซื่อถิง ต่อให้เธอจะไม่พอใจกับบางเรื่อง เธอก็จะยังอยู่ที่บ้านตระกูลฟู่ ไม่ใช่มาอยู่ที่นี่