ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 142

“เจ้าเป็นใครกันแน่?” น้ำเสียงของเจียงหลีอ่อนลง

จิ่งเยี่ยเป็นคนของสำนักหลิงอู่ คนที่มาฆ่านางก็เป็นคนของสำนักหลิงอู่ แล้วทำไมเขาถึงยื่นมือมาช่วยตัวเอง

แต่จิ่งเยี่ยไม่ได้ตอบอะไรนาง กลับยื่นมือออกมา แล้วเดินเข้าไปหานาง ราวกับว่าอยากเอามือไปลูบหน้าของนาง

ท่าทีของเขาทำให้เจียงหลีรู้สึกตกใจ จิตใต้สำนึกได้สั่งให้นางหลบมือที่ยื่นเข้ามา

แต่ทว่าท่าทีของเจียงหลีนั้นกลับทำให้แววตาของจิ่งเยี่ยเผยความเจ็บปวดออกมา เขาได้เรียกชื่อที่ทำให้เจียงหวาดกลัวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “อาหลี……”

สีหน้าของเจียงหลีได้เปลี่ยนไป ในความทรงจำเดิม ตั้งแต่เล็กจนโตมีคนๆ เดียวที่เรียกนางว่าอาหลี นั่นก็คือพี่ชายนาง เจียงเฮ่า

แต่ว่านี้ไม่ใช่ใบหน้าของเจียงเฮ่าแน่ๆ

ใบหน้าของเจียงเฮ่าไม่ได้ดูแข็งแรง สง่าและสดใสขนาดนี้ แล้วเขาก็ไม่เคยเย็นชากับใคร ในความทรงจำเดิม พี่เจียงเฮ่าเป็นคนที่อบอุ่นมากคนหนึ่ง

พูดได้ว่า ถ้าหากเจียงหลีอยากได้พระจันทร์ เจียงเฮ่าก็จะเอาลงมาให้

ตอนนั้นที่เจียงหลีอายุห้าขวบ ช่วงเวลาอันแสนอบอุ่น เจียงหลีจะเล่นว่าว เจียงเฮ่ากลัวเจียงหลีเอาว่าวขึ้นเหนื่อย เขาจึงได้เอาเจียงหลีขี่คอแล้ววิ่งไป คนที่อยู่ตรงหน้านี้ ใช่เจียงเฮ่าจริงๆ หรือ

หน้าหนาวปีนั้น เขากลัวว่าเท้านางจะหนาว เพียงแค่เขาอยู่ เขาจะเป็นพี่ชายที่จะเอาเท้าของนางมาซุกที่อกให้อุ่น นี่เป็นจิ่งเยี่ยจริง ๆ หรือ

“เจ้าเป็นใครกันแน่” หรือว่าได้รับผลกระทบจากความทรงจำและความรู้สึกเดิม ในขณะที่เจียงหลีได้ถามอีกครั้ง น้ำเสียงของนางมีความสั่นเครือ

จิ่งเยี่ยไม่ได้เข้าไปใกล้นางอีก ราวกับว่าเกรงว่านางจะกลัว

แววตาคู่นั้นของเขาที่โดนความเจ็บปวดปกคลุมอยู่ เจ็บปวดใจไปหมด ความเจ็บปวดนี้มาจากนาง “อาหลี อาหลีคนดีของพี่ พี่คือพี่เจียงเฮ่า”

ตู้ม!

ในหัวของเจียงหลีว่างเปล่า

นางอึ้งอยู่กับที่ จ้องใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยนั้น ก็เห็นเจียงเฮ่ายกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าของตัวเอง

รอตอนที่เขาเอามือออก ใบหน้าของจิ่งเยี่ยก็หายไป กลายเป็นใบหน้าที่แสนอบอุ่นในความทรงจำวัยเด็กของเจียงหลีเข้ามาแทน

“ท่านพี่……” เจียงหลีมองเขาด้วยความตะลึง เรียกชื่อที่ไม่ได้เรียกมาแสนนานเบาๆ

แต่กลับไม่คิดว่าในตอนที่เจียงเฮ่าได้ยินคำว่า “ท่านพี่” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เขาเดินไปตรงหน้าของเจียงหลี มือทั้งสองข้างจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของนางไว้แน่น ขอร้องทั้งที่ร้องไห้และยิ้ม “อาหลี เรียกข้าอีกที เรียกข้าว่าท่านพี่อีกที”

เสียงของเจียงเฮ่า ดังอยู่ข้างหู

ความทรงจำเดิมส่งผลกระทบต่อเจียงหลีในตอนนี้ นางมองชายผู้ที่ทั้งมีความสุขและความเศร้าโศก ในใจเผยให้เห็นทั้งความน้อยใจ ความเสียใจ ความดีใจ อารมณ์ที่สับสนปนกันไปหมด

นางรู้สึกได้ว่าตัวเองน้ำตาคลอ น้ำเสียงสะอึกสะอื้น

“ท่านพี่……ท่านพี่……” นางทำตามที่เขาขออย่างไม่รู้ตัว เรียกชื่อที่เป็นสายเลือดเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า

“อาหลีผู้แสนดี! น้องสาวที่แสนดีของพี่!” เจียงเฮ่าโอบกอดเจียงหลีอย่างแน่น เหมือนกับได้ของที่มีค่าที่เสียไปกลับมา ทั้งระมัดระวัง ทั้งกลัวจะเสียนางไปอีก

……

จิ่งเยี่ย ก็คือเจียงเฮ่า?

เขาไม่ได้เข้าสถาบันไป๋หยวนตามที่ฝัน แต่กลับเข้าสำนักหลิงอู่ที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับราชวงศ์หรือ

และการตายของเจียงหลินเฟิง แม้กระทั่งตระกูลเจียงประสบเคราะห์ร้าย ราชวงศ์ล้วนแต่มีส่วนเกี่ยวข้อง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน