ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 241

ไม่ได้เป็นศัตรูกับนางอย่างนั้นหรือ

น้ำเสียงราวกับสร้างบุญสร้างคุณเยี่ยงนี้ เอ่ยวาจาเยี่ยงนี้ พวกขายังมีศักดิ์ศรีอยู่ได้อย่างไร

เจียงหลียิ้มและรอยยิ้มของนางช่างดูเย้ยหยันแต่กลับดูบาดตาเป็นพิเศษ

“ถ้าอย่างนั้น เพื่อเป็นการตอบแทนพวกเจ้าที่ไม่เป็นศัตรูกับข้า ข้าก็ทำได้พียง” เจียงหลีหรี่ตาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฆ่าพวกเจ้าซะ!”

การทดสอบคราวนี้มีรายนามแค่สามคนที่ผ่านก็พอแล้ว

ตราบใดที่นางสามารถฆ่าทุกคนก่อนกฎการทดสอบจะสะท้อนออกมา นางก็จะสามารถทำให้ทุกคนตกรอบไปได้ทั้งหมด

ฆ่าพวกเจ้าซะ!

เมื่อสี่คำนี้หลุดออกจากปากนาง ท่าทางของเจียงหลีก็เปลี่ยนไปทันที

บัดนี้นางไม่ใช่สาวน้อยมหัศจรรย์อีกต่อไป แต่นางคือราชินีที่ใต้หล้าต้องศิโรราบ

ผู้คนที่เหลือรวมถึงเฉียนจวิ้นมองไปที่นางอย่างสั่นผวา

คนบ้า!

นี่มันคนบ้าชัดๆ!

“พวกเจ้าตายๆ ไปพร้อมกันซะ!” เจียงหลีก้าวออกมาอย่างดุดัน เรือนผมสีหมึกปลิวทะยานสู่ห้วงอากาศ

อาภรณ์บิดพลิ้วส่งเสียงสะบัด

ทันทีที่ความโกรธของจักรพรรดิปรากฏ ทุกคนรู้สึกว่าถูกกักขังเคลื่อนไหวไม่ได้และทำได้เพียงยอมถูกเชือด

“ฆ่า!”

ฆ่า!

ฆ่า!

คำว่าฆ่าที่พ่นออกมาจากปากของเจียงหลีกลายเป็นเจตนาฆ่าพุ่งไปยังฝูงชนไม่มีที่สิ้นสุด

อ้ากกก!

เสียงกรีดร้องน่าเวทนาดังขึ้นไม่หยุด แต่หลายคนยังไม่ทันได้ส่งเสียงร้องก็ตกรอบไปเสียแล้ว

เงาร่างของเจียงหลีวูบไหวแล้วไปปรากฏตัวต่อหน้าเฉียนจวิ้นกับหู่อี้ สายตาเย็นชามองไปยังสองคนนั้นด้วยความอำมหิตอย่างปิดไม่มิดจึงทำให้เฉียนจวิ้นใจสั่นผวาและพิโรธยิ่งกว่าเดิม

“องค์ชายรอง รีบถอยออกมา” หู่อี้ผลักเฉียนจวิ้นออกอย่างแรงแล้วเอาตัวเองมาบังข้างหน้าเจียงหลีเอาไว้

เจียงหลีกระตุกยิ้มมุมปากและรอยยิ้มนั้นช่างดูประหลาดเหลือเกิน

หู่อี้นึกหวาดหวั่นโดยไม่มีเหตุผล “เจ้ายิ้มอะไร เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นแค่หลิงเจี้ยงคนหนึ่งจะสามารถเอาชนะหลิงไซว่ได้อย่างนั้นหรือ”

“หากอยากเอาชนะเจ้า ไม่จำเป็นต้องสู้กับเจ้า” จู่ๆ เจียงหลีก็เอ่ยขึ้น

ในขณะที่หู่อี้กำลังสงสัยว่าคำพูดของเจียงหลีหมายถึงอะไร ทันใดนั้นเฉียนจวิ้นที่อยู่ข้างหลังเขาก็ส่งเสียงร้องตกใจ

“อ้าก! หู่อี้ช่วยข้าด้วย”

แย่แล้ว!

หู่อี้หันกลับไปทันควัน ดันไปเห็นเฉียนจวิ้นที่เขาผลักไปข้างหลังอย่างปลอดภัยแต่แล้วกลับล้มตัวอยู่บนพื้น ราวกับมีภูเขาลูกใหญ่ที่มองไม่เห็นกดทับเอาไว้บนร่างของเขา

เฉียนจวิ้นพยายามดิ้นรนตะเกียกตะกายแต่กลับมิสามารถหลุดพ้น ภูเขาลูกใหญ่ที่ทับร่างเขาดูเหมือนจะยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ หนักขึ้นเรื่อยๆ กดทับเสียจนอวัยวะภายในแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ

ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้กำลังทรมานเขา จะหนีก็หนีไม่พ้น แต่ก็ยังตายตอนนี้ไม่ได้

อัปยศ! อดสู!

บททดสอบครั้งหนึ่ง เขาเป็นถึงองค์ชายผู้สง่างาม แต่เขากลับถูกเจียงหลีหยามเกียรติด้วยกลอุบายแบบเดียวกัน

ยามนี้ เฉียนจวิ้นมิเพียงแต่เจ็บปวดร่างกายเท่านั้น แต่ในใจเขาเกลียดแค้นยิ่งกว่า

“องค์ชาย!” หู่อี้ตื่นตะลึง

เขามิสามารถทำให้เฉียนจวิ้นต้องมาตายภายใต้ความคุ้มครองของเขาอีกครั้งเป็นอันขาด

เขาต้องเข้าไปช่วยแต่พบว่าตัวเองกลับขยับไม่ได้

ตู้ม!

ทันใดนั้นร่างของเขาก็จมลงและเท้าของเขาจมลงไปที่พื้น เขาหันศีรษะไปมองเจียงหลีด้วยความตกใจ

รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าหญิงสาวสะท้อนในดวงตาของเขาอย่างลึกซึ้ง

“กด!” เจียงหลีจิกมือแน่น เทือกเขาไร้รูปธรรมรวมตัวออกมาจากด้านหลังของนางอีกครั้งแล้วกดทับร่างของหู่อี้อย่างแรง

อวี้ซาน อวี้ซาน!

ดูดซับวิญญาณแห่งขุนเขา ปราบปรามทุกสรรพสิ่งบนโลก

“กด!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน