ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 1028

“…”
　　โหลวหลานหลินพูดไม่ออก แต่แล้วเธอก็พบว่ามันเข้าใจได้ เมื่อเธอจำได้ว่าเขาเป็นศิษย์ของเทพอมตะและเป็นแชมป์ของการแข่งขันสุดยอดอัจฉริยะระดับจักรวาล
　　อย่างไรก็ตาม มันเป็นเวลาที่เหมาะจะคุยเรื่องนี้กันจริงเหรอ?
　　“ไปที่ดาวเคราะห์ดวงนั้นแล้วถามไปรอบๆ เราต้องแจ้งตระกูลของฉัน มิฉะนั้นพี่ชายของฉันอาจตกอยู่ในอันตรายจริงๆ…” โหลวหลานหลินดูกังวล
　　ซูผิงหยุดเธอจากการออกจากเกราะป้องกันของโล่พลังเทพที่ฟีนิกซ์เลือดตั้งไว้ให้พวกเขา “อย่าตกใจ พี่ชายของเธอจะปลอดภัยในตอนนี้ มันยากมากสำหรับสภาวะเทพดวงดาวที่จะฆ่าสภาวะเทพดวงดาวด้วยกัน พี่ชายของเธอสามารถปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยได้หากเขาตกอยู่ในอันตราย นอกจากนี้ไม่น่าเป็นไปได้มากเท่าไหร่ที่สภาวะเทพดวงดาวสองคนจะปรากฏตัวขึ้นเพื่อซุ่มโจมตีเขา”
　　โหลวหลานหลินถามด้วยความสงสัย “ทำไมนายถึงมั่นใจนัก?”
　　“ฉันเคยเห็นผู้บ่มเพาะสภาวะเทพดวงดาวมาเยอะ” ซูผิงปล่อยมือและจ้องไปที่ดาวเคราะห์ข้างหน้าพวกเขา พวกเขายังคงได้รับการคุ้มครองจากโล่ทองคำ พวกเขาจึงสามารถทะลุผ่านชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์และลงจอดได้อย่างง่ายดาย
　　ประสาทสัมผัสของซูผิงตรวจสอบทั่วทวีปในไม่ช้า มีทะเลไม่มากบนดาวเคราะห์นี้และดินแดนส่วนใหญ่ว่างเปล่า อย่างไรก็ตาม มีอาคารเก่าแก่อยู่บางแห่ง ดูเหมือนว่าดาวเคราะห์จะไม่มีความเกี่ยวข้องกับสหพันธ์เช่นเดียวกับดาวเคราะห์สีน้ำเงินเมื่อก่อน นี่จึงอธิบายว่าเพราะอะไรจึงระบุตำแหน่งไม่ได้
　　“เราเจอปัญหาแน่ถ้านี่คือดาวเถื่อน”
　　ซูผิงขมวดคิ้ว อันที่จริงเขาได้เดินทางไปมาด้วยกระจกท้องฟ้าเพื่อทำให้ศัตรูของเขาสับสน แม้ว่าผู้ลอบสังหารจะไม่สามารถตามพวกเขาได้ทันในขณะนี้ แต่พวกเขาจะยังคงตกอยู่ในอันตรายหากอยู่ที่นี่นานเกินไป
　　ในไม่ช้าทั้งสองก็บินลงในเมืองใหญ่
　　เมืองนั้นใหญ่โตและเก่าแก่ มีปืนใหญ่ที่ล้าสมัยวางอยู่ในเมือง อย่างไรก็ตาม ปืนใหญ่มีโครงสร้างอย่างดีหลายกระบอกซึ่งมีรัศมีทำลายล้างสามารถเห็นได้ที่มุมเมือง ซูผิงสแกนพวกมันด้วยนาฬิกาและพบข้อมูลทันที
　　พวกมันเป็นอาวุธยอดนิยมระดับดวงดาวที่พบในสหพันธ์
　　การผสมผสานระหว่างความดั้งเดิมและความทันสมัย… โลกนี้เพิ่งได้รับการยอมรับจากสหพันธ์หรือเปล่า? ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย สหพันธ์ขยายตัวขึ้นทุกปี พวกเขาหลบหนีมายังพรมแดนของเขตดาวทองคำหรือเปล่า?
　　ซูผิงตรวจป่านอกเมือง มีอสูรร้ายอยู่ที่นั่นมากมาย แต่อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกมันแทบจะยังไม่ถึงสภาวะว่างเปล่า
　　มนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองอยู่ในสภาวะชะตากรรม ซูผิงรีบไปพบเขาทันที
　　โหลวหลานหลินและซูผิงถูกปกคลุมไปด้วยพลังเทพสีทอง ทั้งคู่บินลงหน้าอาคารที่สร้างจากกระดูกน่ากลัว ซูผิงปลดปล่อยกลิ่นอายบางส่วนของเขา ทำให้นักรบที่อยู่ใกล้ๆ ตกตะลึง มีชายชราคนหนึ่งบ่มเพาะอยู่ภายในอาคาร เขาลืมตาขึ้นด้วยความตกใจและออกมาข้างนอก
　　รูม่านตาของชายชราหดลงทันทีที่เขาเห็นคนสองคนในแสงสีทอง จากนั้นเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คุณเป็นใคร?”
　　ซูผิงรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินว่าชายชราพูดภาษาสากล จากนั้นเขาก็ถามว่า “ดาวของคุณชื่ออะไร? คนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองอยู่ที่ไหนและมีการบ่มเพาะระดับอะไร?”
　　ชายชราตกตะลึงกับคำถามที่กะทันหัน เขาถามด้วยความสงสัย “คุณมาจากสหพันธ์หรอ? ดาวเคราะห์ดวงนี้ชื่อว่าอู่ฉี ราชาของเราคือราชาทวีป เขาแข็งแกร่งกว่าผมมาก แต่ผมไม่รู้เรื่องฐานบ่มเพาะของเขา”
　　“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? คุณมียานอวกาศไหม?” ซูผิงถามอีกครั้ง
　　“ราชาทวีปอยู่ในอาณาจักรทางเหนือ ผมไม่เคยเห็นยานอวกาศมาก่อน”
　　ชายชราลังเล เขารู้สึกกดดันเพราะคนแปลกหน้าสองคนนี้มากกว่า—ที่เขารู้สึกกับราชาทวีป— ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าโกหก ถึงกระนั้นเขาก็ตื่นตระหนกด้วย สงสัยว่าทำไมยอดฝีมือสหพันธ์ถึงมาเยี่ยมพวกเขา
　　”ทางเหนือ?”
　　ซูผิงเงยหน้าขึ้นและมอง ตรวจพบกลิ่นอายอันทรงพลังจากทางเหนือ เขาพยักหน้าแล้วพาโหลวหลานหลินไปที่ทางเหนือทันที
　　แรงกดดันลดลงเมื่อซูผิงและโหลวหลานหลินจากไป ชายชรารู้สึกหมดเรี่ยวแรง
　　“จะเกิดภัยพิบัติหรือไม่?” ชายชราพึมพำ
　　“ดาวเคราะห์อู่ฉี…” ซูผิงค้นหามันในแผนที่บนนาฬิกาของเขา ในไม่ช้า เขาก็ระบุตำแหน่งดาวเคราะห์ได้ โดยพบว่ามันไม่ได้อยู่ที่ชายแดนของเขตดาวทองคำ แต่อยู่ในระบบดาวเคราะห์ที่ห่างไกล พวกเขาจะต้องเดินทางเป็นเวลาครึ่งวันเพื่อไปกาแลคซีระดับ 4 ที่ใกล้ที่สุดโดยใช้กระจกท้องฟ้า
　　เนื่องจากดาวเคราะห์ดวงนี้เชื่อมต่อกับสหพันธ์ มันจึงต้องมียานอวกาศ ดูเหมือนว่าสถานที่นี้จะด้อยพัฒนาและแห้งแล้งเกินไป อาจเป็นเพียงดาวเคราะห์ระดับ 5 ซูผิงคิด
　　โหลวหลานหลินยืนถัดจากซูผิงไม่พูดอะไรสักคำ เธอวางแผนที่จะจัดการกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่แล้วเธอก็รู้สึกปลอดภัยและไว้ใจหลังจากเห็นว่าซูผิงสามารถจัดการกับสถานการณ์ทั้งหมดได้ดี
　　ไม่นานหลังจากที่กระโดดในมิติด้วยกระจกท้องฟ้า ซูผิงก็ปรากฏตัวที่อีกฟากหนึ่งของดาว และตรวจพบกลิ่นอายอันทรงพลังทันที
　　เขากระจายความรู้สึกของเขาและเห็นอาณาจักรที่เจริญรุ่งเรือง กลิ่นอายอยู่ตรงกลางของอาณาจักร มีเมืองนับไม่ถ้วนรอบ ๆ พลังงานดังกล่าว ไม่มีอสูรร้ายตัวใดที่กล้าก้าวเข้าไปในบริเวณที่กลิ่นอายปกคลุม พวกมันอยู่แต่ในถิ่นทุรกันดารไกลออกไป
　　“เขาอยู่ในระดับดวงดาวขั้นสูง ไม่เลวเลย” ซูผิงพึมพำและเคลื่อนตัวไปทางเขา
　　ภายในเมืองที่เจริญรุ่งเรืองซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางอาณาจักร—ซูผิงและโหลวหลานหลินปรากฏตัวขึ้นภายในอาคารที่ทำจากกระดูกมังกร ม่านพลังที่ตั้งอยู่ตรงนี้ไม่ได้ขัดขวางพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ยังไงซะกระจกท้องฟ้าเป็นสมบัติของสภาวะเทพดวงดาวซึ่งทำให้เดินทางผ่านความว่างเปล่าได้ อุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ไม่อาจหยุดยั้งได้
　　”นั่นใครน่ะ?!”
　　ข้างหน้าพวกเขามีห้องนอนกว้างขวาง ซึ่งหญิงสาวสามคนและชายร่างกำยำกำลังมีความสัมพันธ์กันอย่างเผ็ดร้อน
　　การมาถึงอย่างกะทันหันของซูผิงและโหลวหลานหลินทำให้ชายร่างกำยำตกใจ กลิ่นอายที่เขาปล่อยออกมาเกือบจะฆ่าหญิงสาวสวยรอบตัวเขา
　　ใกล้กับซูผิง—โหลวหลานหลินตกตะลึงครู่หนึ่งเมื่อเห็นฉาก** เธอหน้าแดงและหันหน้าหนี “ปล่อยให้พวกเขาใส่เสื้อผ้า!”
　　ซูผิงดึงม่านออกมาด้วยพลังของเขาและคลุมชายร่างกำยำ เหลือเพียงหัวของเขาเท่านั้นที่มองเห็น เขาถามว่า “คุณคือ ราชาทวีปของดาวนี้ใช่หรือไม่?”
　　ชายผู้นั้นพยายามจะสลัดออกจากม่าน แต่ม่านกลับมีแรงดึง ดูเหมือนว่ามีกฎบางอย่างที่ขัดขวางไม่ให้เขาหลบหนี เขาถามด้วยความตกใจว่า “คุณมาจากสหพันธ์หรอ?”
　　”ใช่. ยานอวกาศของเราเสียและเราต้องการยานใหม่ เรากำลังมุ่งหน้าไปยังระบบดาวเคราะห์ปราสาทฟ้าซึ่งอยู่ไม่ไกล” ซูผิงกล่าว
　　ชายร่างกำยำพยายามดิ้นรนแต่ไม่เป็นผล เขารู้สึกหงุดหงิด “เราอยู่ภายใต้การคุ้มครองของกฎหมายรัฐบาลกลาง นี่คือการปล้น!”
　　“งั้นอยากตายไหมล่ะ?”
　　ซูผิงไม่มีเวลาอธิบายเพราะเขากำลังรีบ หากอสูรสภาวะเทพดวงดาวติดตามพวกเขามาทัน มันสามารถทำลายดาวทั้งดวงได้ด้วยลมหายใจเดียว
　　ชายร่างกำยำตระหนักว่าคนแปลกหน้าน่าจะเป็นโจร ถึงกระนั้นถ้าเขาถูกฆ่า จะมีใครอีกในดาวนี้ที่สามารถหาตัวฆาตกรมาลงโทษแทนเขาได้? แล้วผู้บังคับใช้กฎหมายของสหพันธ์ล่ะ? พวกเขาจะมาเมื่อไหร่?
　　เขาสงบลงและพูดทันทีว่า “ผมสามารถให้ยานอวกาศแก่คุณได้ฟรี”
　　“เรามีเงิน ไม่ต้องกังวล เราจะจ่ายเอง” ซูผิงกล่าว “พาเราไปที่ยานอวกาศเดี๋ยวนี้”
　　“ตกลง” ชายร่างกำยำพูด แอบโล่งใจเมื่อได้ยินว่าพวกเขายินดีจ่ายค่ายาน เขาไม่คิดว่าคนแปลกหน้าสองคนนี้เป็นคนไม่ดี มิฉะนั้นพวกเขาคงฆ่าเขาและเก็บสมบัติทั้งหมดไว้
　　พวกเขาอาจมีความสามารถในการทำลายดาวด้วยซ้ำ
　　หลังจากปราบปรามเขาได้อย่างง่ายดาย จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเจ้าดวงดาวด้วยซ้ำ
　　“เชิญทางนี้”
　　ชายร่างกำยำลุกขึ้นสวมเสื้อคลุม เขานำทางให้ซูผิงกับโหลวหลานหลินเดินตาม
　　โหลวหลานหลินเหลือบมองไปที่ห้อง แต่พบว่าผู้หญิงบนเตียงยังคงสั่นเทาโดยไม่ได้ใส่อะไร เธอมองไปที่ซูผิงอย่างโกรธเคือง“ฉันไม่ได้บอกให้หาเสื้อผ้าให้พวกเธอใส่เหรอ? ทำไมเขาถึงเป็นคนเดียวที่มีม่านปิดตัวละ?”
　　“พวกเธอเปลือยกายก็ไม่เป็นปัญหาอะไรของฉัน ฉันแค่แต่งตัวให้เขาเพราะเธอเท่านั้น” ซูผิงตอบ
　　โหลวหลานหลินโกรธแทบตาย แต่พูดไม่ออก
　　ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งคู่ก็เดินตามชายร่างกำยำและมุ่งหน้าไปยังท่าจอดที่ถูกปิดล้อม ซูผิงตรวจพบยานอวกาศในท่าจอดทันทีที่เข้าไป ซูผิงสแกนมัน พบทั้งแบบจำลองและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับยานอวกาศ มันเป็นโมเดลที่เก่ามาก แต่ก็ยังใช้ได้ เพราะมันยังสามารถกระโดดข้ามอวกาศได้
　　ระยะทางสั้นมาก แต่การเดินทางจะใช้เวลาครึ่งชั่วโมง ซูผิงส่ายหัวและถอนหายใจ แต่เขาสามารถจัดการกับมันได้
　　“นี่เป็นยานอวกาศที่ทันสมัยที่สุดของคุณหรือเปล่า?”
　　“มันเป็นยานอวกาศเดียวของเรา ยานอวกาศสำรองของเรายังอยู่ระหว่างการบำรุงรักษา” ชายร่างกำยำกล่าวด้วยความสัตย์จริง
　　”ก็ได้ คุณหญิง จ่ายตังสิ” ซูผิงทำได้เพียงยอมรับสถานการณ์
　　โหลวหลานหลินเหลือบมองเขา แต่เธอไม่ได้สนใจ ยานอวกาศนี้ราคาถูกมาก เงินรายวันของเธอก็จ่ายได้แล้ว
　　เมื่อจ่ายเงินแล้วชายร่างกำยำก็โล่งใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณไล่คนงานบนยานได้ตามอิสระถ้าคุณไม่ต้องการพวกเขา”
　　”ตกลง” ซูผิงขึ้นยานอวกาศ พนักงานทุกคนที่ดูแลยานอยู่ในสภาวะชะตากรรม เขาเหลือบมองพวกเขาทั้งหมดห้าคน เขาถามว่า “ใครเป็นนักบิน?”
　　”ผม”
　　ชายหนุ่มที่ดูเอาจริงเอาจังและสัตย์ตรงยืนขึ้น
　　”ตกลง คุณจะอยู่ ส่วนที่เหลืออาจต้องออกไป” ซูผิงไล่คนงานที่เหลือออกไป
　　คนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึง พวกเขาทำได้เพียงจากไปด้วยความไม่พอใจและค่อยๆ เดินไปที่ประตู
　　“ท่าน ผมเป็นวิศวกรซ่อมบำรุงยาน ผมทำงานที่นี่มาหลายปีแล้ว” ชายชราตัวเตี้ยที่ไม่เต็มใจจะจากไปกล่าว
　　ซูผิงจ้องเขาครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “โอเค คุณอยู่ได้ คุณจะได้ซ่อมยานอวกาศหากมีข้อผิดพลาด”
　　ชายชรารู้สึกยินดีจึงรีบขอบคุณ “ขอบคุณครับนายท่าน..”
　　��