ราชาเทพเสินโจว นิยาย บท 13

หลังจากเสียงหัวเราะที่ฟังดูเยาะเย้ยและสะใจของเสิ่นเสวี่ย รถวิบากของหยางยี่ก็หยุดลง

มองเห็นผู้อาวุโสที่นั่งอวดเก่งอยู่ห่างๆ และผู้หญิงรูปงามที่เห็นได้ชัดว่าแววตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ หยางยี่ก็ได้ลงรถด้วยสีหน้าที่เฉยชา

เงาสามที่เป็นคนขับรถก็อยากจะลงรถ แต่หยางยี่ส่งสัญญาณมือไปหนึ่งที เขาก็นั่งอยู่บนรถเงียบๆไม่กล้าขยับ

เดิมทีนี่ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ต้องทำให้มันใหญ่โต หยางยี่อยากจะจัดการด้วยตัวเอง

เพราะยังไงซะ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับปัญหาของตระกูลเสิ่นยังไงดี

จะฆ่าเหรอ? หรือจะทำให้พิการ?

“เฮอะ……”

หยางยี่หัวเราะเบาๆ ไม่มีท่าทีที่จะทักทายคนตระกูลเสิ่นเลยแม้แต่น้อย หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วค่อยๆพ้นควันออกมา

“แกไม่ใช่คนของตระกูลโจว?”หญิงรูปงามสีหน้าเปลี่ยนไป พูดอย่างเฉยชา

สิ้นเสียงของเธอ ผู้อาวุโสก็ขมวดคิ้วขึ้น หันหน้ากลับมา จ้องมองไปทั่วตัวหยางยี่ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าหยางยี่หน้าตาคุ้นๆ เหมือนว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน！

ส่วนเสิ่นเสวี่ยที่คุกเข่ากับพื้นก็ปิดตาสองข้างไว้แน่น วินาทีนี้เขาไม่คิดอะไรทั้งนั้น เธอรอเพียงข่าวจากเสิ่นอวู้

“คนตระกูลโจว? เฮอะเฮอะ สามีของเสิ่นเสวี่ยเป็นคนตระกูลโจวเหรอ?”หยางยี่พูดอย่างเฉยชา

ได้ยินเสียงของเขา ตัวของเสิ่นเสวี่ยก็สั่นเพราะความตกใจ หันหน้ากลับมามองไปที่หยางยี่อย่างไม่น่าเชื่อ เหม่องงไปชั่วขณะ

มองเห็นปฏิกิริยาของเสิ่นเสวี่ย ในตาของหญิงรูปงามก็เกิดความสงสัย

ส่วนผู้อาวุโสคนนั้นเหมือนว่าคิดอะไรออก แววตาก็จริงจังขึ้นมาทันที ตะโกนว่า“แกนี่เอง！”

หยางยี่ยิ้มอ่อนๆ“ใช่แล้ว 6ปีแล้ว สงสัยมากใช่ไหมว่าทำไมฉันยังไม่ตาย?”

ตาของผู้อาวุโสค่อยๆหรี่ลง มือสั่น พูดด้วยเสียงที่กัดฟันไว้ว่า“ไปตายซะ หยางยี่ แกไปตายซะ！”

หยางยี่กวาดตามองไปที่ผู้อาวุโส ฮึออกมาหนึ่งที จากนั้นก็หันหน้ามองไปทางเสิ่นเสวี่ย น้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า“คุณ จะให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม?”

เสิ่นเสวี่ยตาแดงขึ้นมาทันที เธอเอามือปิดปาก มองดูหยางยี่อยู่นิ่งๆ

และแล้ววินาทีต่อมา เธอก็คิดถึงลูกสาวของตัวเอง

ตอนนี้เอง หญิงรูปงามคนนั้นก็นึกขึ้นได้ เธอที่นั่งอยู่กับพื้นก็ลุกขึ้นทันที เพ่งมองไปที่หยางยี่ พูดว่า“แกคือหยางยี่ หยางยี่ที่มีลูกเถื่อนกับเสี่ยวเสวี่ย แกยังไม่ตายสินะ！”

หยางยี่ได้ยินคำว่าลูกเถื่อน หันหน้าไปหาหญิงรูปงามทันที ในตาก็ปรากฏจิตสังหารที่รุนแรง

แต่ไม่รอให้เขาลงมือ หญิงรูปงามคนนั้นก็ลงมือก่อนซะแล้ว เธอสะบัดมือ มีแสงสีเงินหนึ่งพุ่งเข้าหาหยางยี่อย่างรวดเร็ว

หยางยี่ไม่ขยับ เพียงแค่ยื่นสองนิ้วออกมา ก็รับไว้ได้อย่างง่ายดาย

มองเห็นเข็มเล็กๆที่รับไว้ได้ บนหน้าหยางยี่ก็แสดงสีหน้าดูถูกออกมา จากนั้นก็ทิ้งเข็มออกไป

พุ！

หญิงรูปงามกระอักเลือดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ มองดูเข็มที่ปักอยู่บนไหล่ตัวเอง！

พุ！

ชั่วพริบตา หญิงรูปงามก็กระอักเลือดอีกครั้ง！

เพราะว่า บนเข็มเล็กๆนั้นมีพิษอยู่！

“ไอ่สารเลว！”ผู้อาวุโสตะโกนด่าออกมาหนึ่งที ขนทั้งตัวก็ลุกขึ้นเพราะความโกรธ มองไปที่หยางยี่ด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ สีหน้าที่น่ากลัวนั้น เหมือนว่าจะกลืนหยางยี่ลงไปทั้งตัวอย่างนั้นเลย

บูม！

หญิงรูปงามล้มนอนกับพื้นอย่างทรมาน

ส่วนหยางยี่ ไม่ได้สนใจพวกเขาเลยสักนิด เขามองไปที่เสิ่นเสวี่ยคนเดียวเท่านั้น รอคอยคำตอบของอีกฝ่าย

เสิ่นเสวี่ยมองดูหยางยี่อยู่นิ่งๆ ผ่านไปสักพัก เธอก็ยิ้มแห้งออกมา แล้วพูดว่า“คุณมีเงินเหรอ? ฉันต้องการเงินสิบล้าน คุณมีไหม?”

หยางยี่ขมวดคิ้วขึ้น“คุณแค่ต้องการช่วยลูกสาวของพวกเราไม่ใช่เหรอ มีเงินสิบล้านหรือไม่มีแล้วมันจะทำไมเหรอ！”