ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 434
ตอนที่ 434 ความดีความชอบ
บางคนเชื่อและบางคนไม่เชื่อส่วนมากคิดว่าชายชราปกป้องซูผิงเพียงเพราะเขาทนไม่ได้ที่ทุกคนกล่าวหาชายหนุ่มกันหมด
แต่พวกเขาก็หยุดกล่าวหาซูผิงพวกเขาตัดสินใจปล่อยมันไป
ซูผิงไม่ใส่ใจกับสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดเนื่องจากพวกเขาเลิกวิพากษ์วิจารณ์เขาแล้ว เขาจึงไม่รู้สึกอยากจะปกป้องตัวเองเช่นกัน เขาเข้าไปยุ่งเพียงเพราะต้องการช่วยรถไฟจากการถูกอสูรทำลาย ซึ่งมันจะทำให้การเดินทางของเขาล่าช้า เขาไม่ได้ช่วยเพราะผู้โดยสารเหล่านี้
“คุณหวงอยู่ที่ไหน” เด็กสาวถามอย่างกังวล
ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของสุนัขภูตแดงถาม
เด็กสาวรู้สึกกังวลเธอรออยู่เป็นเวลานาน แต่ไม่เห็นร่องรอยของพ่อบ้านของเธอ ไม่มีทางเลือกอื่น เธอต้องถามจี้ซานถังกับซูผิง
นักรบอสูรขั้นสูงสองคนที่อยู่กับเธอก็กังวลเช่นกัน
พวกเขาและจี้ซานถังทะเลาะกันหากไม่มีพ่อบ้าน จี้ซานถังก็ไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถเอาชนะได้
จี้ซานถังหันไปมองซูผิง
“เขาตายแล้ว” ซูผิงตอบอย่างสบาย ๆ
เด็กสาวหน้าซีดเผือด
ผู้คุ้มกันทั้งสองคนตกตะลึงหนึ่งในนั้นกระโดดขึ้นไปบนหลังคาห้องโดยสาร ในไม่ช้าเขาก็เห็นร่างส่วนล่างของชายชรา
มังกรยังคงอยู่ที่นั่นถัดจากศพ
แม้ว่าสัญญาจะถูกทำลายแต่อสูรร้ายก็สามารถสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่คุ้นเคยจากศพ มันไม่เต็มใจที่จะจากไป
ผู้คุ้มกันต้องการที่จะเก็บศพแต่มังกรแยกเขี้ยวใส่ ถึงกระนั้นเมื่อรู้ว่ามันอยู่ในโลกของมนุษย์ และไม่มีมังกรตัวอื่นอยู่แล้ว มังกรก็ละเว้นการโจมตีจากแรงกระตุ้น มังกรคาบร่างและเลื้อยตามกำแพงหนีไป
ผู้คุ้มกันเฝ้าดูมังกรจากไปก่อนที่เขาจะเดินกลับไปที่ขบวน
เขาบอกสิ่งที่เขาเห็นกับคุณหนูของเขา
เด็กสาวหน้าซีดเธอกัดริมฝีปากและจ้องจี้ซานถังที่ยืนอยู่ในระยะไกล เธอเชื่อว่าจี้ซานถังและซูผิงวางแผนอะไรบางอย่างไว้อย่างแน่นอนเพราะซูผิงรอดชีวิตมาได้ แต่พ่อบ้านหวงของเธอกลับตาย ชายชราต้องลอบโจมตีพ่อบ้านของเธอแน่ ๆ !
”คุณหนู”
ผู้คุ้มกันทั้งสองจ้องมองไปที่หญิงสาวอย่างประหม่ากลัวว่าเธอจะก่อความวุ่นวายอีกครั้ง เนื่องจากไม่มีพ่อบ้าน จี้ซานถังก็ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะตอแยได้
เด็กสาวเพียงแค่กัดฟันและตัดสินใจเงียบ
ห้องโดยสารเงียบลง
ไม่มีใครอยู่ในอารมณ์ที่จะสนทนาหลังจากการโจมตีพวกเขากลัวที่จะสนทนากัน กลัวว่าจะมีอสูรร้ายมาที่นี่อีก ในความเงียบสงบพวกเขาสามารถได้ยินเสียงขบวนอื่น ๆ สั่น
ความหวั่นไหวมาแล้วก็ไป
ทุกคนมีความกังวล
การสั่นสะเทือนแต่ละครั้งจะหมายความว่าห้องโดยสารอื่นถูกโจมตีและมีการต่อสู้เกิดขึ้น
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงไม่ได้ยินเสียงใด ๆ อีกเลย เมื่อทุกคนคิดว่าอสูรร้ายจากไปแล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงโห่ร้องดังมาจากด้านบน
หลายคนรู้สึกกังวลพวกเขาหันไปหาจี้ซานถังทันที เขาเป็นคนที่สามารถปลอบประโลมจิตใจของพวกเขาได้
ซูผิงสังเกตความวุ่นวายเขาเงยหน้าขึ้น เสียงหวีดร้องหยุดลง มีคนลงมาจากการรอยแยกบนหลังคา มันคือนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ร่างท้วมซึ่งซูผิงและจี้ซานถังเคยเจอแล้ว อู่เทียนหมิง
เจ้าหน้าที่ยินดีมากที่เห็นอู่เทียนหมิง“น้อมพบ ผู้ทำลายขุนเขา” พวกเขาแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม
ผู้โดยสารคนอื่นๆ ต่างประหลาดใจที่เห็นชายคนหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ และในไม่ช้าความประหลาดใจก็เปลี่ยนเป็นความสุข นักรบอสูรกิตติมศักดิ์!
”ช่วยเราด้วย!”มีคนตะโกน
ไม่มีอสูรร้ายโจมตีพวกเขาในช่วงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาแต่ผู้โดยสารยังคงกระตือรือร้นที่จะออกจากทั้งรถไฟและอุโมงค์ที่มืดและชื้นนี่ พวกเขาแทบจะมีอาการทางจิต
อู่เทียนหมิงปล่อยให้พวกเขาร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือโดยไม่พูดคำใดเขามองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นคราบเลือดหรือศพ ซึ่งเขาไม่คาดคิด เขาเหลือบไปหาจี้ซานถังและซูผิง“ตอนนั้นผมรีบมากเกินไปและไม่มีเวลาขอบคุณอย่างเหมาะสม” อู่เทียนหมิงกล่าวกับจี้ซานถัง
จี้ซานถังโบกมือ“ ด้วยความสามารถที่มากขึ้นทำให้เกิดความรับผิดชอบมากขึ้น เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องปกป้องคนของเรา”
อู่เทียนหมิงชื่นชมของชายชรามากยิ่งขึ้น“ ผมเพิ่งถามผู้คุมขบวน การโจมตีครั้งนี้ค่อนข้างใหญ่ อสูรร้ายระดับเก้าหลายตัวปรากฏตัวขึ้น และห้องโดยสารจำนวนมากถูกโจมตี รถไฟเสียหายเกินกว่าจะเดินหน้าต่อไปได้ แต่เราได้ส่งข้อความไปยังสถานีที่ใกล้ที่สุดแล้ว รถไฟขบวนใหม่จะมาถึงในอีกประมาณ 15 ชั่วโมง คุณสามารถเปลี่ยนเป็นรถไฟขบวนใหม่ได้ฟรี” หลังจากหยุดชั่วขณะ เขาพูดต่อว่า“ ท่านครับถ้าคุณรีบเราสามารถจัดเตรียมอสูรบินได้เพื่อพาคุณไปยังจุดหมายปลายทาง นั่นคือการปฏิบัติพิเศษสำหรับคุณสองคนเพื่อเป็นการกล่าวขอบคุณของเรา” ในขณะที่เขาพูด เขามองไปที่ซูผิงอีกครั้ง
ผู้โดยสารในห้องโดยสารมองหน้ากันทั้งโล่งใจและประหลาดใจพวกเขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองซูผิง
ในตอนนั้นจี้ซานถังได้กล่าวว่าชายหนุ่มช่วยเขาแต่พวกเขาไม่เชื่อ อย่างไรก็ตามนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ก็พูดเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นมันจะต้องเป็นเรื่องจริง!
พวกเขาเข้าใจชายหนุ่มผิด!
มีคนรู้สึกผิดชายหนุ่มวิ่งออกไปช่วย แต่พวกเขาคิดว่าเขากำลังวิ่งหนี และพวกเขากล่าวหาเขาในเรื่องนั้น
ช่างน่าอาย
เจ้าหน้าที่ยังรู้สึกอาย
พวกเขาขอให้จี้ซานถังช่วยเพราะเขาเป็นนักรบอสูรระดับปรมาจารย์แต่ซูผิงชายหนุ่มที่ดูเหมือนอ่อนแอกว่าพวกเขาก็ยังเต็มใจที่จะก้าวออกไป ความกล้าหาญนั้นทำให้พวกเขาอับอาย
จี้ฉิวเยว่ตระหนักว่าเธอตัดสินซูผิงผิด!
เธอมองไปที่เขาเธอเสียใจกับคำกล่าวหาของเธอ หากเธอเป็นคนที่ช่วยเหลือและถูกตัดสินว่าผิด เธอก็จะต้องผิดหวังและขมขื่นเช่นกัน
เธอลังเลสงสัยว่าควรขอโทษเขาดีไหม
ในเวลาเดียวกันซูผิงได้ก้าวออกไปเขาถามอู่เทียนหมิงว่า“ ผมรีบไปที่เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ คุณช่วยพาผมไปที่นั่นได้ไหม?”
เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์?
จี้ซานถังและจี้ฉิวเยว่รู้สึกประหลาดใจ นั่นคือจุดหมายปลายทางของพวกเขาเช่นกัน
อู่เทียนหมิงพยักหน้า“ แน่นอน ผมจะจัดเตรียมอสูรบินเพื่อให้คุณไปถึงตรงเวลาหรือก่อนกำหนด”
ซูผิงดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น”ดี”
“แล้วคุณล่ะ?”อู่เทียนหมิงถามจี้ซานถัง
จี้ซานถังลังเลเล็กน้อย“ เรากำลังไปที่เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน” เขาตอบ
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอู่เทียนหมิงพยักหน้า “ไม่มีปัญหา”
“ท่านเราอยากได้อสูรบินได้เหมือนกัน”
“เรามีเงินเป็นค่าตอบแทนให้”
“ท่านผมมาจากตระกูลซุนแห่งเมืองทะเลวาฬ..”
ผู้โดยสารคนอื่นๆ แทบรอไม่ไหวที่จะตะโกนบอกความต้องการของพวกเขา
กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่มีใครสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าอสูรร้ายจะกลับมาหรือไม่ทุกคนอยากออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
อู่เทียนหมิงหน้าตึงเขาตะคอกและบอกให้ทุกคนเงียบลง “ นั่นมีไว้เพียงสำหรับพวกเขาสองคน หากไม่มีพวกเขาคงมีหลายคนต้องเสียชีวิต!
“จะมีคนอื่นมาจัดการให้ถ้าพวกคุณไม่อยากรอ คุณสามารถยื่นคำร้องได้ แต่ผมไม่รู้ว่าคำขอของคุณจะได้รับคำตอบหรือไม่”
ด้วยความตกใจผู้โดยสารจึงหยุดกรีดร้องทันที “ กรุณานำกระเป๋าเดินทางของพวกคุณออกมา และตามผมมา”
เมื่ออู่เทียนหมิงหันไปหาจี้ซานถังและซูผิงเขาใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนอีกครั้ง “ เราไม่มีข้าวของมากมาย”จี้ซานถังจับมือหลานสาวของเขา
ซูผิงวางกระเป๋าของเขาไว้ในพื้นที่เก็บของเรียบร้อยแล้วเขาจึงสามารถออกไปได้ทันที
พวกเขาพร้อมที่จะจากไปอู่เทียนหมิงพยักหน้าและบินออกไป
จี้ซานถังและหลานสาวของเขากระโดดออกจากห้องโดยสาร
ซูผิงก็เช่นกัน
“ไปกันเถอะ”อู่เทียนหมิงกล่าว สนามพลังถูกเหวี่ยงไปที่ซูผิง,จี้ซานถังและหลานสาวของเขา สนามพลังพาพวกเขาขึ้นไปในอากาศ และบินออกจากอุโมงค์
ซูผิงปล่อยให้ตัวเองถูกอำนาจนั้นครอบงำ
แต่จี้ซานถังและหลานสาวของเขาค่อนข้างประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาอยู่ในอากาศโดยไม่ได้ขี่อสูร
พวกเขาทั้งสองรู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นแม้ว่าจี้ซานถังจะอยู่ต่ำกว่าระดับกิตติมศักดิ์แค่ระดับเดียว แต่การจะไปถึงระดับนั้นก็ยากมาก
ในอุโมงค์พวกเขาได้เห็นอสูรร้ายมากมายและขบวนที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ พบซากศพมนุษย์บางส่วนในอุโมงค์เช่นกัน ซึ่งส่งกลิ่นเหม็น
กลิ่นเลือดอบอวลไปทั่วอุโมงค์
จี้ซานถังและหลานสาวของเขาเสียใจเมื่อเห็นศพจำนวนมาก
ขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางทั้งสี่คนไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
ไม่นานพวกเขาก็เริ่มช้าลงข้างหน้าเป็นอุโมงค์แนวตั้ง
อู่เทียนหมิงพาพวกเขาทั้งสามคนบินขึ้นไปข้างบนพวกเขามาถึงจุดสิ้นสุดในไม่ช้า และพบว่าตัวเองอยู่ที่ระดับผิวน้ำ
พวกเขาอยู่ในสถานที่รกร้างที่เต็มไปด้วยหญ้า
มีฝูงชนจำนวนมากผู้คนกำลังกางเต็นท์ชั่วคราวสำหรับใช้ทางการแพทย์
ผู้บาดเจ็บได้รับการรักษาที่นั่น
มีกลุ่มคนกว่าสามสิบคนพวกเขาไม่ได้สวมเครื่องแบบ บางคนสวมเสื้อผ้าหรูหรา ในขณะที่บางคนสวมเสื้อผ้าเรียบๆ แต่ดูเหมือนจะค่อนข้างแข็งแกร่ง
คนเหล่านั้นส่วนใหญ่ไม่ได้รับอันตราย
“พวกเขาทั้งหมดมาจากส่วนตัว และมีใครบางคนทำในสิ่งเดียวกับที่คุณทำ ยื่นมือเข้ามาช่วย” อู่เทียนหมิงกล่าว
จี้ซานถังและหลานสาวของเขามองไปที่พวกเขาพวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้รับบาดเจ็บ และไม่มีแม้แต่รอยเลือดบนตัว ราวกับว่าการโจมตีของอสูรร้ายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา
ผู้ที่อยู่ในขบวนส่วนตัวนั้นร่ำรวยหรือไม่ก็มีอิทธิพลพวกเขาเป็นคนใหญ่คนโตหรือไม่ก็มีความสำคัญกับคนใหญ่คนโต
“ผู้ทำลายขุนเขาพวกเขาเป็นใคร”
ขณะที่อู่เทียนหมิงมาถึงชายวัยกลางคนร่างผอมก็มองเขาพลางขมวดคิ้ว “ ฉันแน่ใจว่าทุกคนจากขบวนส่วนตัวอยู่ที่นี่หมดแล้ว”
อู่เทียนหมิงตอบว่า“พวกเขาทั้งสามคนออกมาช่วยอย่างกล้าหาญ”
”ช่วย?”
ชายวัยกลางคนร่างผอมเลิกคิ้วเขามองไปที่จี้ซานถัง เขาเป็นนักรบอสูรระดับแปด จี้ซานถังน่าจะช่วยได้มาก
ส่วนหญิงสาวที่มากับเขาชายวัยกลางคนร่างผอมเข้าใจว่าเธอคือคนในครอบครัวของชายชรา
“ทั้งสามคนมาด้วยกันเหรอ?” ชายวัยกลางคนสังเกตเห็นว่าซูผิงไม่ได้ดูสนิทกับชายชราและหญิงสาวมากนัก
จี้ซานถังกล่าวด้วยความเคารพ“เรามาจากขบวนเดียวกัน”
ชายวัยกลางคนร่างผอมรีบเหลือบไปที่ซูผิงและพูดกับอู่เทียนหมิงว่า“ ผู้อาวุโสคนนี้ช่วย เขาไปได้ แต่นายควรพาชายหนุ่มนี่กลับไป แค่นี้ก็มีคนเยอะมาแล้ว อย่าไปเอาใครมาอีก เราไม่มีอินทรีสิงโตมากนัก นายก็รู้”
ตอนนั้นเองที่จี้ซานถังเข้าใจว่าเหตุใดจึงเกิดคำถามขึ้นเขามองไปที่ซูผิงด้วยความกลัว
อู่เทียนหมิงขมวดคิ้ว“ พวกเขาสองคนร่วมกัน และจัดการอสูรร้ายระดับเก้า ชายหนุ่มสมควรได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากการเสียสละนั่น”
“ร่วมกัน?” ชายวัยกลางคนร่างผอมบางคนนั้นหัวเราะออกมา “ จะพูดว่าถ้าฉันเจอคนธรรมดาและร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นเพื่อเอาชนะอสูรระดับเก้า…ฉันต้องให้เครดิตเขาด้วยหรอ? ที่ถ่วงฉันนะ?”
บางคนเชื่อและบางคนไม่เชื่อส่วนมากคิดว่าชายชราปกป้องซูผิงเพียงเพราะเขาทนไม่ได้ที่ทุกคนกล่าวหาชายหนุ่มกันหมด
แต่พวกเขาก็หยุดกล่าวหาซูผิงพวกเขาตัดสินใจปล่อยมันไป
ซูผิงไม่ใส่ใจกับสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดเนื่องจากพวกเขาเลิกวิพากษ์วิจารณ์เขาแล้ว เขาจึงไม่รู้สึกอยากจะปกป้องตัวเองเช่นกัน เขาเข้าไปยุ่งเพียงเพราะต้องการช่วยรถไฟจากการถูกอสูรทำลาย ซึ่งมันจะทำให้การเดินทางของเขาล่าช้า เขาไม่ได้ช่วยเพราะผู้โดยสารเหล่านี้
“คุณหวงอยู่ที่ไหน” เด็กสาวถามอย่างกังวล
ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของสุนัขภูตแดงถาม
เด็กสาวรู้สึกกังวลเธอรออยู่เป็นเวลานาน แต่ไม่เห็นร่องรอยของพ่อบ้านของเธอ ไม่มีทางเลือกอื่น เธอต้องถามจี้ซานถังกับซูผิง
นักรบอสูรขั้นสูงสองคนที่อยู่กับเธอก็กังวลเช่นกัน
พวกเขาและจี้ซานถังทะเลาะกันหากไม่มีพ่อบ้าน จี้ซานถังก็ไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถเอาชนะได้
จี้ซานถังหันไปมองซูผิง
“เขาตายแล้ว” ซูผิงตอบอย่างสบาย ๆ
เด็กสาวหน้าซีดเผือด
ผู้คุ้มกันทั้งสองคนตกตะลึงหนึ่งในนั้นกระโดดขึ้นไปบนหลังคาห้องโดยสาร ในไม่ช้าเขาก็เห็นร่างส่วนล่างของชายชรา
มังกรยังคงอยู่ที่นั่นถัดจากศพ
แม้ว่าสัญญาจะถูกทำลายแต่อสูรร้ายก็สามารถสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่คุ้นเคยจากศพ มันไม่เต็มใจที่จะจากไป
ผู้คุ้มกันต้องการที่จะเก็บศพแต่มังกรแยกเขี้ยวใส่ ถึงกระนั้นเมื่อรู้ว่ามันอยู่ในโลกของมนุษย์ และไม่มีมังกรตัวอื่นอยู่แล้ว มังกรก็ละเว้นการโจมตีจากแรงกระตุ้น มังกรคาบร่างและเลื้อยตามกำแพงหนีไป
ผู้คุ้มกันเฝ้าดูมังกรจากไปก่อนที่เขาจะเดินกลับไปที่ขบวน
เขาบอกสิ่งที่เขาเห็นกับคุณหนูของเขา
เด็กสาวหน้าซีดเธอกัดริมฝีปากและจ้องจี้ซานถังที่ยืนอยู่ในระยะไกล เธอเชื่อว่าจี้ซานถังและซูผิงวางแผนอะไรบางอย่างไว้อย่างแน่นอนเพราะซูผิงรอดชีวิตมาได้ แต่พ่อบ้านหวงของเธอกลับตาย ชายชราต้องลอบโจมตีพ่อบ้านของเธอแน่ ๆ !
”คุณหนู”
ผู้คุ้มกันทั้งสองจ้องมองไปที่หญิงสาวอย่างประหม่ากลัวว่าเธอจะก่อความวุ่นวายอีกครั้ง เนื่องจากไม่มีพ่อบ้าน จี้ซานถังก็ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะตอแยได้
เด็กสาวเพียงแค่กัดฟันและตัดสินใจเงียบ
ห้องโดยสารเงียบลง
ไม่มีใครอยู่ในอารมณ์ที่จะสนทนาหลังจากการโจมตีพวกเขากลัวที่จะสนทนากัน กลัวว่าจะมีอสูรร้ายมาที่นี่อีก ในความเงียบสงบพวกเขาสามารถได้ยินเสียงขบวนอื่น ๆ สั่น
ความหวั่นไหวมาแล้วก็ไป
ทุกคนมีความกังวล
การสั่นสะเทือนแต่ละครั้งจะหมายความว่าห้องโดยสารอื่นถูกโจมตีและมีการต่อสู้เกิดขึ้น
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงไม่ได้ยินเสียงใด ๆ อีกเลย เมื่อทุกคนคิดว่าอสูรร้ายจากไปแล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงโห่ร้องดังมาจากด้านบน
หลายคนรู้สึกกังวลพวกเขาหันไปหาจี้ซานถังทันที เขาเป็นคนที่สามารถปลอบประโลมจิตใจของพวกเขาได้
ซูผิงสังเกตความวุ่นวายเขาเงยหน้าขึ้น เสียงหวีดร้องหยุดลง มีคนลงมาจากการรอยแยกบนหลังคา มันคือนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ร่างท้วมซึ่งซูผิงและจี้ซานถังเคยเจอแล้ว อู่เทียนหมิง
เจ้าหน้าที่ยินดีมากที่เห็นอู่เทียนหมิง“น้อมพบ ผู้ทำลายขุนเขา” พวกเขาแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม
ผู้โดยสารคนอื่นๆ ต่างประหลาดใจที่เห็นชายคนหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ และในไม่ช้าความประหลาดใจก็เปลี่ยนเป็นความสุข นักรบอสูรกิตติมศักดิ์!
”ช่วยเราด้วย!”มีคนตะโกน
ไม่มีอสูรร้ายโจมตีพวกเขาในช่วงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาแต่ผู้โดยสารยังคงกระตือรือร้นที่จะออกจากทั้งรถไฟและอุโมงค์ที่มืดและชื้นนี่ พวกเขาแทบจะมีอาการทางจิต
อู่เทียนหมิงปล่อยให้พวกเขาร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือโดยไม่พูดคำใดเขามองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นคราบเลือดหรือศพ ซึ่งเขาไม่คาดคิด เขาเหลือบไปหาจี้ซานถังและซูผิง“ตอนนั้นผมรีบมากเกินไปและไม่มีเวลาขอบคุณอย่างเหมาะสม” อู่เทียนหมิงกล่าวกับจี้ซานถัง
จี้ซานถังโบกมือ“ ด้วยความสามารถที่มากขึ้นทำให้เกิดความรับผิดชอบมากขึ้น เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องปกป้องคนของเรา”
อู่เทียนหมิงชื่นชมของชายชรามากยิ่งขึ้น“ ผมเพิ่งถามผู้คุมขบวน การโจมตีครั้งนี้ค่อนข้างใหญ่ อสูรร้ายระดับเก้าหลายตัวปรากฏตัวขึ้น และห้องโดยสารจำนวนมากถูกโจมตี รถไฟเสียหายเกินกว่าจะเดินหน้าต่อไปได้ แต่เราได้ส่งข้อความไปยังสถานีที่ใกล้ที่สุดแล้ว รถไฟขบวนใหม่จะมาถึงในอีกประมาณ 15 ชั่วโมง คุณสามารถเปลี่ยนเป็นรถไฟขบวนใหม่ได้ฟรี” หลังจากหยุดชั่วขณะ เขาพูดต่อว่า“ ท่านครับถ้าคุณรีบเราสามารถจัดเตรียมอสูรบินได้เพื่อพาคุณไปยังจุดหมายปลายทาง นั่นคือการปฏิบัติพิเศษสำหรับคุณสองคนเพื่อเป็นการกล่าวขอบคุณของเรา” ในขณะที่เขาพูด เขามองไปที่ซูผิงอีกครั้ง
ผู้โดยสารในห้องโดยสารมองหน้ากันทั้งโล่งใจและประหลาดใจพวกเขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองซูผิง
ในตอนนั้นจี้ซานถังได้กล่าวว่าชายหนุ่มช่วยเขาแต่พวกเขาไม่เชื่อ อย่างไรก็ตามนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ก็พูดเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นมันจะต้องเป็นเรื่องจริง!
พวกเขาเข้าใจชายหนุ่มผิด!
มีคนรู้สึกผิดชายหนุ่มวิ่งออกไปช่วย แต่พวกเขาคิดว่าเขากำลังวิ่งหนี และพวกเขากล่าวหาเขาในเรื่องนั้น
ช่างน่าอาย
เจ้าหน้าที่ยังรู้สึกอาย
พวกเขาขอให้จี้ซานถังช่วยเพราะเขาเป็นนักรบอสูรระดับปรมาจารย์แต่ซูผิงชายหนุ่มที่ดูเหมือนอ่อนแอกว่าพวกเขาก็ยังเต็มใจที่จะก้าวออกไป ความกล้าหาญนั้นทำให้พวกเขาอับอาย
จี้ฉิวเยว่ตระหนักว่าเธอตัดสินซูผิงผิด!
เธอมองไปที่เขาเธอเสียใจกับคำกล่าวหาของเธอ หากเธอเป็นคนที่ช่วยเหลือและถูกตัดสินว่าผิด เธอก็จะต้องผิดหวังและขมขื่นเช่นกัน
เธอลังเลสงสัยว่าควรขอโทษเขาดีไหม
ในเวลาเดียวกันซูผิงได้ก้าวออกไปเขาถามอู่เทียนหมิงว่า“ ผมรีบไปที่เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ คุณช่วยพาผมไปที่นั่นได้ไหม?”
เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์?
จี้ซานถังและจี้ฉิวเยว่รู้สึกประหลาดใจ นั่นคือจุดหมายปลายทางของพวกเขาเช่นกัน
อู่เทียนหมิงพยักหน้า“ แน่นอน ผมจะจัดเตรียมอสูรบินเพื่อให้คุณไปถึงตรงเวลาหรือก่อนกำหนด”
ซูผิงดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น”ดี”
“แล้วคุณล่ะ?”อู่เทียนหมิงถามจี้ซานถัง
จี้ซานถังลังเลเล็กน้อย“ เรากำลังไปที่เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน” เขาตอบ
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอู่เทียนหมิงพยักหน้า “ไม่มีปัญหา”
“ท่านเราอยากได้อสูรบินได้เหมือนกัน”
“เรามีเงินเป็นค่าตอบแทนให้”
“ท่านผมมาจากตระกูลซุนแห่งเมืองทะเลวาฬ..”
ผู้โดยสารคนอื่นๆ แทบรอไม่ไหวที่จะตะโกนบอกความต้องการของพวกเขา
กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่มีใครสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าอสูรร้ายจะกลับมาหรือไม่ทุกคนอยากออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
อู่เทียนหมิงหน้าตึงเขาตะคอกและบอกให้ทุกคนเงียบลง “ นั่นมีไว้เพียงสำหรับพวกเขาสองคน หากไม่มีพวกเขาคงมีหลายคนต้องเสียชีวิต!
“จะมีคนอื่นมาจัดการให้ถ้าพวกคุณไม่อยากรอ คุณสามารถยื่นคำร้องได้ แต่ผมไม่รู้ว่าคำขอของคุณจะได้รับคำตอบหรือไม่”
ด้วยความตกใจผู้โดยสารจึงหยุดกรีดร้องทันที “ กรุณานำกระเป๋าเดินทางของพวกคุณออกมา และตามผมมา”
เมื่ออู่เทียนหมิงหันไปหาจี้ซานถังและซูผิงเขาใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนอีกครั้ง “ เราไม่มีข้าวของมากมาย”จี้ซานถังจับมือหลานสาวของเขา
ซูผิงวางกระเป๋าของเขาไว้ในพื้นที่เก็บของเรียบร้อยแล้วเขาจึงสามารถออกไปได้ทันที
พวกเขาพร้อมที่จะจากไปอู่เทียนหมิงพยักหน้าและบินออกไป
จี้ซานถังและหลานสาวของเขากระโดดออกจากห้องโดยสาร
ซูผิงก็เช่นกัน
“ไปกันเถอะ”อู่เทียนหมิงกล่าว สนามพลังถูกเหวี่ยงไปที่ซูผิง,จี้ซานถังและหลานสาวของเขา สนามพลังพาพวกเขาขึ้นไปในอากาศ และบินออกจากอุโมงค์
ซูผิงปล่อยให้ตัวเองถูกอำนาจนั้นครอบงำ
แต่จี้ซานถังและหลานสาวของเขาค่อนข้างประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาอยู่ในอากาศโดยไม่ได้ขี่อสูร
พวกเขาทั้งสองรู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นแม้ว่าจี้ซานถังจะอยู่ต่ำกว่าระดับกิตติมศักดิ์แค่ระดับเดียว แต่การจะไปถึงระดับนั้นก็ยากมาก
ในอุโมงค์พวกเขาได้เห็นอสูรร้ายมากมายและขบวนที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ พบซากศพมนุษย์บางส่วนในอุโมงค์เช่นกัน ซึ่งส่งกลิ่นเหม็น
กลิ่นเลือดอบอวลไปทั่วอุโมงค์
จี้ซานถังและหลานสาวของเขาเสียใจเมื่อเห็นศพจำนวนมาก
ขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางทั้งสี่คนไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
ไม่นานพวกเขาก็เริ่มช้าลงข้างหน้าเป็นอุโมงค์แนวตั้ง
อู่เทียนหมิงพาพวกเขาทั้งสามคนบินขึ้นไปข้างบนพวกเขามาถึงจุดสิ้นสุดในไม่ช้า และพบว่าตัวเองอยู่ที่ระดับผิวน้ำ
พวกเขาอยู่ในสถานที่รกร้างที่เต็มไปด้วยหญ้า
มีฝูงชนจำนวนมากผู้คนกำลังกางเต็นท์ชั่วคราวสำหรับใช้ทางการแพทย์
ผู้บาดเจ็บได้รับการรักษาที่นั่น
มีกลุ่มคนกว่าสามสิบคนพวกเขาไม่ได้สวมเครื่องแบบ บางคนสวมเสื้อผ้าหรูหรา ในขณะที่บางคนสวมเสื้อผ้าเรียบๆ แต่ดูเหมือนจะค่อนข้างแข็งแกร่ง
คนเหล่านั้นส่วนใหญ่ไม่ได้รับอันตราย
“พวกเขาทั้งหมดมาจากส่วนตัว และมีใครบางคนทำในสิ่งเดียวกับที่คุณทำ ยื่นมือเข้ามาช่วย” อู่เทียนหมิงกล่าว
จี้ซานถังและหลานสาวของเขามองไปที่พวกเขาพวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้รับบาดเจ็บ และไม่มีแม้แต่รอยเลือดบนตัว ราวกับว่าการโจมตีของอสูรร้ายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา
ผู้ที่อยู่ในขบวนส่วนตัวนั้นร่ำรวยหรือไม่ก็มีอิทธิพลพวกเขาเป็นคนใหญ่คนโตหรือไม่ก็มีความสำคัญกับคนใหญ่คนโต
“ผู้ทำลายขุนเขาพวกเขาเป็นใคร”
ขณะที่อู่เทียนหมิงมาถึงชายวัยกลางคนร่างผอมก็มองเขาพลางขมวดคิ้ว “ ฉันแน่ใจว่าทุกคนจากขบวนส่วนตัวอยู่ที่นี่หมดแล้ว”
อู่เทียนหมิงตอบว่า“พวกเขาทั้งสามคนออกมาช่วยอย่างกล้าหาญ”
”ช่วย?”
ชายวัยกลางคนร่างผอมเลิกคิ้วเขามองไปที่จี้ซานถัง เขาเป็นนักรบอสูรระดับแปด จี้ซานถังน่าจะช่วยได้มาก
ส่วนหญิงสาวที่มากับเขาชายวัยกลางคนร่างผอมเข้าใจว่าเธอคือคนในครอบครัวของชายชรา
“ทั้งสามคนมาด้วยกันเหรอ?” ชายวัยกลางคนสังเกตเห็นว่าซูผิงไม่ได้ดูสนิทกับชายชราและหญิงสาวมากนัก
จี้ซานถังกล่าวด้วยความเคารพ“เรามาจากขบวนเดียวกัน”
ชายวัยกลางคนร่างผอมรีบเหลือบไปที่ซูผิงและพูดกับอู่เทียนหมิงว่า“ ผู้อาวุโสคนนี้ช่วย เขาไปได้ แต่นายควรพาชายหนุ่มนี่กลับไป แค่นี้ก็มีคนเยอะมาแล้ว อย่าไปเอาใครมาอีก เราไม่มีอินทรีสิงโตมากนัก นายก็รู้”
ตอนนั้นเองที่จี้ซานถังเข้าใจว่าเหตุใดจึงเกิดคำถามขึ้นเขามองไปที่ซูผิงด้วยความกลัว
อู่เทียนหมิงขมวดคิ้ว“ พวกเขาสองคนร่วมกัน และจัดการอสูรร้ายระดับเก้า ชายหนุ่มสมควรได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากการเสียสละนั่น”
“ร่วมกัน?” ชายวัยกลางคนร่างผอมบางคนนั้นหัวเราะออกมา “ จะพูดว่าถ้าฉันเจอคนธรรมดาและร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นเพื่อเอาชนะอสูรระดับเก้า…ฉันต้องให้เครดิตเขาด้วยหรอ? ที่ถ่วงฉันนะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว