ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 325

เฉียนลี่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจและมองไปที่ฮ่องเต้ซีเฉียนซึ่งแววตาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

แววตานี้ ทำให้เขาเข้าใจว่าทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็สลัดความกตัญญูจอมปลอมทิ้งและสบตาเสด็จพ่อของเขาโดยไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า “เสด็จพ่อพูดเรื่องอะไร ข้าไม่เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจหรือ” ฮ่องเต้ซีเฉียนตะคอกอย่างเย็นชา “ฆ่าพ่อตัวเอง เรื่องรุนแรงเช่นนี้ เจ้ายังทำออกมาได้ แล้วไม่กล้ายอมรับรึ”

เฉียนลี่ตากระตุกอย่างรุนแรง และกุมมือข้างลำตัวไว้แน่น

คนสนิทที่ติดตามเขาอยู่ด้านหลังก็เฝ้าระวังและเตรียมความพร้อมอย่างลับๆ พวกเขาไม่อยากตายอยู่ที่นี่ก็ต้องรอเสี่ยงดูสักตั้ง

ขอเพียงแค่พวกเขาหลบหนีออกจากวังหลวงได้ ด้วยอำนาจของตระกูลฮองเฮาและการเตรียมการมานานหลายปี การต่อสู้จึงไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ความสำเร็จมักจะมาพร้อมกับความเสี่ยง ในเมื่อพวกเขาเลือกหนทางขององค์รัชทายาทแล้ว จึงต้องผูกติดกับเขาไว้

“เสด็จพ่อ ลูกเพิ่งได้รับชัยชนะกลับมา ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น” เฉียนลี่ทำหน้าเคร่งขรึม และตั้งใจจะไม่ยอมรับแผนการวางยาลอบสังหารไรนั่น เขามองไปที่เฉียนจวิ้นและพูดอย่างเย้ยหยัน “เสด็จพ่อ อย่าหลงกลให้ใครมาหลอกใช้ และทำร้ายสายใยความเป็นพ่อลูกของเราไปได้”

เฉียนจวิ้นสีหน้าเปลี่ยนและชี้นิ้วใส่เฉียนลี่ “เจ้าอย่ามาเปลี่ยนผิดให้เป็นถูกและสร้างความร้าวฉานที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าประสงค์ร้ายและต้องการวางยาพิษฆ่าเสด็จพ่อ แล้วใส่ความข้า จะได้ฉวยโอกาสยึดครองบัลลังก์ บัดนี้ เรื่องราวถูกเปิดเผยแล้ว กลับมาใส่ร้ายข้า เห็นว่าข้ารังแกง่ายเช่นนี้เลยหรือ”

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย!

ดวงตาของเฉียนลี่ดำมืดลง

แผนการดังกล่าวถูกเปิดเผยจนหมดสิ้น แต่เขาคิดไม่อออกว่าข่าวรั่วไหลในช่วงไหน ถึงทำให้พวกเขาเตรียมพร้อมรับมือเช่นนี้

เขารีบครุ่นคิดการเตรียมการทั้งหมดในหัว แต่ก็ไม่รู้ว่าผิดพลาดตรงไหน

นอกเสียจาก…

เจียงหลี! ดวงตาของเฉียนลี่หดตัว ภาพของหญิงสาวที่น่าหลงใหลและมีเสน่ห์เย้ายวนปรากฏขึ้นในหัวของเขา

แต่ทำไมนางถึงทำเช่นนี้ ทำเช่นนี้ นางได้ประโยชน์อะไร!

เขาคิดไม่ตกและไม่มีเวลาที่จะคิด

พอเฉียนจวิ้นพูดจบ ฮ่องเต้ซีเฉียนก็ตรัสว่า “เฉียนลี่ เจ้ามีอะไรที่ไม่พอใจหรือ ตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นของเจ้า ตำแหน่งฮ่องเต้ในไม่ช้าก็จะเป็นของเจ้าด้วยเช่นกัน นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะใจร้อนเช่นนี้”

“เหอะ” เฉียนลี่เงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างประชดประชัน “เป็นของข้าอย่างนั้นหรือ เสด็จพ่อ ท่านกล้าพูดว่าไม่เคยคิดที่จะมอบตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ให้กับลูกชายสุดที่รักของท่านหรือไม่ ข้าต่างหากที่เป็นลูกชายคนโตจากชายาเอก ข้าเป็นโอรสจากฮองเฮา แต่ท่านกลับไม่เคยชายตามองข้าเลย เห็นข้าเป็นเหมือนเป็นต้นไม้ ใบหญ้า”

“ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับแล้วว่าเป็นคนบงการเรื่องทุกอย่าง” เมื่อฮ่องเต้ซีเฉียนเผชิญกับข้อครหา กลับไม่ใจร้อนเลยสักนิด เขาสนใจเพียงแค่ว่าองค์รัชทายาทจะยอมรับว่าเป็นคนทำหรือไม่”

“หากข้าทำจริง แล้วจะอย่างไร!” เฉียนลี่ตะโกนเสียงดัง

ตอนนี้เขาไม่อยากเก็บซ่อนมันต่อไปแล้ว ท่าทีของฮ่องเต้ซีเฉียนทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก

“ยอมรับก็ดีแล้ว นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เจ้าไม่ใช่องค์รัชทายาทของข้าซีเฉียนอีกต่อไป ข้าจะถอดพระอิสริยยศของเจ้า ข้าจะให้เจ้า…”

“อะไรอีกหรือ ฆ่าล้างตระกูล ดีที่สุดคือสั่งประหารตระกูลข้าเก้าชั่วโคตร!” เฉียนลี่หัวเราะอย่างน่ากลัว และขัดจังหวะการพูดของฮ่องเต้ซีเฉียน

ประหารตระกูลข้าเก้าชั่วโคตรรึ มิใช่ต้องประหารทั้งข้าที่เป็นฮ่องเต้และเฉียนจวิ้นไปด้วยหรือ

สีหน้าของฮ่องเต้ซีเฉียนดูแย่ลงอีกครั้ง

เฉียนจวิ้นมองหน้าเฉียนลี่ด้วยแววตาเศร้าหมองและพูดด้วยเสียงมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น“เฉียนลี่ เจ้ายังไม่รู้ว่าเพราะความโง่เขลาของเจ้า ทำให้ฮองเฮาไปรอเจ้าที่นรกแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน