ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 118

บทที่ 118 ข้ามเขต (2)

เปรี๊ยะ !

หลังจากเอาชนะคู่ต่อสู้และชิงคะแนนมาได้ เป้ยฝูหลินก็ทำลายป้ายหยกของอีกฝ่าย โยนโอกาสของคู่แข่งทิ้งไปจนสิ้น ก่อนจะกลับไปยังจุดซ่อนหลังต้นไม้ของตน

ไม่ใช่เพราะเขามีจิตใจโหดเหี้ยมจึงทำเช่นนี้ หากแต่เป็นเพราะสถานที่ที่เขาค้นพบแห่งนี้นั้นยอดเยี่ยมเกินไปต่างหาก

ที่ซ่อนของเขาตั้งอยู่ตามแนวเดินที่ค่อนข้างยาว สองข้างฝั่งทางเดินมีแต่ต้นไม้พุ่มหนามแหลมคน บังคับให้ผู้ที่เดินผ่านมาต้องเดินไปตามทางเพียงเท่านั้น หลังต้นไม้ใหญ่ที่เป้ยฝูหลินซ่อนตัวอยู่นั้นอยู่ใกล้กับภูเขา มีใบไม้ปกคลุมเขียวชอุ่ม ทั้งยังมีช่องเล็ก ๆ ระหว่างลำต้นของต้นไม้และตัวภูเขาอยู่ ใช้เป็นสถานที่ซ่อนตัวได้อย่างดีเยี่ยม

เมื่อใช้ประโยชนจากจุดนั้น เป้ยฝูหลินจึงสามารถลอบโจมตีคนได้ถึงสามคน ทุกครั้งที่ลอบโจมตีก็จะทำลายป้ายหยกของอีกฝ่าย จากนั้นก็ตั้งตารอคนต่อไปด้วยความตั้งอกตั้งใจ

เป้ยฝูหลินรู้สึกยินดีอยู่ภายใน

การต่อสู้จำต้องใช้สติปัญญาเข้าร่วม การใช้ภูมิประเทศรอบข้างให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองนับเป็นการแสดงสติปัญญาเช่นนั้นออกมา

แม้เขาจะไม่ได้แข็งแกร่งมากมายนัก แต่เป้ยฝูหลินยังคงเชื่อว่าเขาสามารถสร้างฐานทัพตนเองในสนามสอบแห่งนี้ได้ หากเขาโชคดีพออาจทำคะแนนติดหนึ่งในร้อยอันดับก็เป็นได้

เป็นไปดังคาด มีคนอีกคนกำลังเข้าใกล้เข้ามาแล้ว

เป้ยฝูหลินซ่อนตัวอยู่ในร่องหลังต้นไม้อย่างระมัดระวังเฝ้ารอโอกาสลงมือ หากอีกฝ่ายก้าวเข้ามาอีกนิดก็จะเข้าเขตการโจมตีของเขาแล้ว พอถึงตอนนั้นเขาก็จะพุ่งออกไป จากนั้นอีกฝ่ายก็คงจะตื่นตกใจ ล่าถอยไปโดยสัญชาตญาณ แต่เป้ยฝูหลินวางแผนไว้แล้ว ท่าไม้ตายของเขาคือการตัดทางหนีของคู่ต่อสู้ จากนั้นค่อยปล่อยการโจมตีรุนแรงเข้าใส่

อีกสามก้าวอีกฝ่ายจะเข้ามายังระยะการโจมตี หากแต่คนผู้นั้นกลับหยุดฝีเท้าลงเสียอย่างนั้น

ดูเหมือนจะทำท่าครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ จากนั้นเขาก็ก้มหัวลง เริ่มพินิจพิเคราะห์

บัดซบ เดินเข้ามาให้เร็วกว่านี้อีกสิ เป้ยฝูหลินแอบสาปส่งอยู่ในใจ หากแต่ทำได้เพียงรอ ระยะห่างตอนนี้ยังไกลเกินไป หากฝืนโจมตีตอนนี้เขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จ

ในตอนที่เป้ยฝูหลินรู้สึกกังวลอยู่ในใจนั้นเอง อีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมองมาทางเป้ยฝูหลิน นัยน์ตาคู่นั้นเจือรอยยิ้มประหลาด

อีกฝ่ายสะบัดมือวูบหนึ่ง ลูกไฟยักษ์ก็ปรากฏขึ้น

ยามได้เห็นลูกไฟยักษ์นั้น เป้ยฝูหลินได้แต่รู้สึกขนลุกเกรียวไปทั่วร่าง รู้ในพลันว่าเรื่องกำลังไม่เป็นไปตามแผน

เขาอยากกระโดดออกมาแล้วพุ่งตัวหนีไป หากแต่กลับพบว่าตนไร้ทางหนี สถานที่แห่งนี้ใช้เป็นที่ลอบโจมตีได้ดี หากแต่ก็มีข้อด้อยเยอะนัก ซึ่งก็คือไม่มีทางให้หนีหรือล่าถอย

ลูกไฟยักษ์ของอีกฝ่ายพุ่งเข้ามากระแทกลำต้นของต้นไม้ที่เขาซ่อนอยู่ด้านหลังแล้ว

ตูม!

หลังจากเกิดระเบิดเสียงดังขึ้น เป้ยฝูหลินก็กระเด็นไปในอากาศ แหกปากร้องเสียงดัง ร่างของเขากระเด็นไปลงตรงไม้พุ่มหนามสีม่วงพอดิบพอดี

หนามอันแหลมคมแทงเข้าร่างเขาในพลัน บนร่างมีรูนับร้อยปรากฏขึ้น

ซูเฉินค่อย ๆ เดินเข้ามา คว้าป้ายหยกของอีกฝ่ายแล้วชิงคะแนนไป

วันนี้เขาชิงคะแนนมาได้สองคะแนนแล้ว

ซูเฉินตะลึงไปเล็กน้อย หากแต่ก็หัวเราะออกมา “ไม่เลวนี่ เวลาสั้นเพียงนี้กลับได้มาสามคะแนนแล้ว หากแต่จำไว้ว่าครั้งหน้าอย่ารั้งอยู่ในสถานที่ใดนานเกินไป”

“เจ้า…… หาข้าพบได้อย่างไรกัน?” เป้ยฝูหลินเค้นเสียงออกมาด้วยความยากเย็น

“ข้างทางมีต้นพุ่มหนามสีม่วงที่ถูกทับจนแบน ทั้งที่พื้นยังมีรอยเท้าที่เกิดจากการใช้พลัง บ่งบอกว่าตรงนี้เคยมีคนทำการต่อสู้มาก่อน ต้นไม้ต้นนั้นเป็นเพียงจุดเดียวที่จะสามารถซ่อนตัวได้….. ไม่ต้องเห็นหรอกว่าเจ้าอยู่ตรงนั้นหรือไม่ เพียงใช้ลูกไฟยักษ์ทดสอบดูก็พอแล้ว แต่ที่สำคัญที่สุด…… ข้าเจอการซู่มโจมตีเช่นนี้หลายครั้งแล้ว” ซูเฉินตอบง่าย ๆ

เป้ยฝูหลินได้ยินแล้วก็ตะลึงไป

ซูเฉินโยนร่างเป้ยฝูหลินกระเด็นไป จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าเดินต่อ

ตอนนี้อารมณ์ขาไม่ดีเท่าไหร่ เนื่องด้วยเขาเจอเหตุการณ์เช่นเมื่อครู่มาหลายครั้งหลายครา

ซูเฉินเข้าใจแล้วว่าเกิดอันใดขึ้น

สำหรับผู้เข้าสอบหลาย ๆ คน แม้จะไม่อาจเข้าสถาบันมังกรซ่อนเร้นได้ หากแต่ถ้าสามารถทำอันดับได้ดี ก็จะสามารถได้รับการสนับสนุนที่ดีกว่ายามเมื่อเข้าไปยังสำนักอื่น ๆ เพราะหลายสถาบันเองก็รอคอยที่จะชิงผู้มีฝีมือที่ถูกสถาบันมังกรซ่อนเร้นคัดออกไปเช่นกัน

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลาย ๆ คนจึงลงมืออย่างรอบคอบ หลังจากเข้าสนามสอบมาแล้วจะไม่เดินไปมั่วซั่ว หากแต่จะใช้สติปัญญาที่มีปกปิดตัวตน รอคอยโอกาสอย่างเงียบเชียบแทน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座)