ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 842

“ข้าก็ไม่รู้!” ใบหน้าของซุนฟางเอ๋อร์แปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เหงื่อยังคงผุดซึมออกมาจากหน้าผาก อ๋องหนานหวายเอื้อมมือไปแตะหน้าผากนาง สัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมา

“เจ้ามีไข้สูง” อ๋องหนานหวายขมวดคิ้ว “เจ้าทำตัวเลินเล่อถึงขั้นนี้ได้อย่างไร? ขณะอยู่ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ เจ้ากลับถูกนางหลอกเอาเสียได้”

“ข้าสะเพร่าเอง ท่านอ๋องโปรดยกโทษให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ!” เสียงของซุนฟางเอ๋อร์แผ่วหวิวอย่างอ่อนแรง นางไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือเลย

นางตระหนักมาโดยตลอดว่าชายคนนี้ไม่ใช่ผู้ที่นางสามารถวางใจได้ไปตลอดชีวิต ทว่านางเพียรเก็บงำความคิดนั้นเอาไว้ภายใน นางต้องร่วมทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ของเขาให้สำเร็จ คอยยืนเคียงข้างเขา แล้วประณามมู่หรงเจี๋ยว่าเป็นความผิดของเขาเองที่ไม่ได้ดูแลนางให้ดีในเวลานั้น

ความเจ็บปวดเริ่มเลือนหายไปบ้างแล้ว ตอนนี้นางรู้สึกดีขึ้นมาก อย่างไรก็ตาม พิษไข้ทำให้นางรู้สึกวิงเวียนไม่น้อย เรี่ยวแรงในร่างกายก็พลอยถูกขจัดออกไปด้วย

สาวใช้เดินเข้ามากระซิบ “ท่านอ๋อง แม่นางฟางเอ๋อร์ พระชายาในผู้สำเร็จราชการแทน คอยอยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ”

“นางมาที่นี่ด้วยเหตุใด?” อ๋องหนานหวายถามกลับอย่างเย็นชา

“นางมิได้บอกกล่าวคำใดเลยเจ้าค่ะ”

“ให้นางเข้ามาเถอะ” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าวโดยที่ใบหน้ายังคงซีดเซียว

อ๋องหนานหวายนั่งอยู่ด้านข้างพลางเผยสีหน้าเศร้าหมอง ขณะที่จื่ออันเดินเข้ามา เขาเพียงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเรียบเฉย ไม่ส่งเสียงทักทายใด ๆ

“ท่านอ๋องก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือเจ้าคะ?” จื่ออันคลี่ยิ้ม ด้านหลังนางคือตาวเหล่าต้า

อ๋องหนานหวายนิ่งเงียบ เขาจงเกลียดจงชังจื่ออันยิ่งสิ่งใด นับประสาอะไรกับการปริปากทักทายนาง

จื่ออันไม่สนใจแม้แต่น้อย เดินตรงไปยังเตียงของซุนฟางเอ๋อร์ จากนั้นจึงนั่งลง “เจ้ารู้สึกอึดอัดมากสินะ?”

ฟางเอ๋อร์จ้องเขม็งมองนาง “อย่าได้ชะล่าใจเกินไป”

จื่ออันส่ายหน้า “ข้ายังมีสิ่งใดให้ชะล่าใจอีกหรือ? เมื่อเทียบกับกู่ร่วมชะตาที่เจ้าชำนาญนักหนา ข้าผู้นี้จะไปเทียบเคียงอย่างไรได้?”

อ๋องหนานหวายพลันเงยหน้าขึ้นทันที มองไปที่ซุนฟางเอ๋อร์ สีหน้าดูเหมือนประหลาดใจเล็กน้อย

ใบหน้าของซุนฟางเอ๋อร์ซีดเผือดยิ่งกว่าเก่า “ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังกล่าวถึงเรื่องใด?”