หลีเสี่ยวเถียนขยิบตาให้ฉินอันอันรัว แต่ฉินอันอันกำลังคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเฮ่อจุนจือและฟู่ซื่อถิง เธอจึงไม่ได้สบตาเธอ
“คุณฉิน ผมไม่เคยบอกคุณว่าพี่ซื่อถิงกับผมรู้จักกันเพราะผมกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของคุณ นั่นเพราะคุณก็มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างตึงเครียดกับพี่ซื่อถิงมาก่อน ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง...ผมแค่อยากได้บริษัทของพ่อคุณจริง ๆ” เฮ่อจุนจืออธิบายให้ฉินอันอันฟังด้วยรอยยิ้ม
หลีเสี่ยวเถียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาไว้ใต้โต๊ะแล้วส่งข้อความถึงฉินอันอัน : อันอัน! เธออย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขาเลย! ฟู่ซื่อถิงต่างหากที่ต้องการซื้อบริษัทของเธอ! ฟู่ซื่อถิง!
ฉินอันอันเปิดดูข้อความบนโต๊ะอย่างเปิดเผย
หลังจากเห็นข้อความ เธอก็เงยหน้ามองเฮ่อจุนจือด้วยสายตาเย็นชา “เรื่องที่นายต้องการซื้อบริษัทของฉัน นายได้บอกฟู่ซื่อถิงแล้วหรือยัง?”
เฮ่อจุนจือยังคงมีรอยยิ้มอ่อนโยน “เคยบอกแล้ว ผมขอความเห็นจากเขา และเขาก็แนะนำให้ผมลองทำได้ หลังจากที่ผมเรียนจบ ผมก็มองหาโครงการสำหรับลงทุนมาโดยตลอดตามที่เคยบอกคุณ”
ข้อความของหลีเสี่ยวเถียนส่งไปยังโทรศัพท์มือถือของฉินอันอันอีกครั้ง : อันอัน! เขาพูดโกหก! เขาคือหมากตัวหนึ่งของฟู่ซื่อถิง!
ฉินอันอันรู้สึกหัวใจเย็นวูบขึ้นหลังจากได้อ่านข้อความ
เธอถามเฮ่อจุนจือต่อ “เงินของนาย ได้มาจากพ่อจริง ๆ เหรอ? พรุ่งนี้พ่อของนายว่างไหม? ฉันอยากคุยกับพ่อของนายด้วยตัวเอง”
เฮ่อจุนจือหน้าถอดสีด้วยความตกใจ “...ผมยืมมา! ผมไม่ได้บอกความจริงกับคุณตั้งแต่แรกเพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าอายที่ไปยืมเงินคนอื่นมาลงทุน”
“ไปยืมใครมาเหรอ?” ฉินอันอันถาม
ฟู่ซื่อถิงนิ่งเงียบมาโดยตลอดเอ่ยตอบ “ยืมผมไง”
หลีเสี่ยวเถียนยังคงส่งข้อความถึงฉินอันอันต่อ : พวกเขาทั้งคู่โกหก! คุณซีคือฟู่ซื่อถิง! เฮ่อจุนจือเพิ่งแอบบอกฉันเอง!
อันอัน เธอเปิดโปงพวกเขาเลย!
มือข้างหนึ่งของฉินอันนันกำโทรศัพท์ไว้แน่น ส่วนอีกข้างหนึ่งถือแก้วน้ำแน่นเช่นกัน
สีหน้าของเธอซีดราวกับหิมะ ริมฝีปากแดงกัดแน่นยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอซีดลง
‘ฟู่ซื่อถิงคือคุณซี’
เขาใช้ชื่อของเฮ่อจุนจือเพื่อเข้าซื้อฉินกรุ๊ป ไม่ว่าด้วยจุดประสงค์อะไร แต่การกระทำนี้ทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วน
‘ทำไมเขาไม่แสดงตัว?’
‘คิดว่าฉินกรุ๊ปไม่คู่ควรเหรอ?’
‘หรือหวังจะทำให้ฉันต้องอับอาย?’
สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนที่เธอได้เจอกับคุณซีครั้งแรกก็ปรากฏขึ้นมาในหัว
เหตุเพราะเธอไปพบคุณซี ฟู่ซื่อถิงจึงโกรธและทรมานเธอตลอดทั้งคืน
เขาเห็นเธอเหมือนคนโง่ และตื่นเต้นที่ได้เล่นสนุกกับเธอเหรอ?
ถ้าตรงนี้ไม่มีคนอื่น เธออาจจะตบเขาไปแล้วก็ได้
แต่ถึงแม้ว่าเธอจะตบเขา แต่มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้?
จู่ ๆ เธอก็วางแก้วน้ำแล้วลุกขึ้นยืนและเดินออกไป
“อันอัน! รอฉันด้วย!” หลีเสี่ยวเถียนเห็นเธอเดินออกไปจึงรีบวิ่งตามเธอไปพร้อมกับกระเป๋าของเธอ
เฮ่อจุนจือ “???”
‘แย่แล้ว?’
‘พวกเธอรู้จักกันเหรอ?’
เฮ่อจุนจือตกตะลึง!
“พี่ซื่อถิง...ผมขอโทษ...ผมไม่รู้ว่าพวกเธอรู้จักกัน!” สมองของเฮ่อจุนจือแล่นด้วยความเร็วสูง ใบหน้าของเขาแดงก่ำทันที!
เขาทำผิดไปแล้ว!
ฟู่ซื่อถิงท่าทางเย็นชา งอนิ้วเล็กน้อย “เมื่อวานนายส่งรูปแฟนของนายมาให้ฉันดู ฉันนึกแล้วว่าเธอหน้าคุ้น ๆ และฉันก็จำได้ว่าเคยเจอเธอในหอประชุมฟิลฮาร์โมนิกกับฉินอันอัน ตอนนั้นฉินอันอันบอกฉันว่า เพื่อนของเธอก็อยู่ที่นั่นด้วย”
“โอ้...พี่รู้ว่าพวกเธอเป็นเพื่อนกัน ก็เลยพาฉินอันอันมาเจอผม!” เฮ่อจุนจือตระหนักได้ทันที “พี่รู้ว่ามันเสี่ยงต่อการที่ฉินอันอันจะจับได้ แล้วทำไมถึงยังพาเธอมาล่ะ!"
“นายบอกแฟนหมดทุกอย่างแล้วใช่ไหม?” ฟู่ซื่อถิงถาม
เฮ่อจุนจือยกมือขึ้นและเกาหัวพลางพูดอย่างตรงไปตรงมา “ผมบอกก่อนที่พี่จะมาถึง ผมแค่บอกเธอเพื่อให้เธอเข้าใจพวกพี่ได้ง่ายขึ้น...แต่ทำไมฉินอันอันถึงได้โกรธขนาดนี้ล่ะ? ถึงพี่เป็นคนที่ต้องการซื้อ แต่ไม่เห็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลย! หนึ่งพันล้านจำนวนไม่น้อยเลยนะ! ทั้งที่จริง ๆ แล้วก่อนหน้าพี่ก็ไม่เคยมีใครยอมจ่ายเงินราคานี้เพื่อซื้อฉินกรุ๊ปด้วยซ้ำ”
ลูกกระเดือกของฟู่ซื่อถิงขยับขึ้นก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เธอรับไม่ได้เรื่องที่ฉันคือคุณซี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
สนุกมากค่ะ...