ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 210

ในเมืองอู๋เขิ่น มีผู้คนมากมายนัก ครึกครื้นนัก

พวกเขาทั้งสามเดินไปด้วยกันเป็นกลุ่ม ชื่นชมขนบธรรมเนียมประเพณีท้องถิ่นไปพลาง ดินทางไปยังสถาบันไป๋หยวนในเมืองอู๋เขิ่นไปพลาง

เพียงแต่ว่า

เจียงเฮ่าและลู่เสวียนที่ตามอยู่ข้างหลังเจียงหลีนั้นตรงกันข้าม พวกเขาไม่ได้ชื่นชมทัศนียภาพของเมืองอู๋เขิ่นอย่างเพลิดเพลินเหมือนเจียงหลี ทั้งสองคนนั้น คนหนึ่งอยู่ทางซ้าย คนหนึ่งอยู่ทางขวา ต่างมองนางด้วยสายตาที่หวาดกลัว

ที่ต่างจากลู่เสวียนก็คือในสายตาที่หวาดกลัวของเจียงเฮ่า ยังมีความภาคภูมิใจที่ปิดเอาไว้ไม่อยู่

อืม น้องสาวของเขาเก่งกาจ ยอดเยี่ยมขนาดนี้ พี่ชายอย่างเขาจะไม่ภูมิใจได้อย่างไร

“คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ข้าไม่เข้าใจ……” ลู่เสวียนเดินไป ส่ายหัวไป พูดพึมพำ

“เจ้าไม่เข้าใจอะไรหรือ” เจียงหลีไม่ได้หันหน้ามา ความสนใจของนางอยู่ที่ขนบบธรรมเนียมประเพณีท้องถิ่นเหล่านั้นที่แตกต่างจากจยาเซียน พอได้ยินลู่เสวียนบ่นพึมพำ จึงเปิดปากถามไปอย่างนั้น

เมื่อได้ยินเจียงหลีพูดตอบ ลู่เสวียนจึงเงยหน้าทันที จ้องนางด้วยแววตาที่เปล่งประกาย “ข้าคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เพิ่งจะไม่กี่เดือน เจ้าก็เลื่อนขึ้นไปแล้วสามขั้น!”

พูดถึงเรื่องนี้ เจียงหลีค่อยๆ หลุบสายตา พูดเสียดสีในใจ ที่เจ้าเห็นว่าแค่ไม่กี่เดือน ความจริงแล้ววข้าอยู่ในเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อตั้งหลายปี เวลาหลายปีนี้ หากไม่ฝึกฝนให้เลื่อนขั้นได้มากเท่านี้ จะให้ข้าอยู่ไปวันๆ หรือไง

เพียงแต่ การมีอยู่ของเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ แม้แต่ลู่เจี้ยก็ไม่รู้ เป็นธรรมดาที่นางจะไม่พูดอะไรมาก

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เชื่อใจหรือไม่ แต่เป็นความลับ ท้ายที่สุดก็ต้องรู้ด้วยตัวเอง เช่นเดียวกัน นางไม่มีทางให้เจียงเฮ่ารู้ว่าภายในน้องสาวคนนี้ได้เปลี่ยนไปนานแล้ว ไม่ใช่เจียงหลีคนเดิมคนนั้นแล้ว

“อาหลีมีพรสวรรค์ เลื่อนขั้นไวหน่อยก็ไม่เห็นแปลกอะไร”

ลู่เสวียนรอคำตอบจากเจียงหลี นางยังไม่ทันได้ตอบคำถาม เจียงเฮ่าก็ทนไม่ไหว ชี้แจงแทนน้องสาวไปก่อนแล้ว

พอได้ยินเช่นนี้ เจียงหลียิ้มเล็กน้อย และไม่ได้อธิบายอะไรอีก

ลู่เสวียนมองเจียงเฮ่าอย่างจนปัญญา การเดินทางในครั้งนี้ ทำให้เขาได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าการปกป้องน้องสาวอย่างสุดความสามารถ

“โห! ดูพี่คนหล่อทั้งสองนั้นสิ”

“หล่อเหลาจริงเชียว ผิวละเอียดและอ่อนนุ่ม ผิวดีกว่าหญิงสาวเมืองเราเสียอีก”

“ดูดีจนข้าอยากจะเอาไปเป็นสามีเลยล่ะ”

“……”

ทั้งสองข้างทางที่แออัด เสียงหญิงสาวปริศนาที่พูดหยอกล้อก็ดังขึ้น ทำให้สีหน้าของลู่เสวียนและเจียงเฮ่าดูไม่ปกติ

พวกเขาทั้งสองคน คือชายรูปหล่อที่ถูกกล่าวถึงอย่างไม่ต้องสงสัย

เพียงแต่ว่า ผิวละเอียดและอ่อนนุ่มที่ไม่สมควรมีนี้ ที่จริงแล้วก็โทษพวกเขาไม่ได้ ที่จยาเซียน ผิวพรรณของทั้งสองคนถือว่าเป็นปกติสำหรับผู้ชาย แต่ในประเทศซีเฉียนที่ตั้งอยู่ในเขตตะวันตกของหนานฮวง มีสภาพภูมิอากาศแห้งแล้ง ลมพายุค่อนข้างแรง ผิวพรรณของคนส่วนมากค่อนข้างหยาบ แม้แต่เค้าโครงหน้าก็ดีสู้คนประเทศทางใต้ไม่ได้ และนอกจากผิวแล้วนิสัยก็ค่อนข้างหยาบเช่นกัน

ดังนั้น หลังจากที่เจียงเฮ่าและลู่เสวียนเดินเข้ามาในเมืองอู๋เขิ่น ก็เป็นที่ดึงดูดความสนใจของสาวซีเฉียนที่ใจกล้าอย่างรวดเร็ว

การหยอกล้อของสาวซีเฉียนสร้างความอึดอัดให้หนุ่มน้อยทั้งสองมากขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งสองโดนแทะโลมทางสายตาอย่างโจ่งแจ้ง ราวกับโดนถอดเสื้อผ้าออกจนหมดในตอนกลางวันแสกๆ

เพื่อป้องกันสายตาที่รักใคร่เหล่านี้ เจียงเฮ่าเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง และลู่เสวียนก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์ ตามอยู่ข้างหลังเจียงหลีติดๆ ท่าทางเหมือนต้องการความช่วยเหลือ

กลับมาที่เจียงหลี ร่างกายของนางยังไม่โตเต็มวัย รูปร่างผอมบาง ไม่มีอะไรดึงดูดความสนใจของผู้คน ผู้คนเพียงคิดว่าสาวน้อยคนนี้งดงามยิ่งนัก นางจึงทำตัวสบายๆ กลั้นขำเพราะท่าทางตลกๆ ของสองคนนั้นตลอดทาง

โฮกกก!

ทันใดนั้น บนถนนข้างหน้าก็มีเสียงสัตว์ป่าคำรามดังขึ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน