ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 470

ตอนที่ 470 สระวิญญาณ
　　”เธอทำอาหารเป็นไหม?”ซูผิงถามจงหลิงถง จงหลิงถงไม่คาดคิดว่าจะโดนถามอะไรแบบนี้
　　“คือ ฉันไม่เคยลองมาก่อน แต่ฉันเป็นคนกินเก่ง…” หญิงสาวตอบเสียงเบา เธอแอบมองซูผิง โดยสงสัยว่าคำตอบของเธอจะทำให้อาจารย์พอใจไหม
　　กินเก่ง…ซูผิงเม้มริมฝีปากไม่เป็นไร เขาคิดว่าเธอสามารถช่วยงานบ้านได้ สำหรับการสอนทักษะการฝึกให้เธอนั่นยังไม่ใช่ตอนนี้
　　ความตั้งใจของเขาในการพาหญิงสาวมาที่เมืองฐานหลงเจียงคือการทำความรู้จักกับนิสัยของเธอก่อน
　　สำหรับการสอน… หากเขาเต็มใจ เขาก็สามารถเปลี่ยนจงหลิงถงให้เป็นผู้ฝึกสอนขั้นสูงได้ตอนนี้ได้เลย และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือความสามารถของเขา! ทักษะการฝึกฝนของเขาเกี่ยวข้องกับกฎสายฟ้า การเสริมแกร่ง และคู่มือการตรัสรู้ เขาสามารถให้ข้อมูลทั้งหมดนี้กับเธอได้ในทันที!
　　เช่นเดียวกับสิ่งที่เขาทำกับอสูรร้าย
　　หากอ้างอิงคำพูดของระบบทุกอย่างเป็นอสูร และทุกอย่างสามารถฝึกฝนได้!
　　เนื่องจากอสูรร้ายสามารถฝึกให้เป็นอสูรเลี้ยงได้มนุษย์ก็สามารถทำได้เช่นกัน ในแง่ที่กว้างขึ้นมนุษย์และอสูรต่างก็เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน
　　ซูผิงสามารถฝึกจงหลิงถงได้ในขณะที่เขาฝึกฝนอสูรร้ายตัวอย่างเช่นเขาสามารถบอกกฎสายฟ้าให้เธอได้ ด้วยวิธีนี้เธอจะสามารถใช้กฎสายฟ้าในการฝึกอสูรได้ อย่างน้อยที่สุดเธอก็สามารถผ่านการทดสอบระดับเจ็ด และได้รับการรับรองในฐานะผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์!
　　ดังนั้นการสอนจงหลิงถงจึงไม่มีอะไรยากมันเป็นคำถามว่าเมื่อไหร่ที่เขาจะทำก็แค่นั้น
　　เขารับศิษย์คนหนึ่งเพื่อที่เขาจะได้มีความสัมพันธ์ภายในกับสมาคมผู้ฝึกสอนกล่าวอีกนัยหนึ่งสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับศิษย์คือความภักดี สำหรับการเริ่มต้น เธอจะต้องแสดงความกตัญญู นั่นสิ่งที่ซูผิงคาดหวังจากจงหลิงถง มันขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอจะผ่านการทดสอบนี้ได้หรือไม่
　　“ฉันมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ทำตัวตามสบายเหมือนเป็นบ้านเธอเอง” ซูผิงบอกจงหลิงถงให้รออยู่ที่ชั้นล่าง และเขาก็ขึ้นไปที่ห้องของเขา เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ และพบซองจดหมายในลิ้นชักโต๊ะทำงาน มีคำเพียงไม่กี่คำเขียนไว้
　　“ให้คนนิสัยไม่ดี”
　　ซูผิงพูดไม่ออกเด็กสาวหยิ่งผยองคนนั้นไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่ชาย แม้แต่ตอนที่เธอจากไป
　　ซูผิงเปิดซองจดหมายและอ่านอย่างละเอียดเขาอ่านเสร็จในไม่กี่นาทีต่อมา แม้ว่าเธอจะพยายามทำให้มันดูง่าย แต่ซูผิงก็ยังสามารถบอกได้ว่าลีกนักรบได้ทิ้งบาดแผลไว้ให้เธอ ความตั้งใจแรกของเขาคือการฝึกฝนเธอให้เก่ง แต่เขาเปลี่ยนใจหลังจากเกิดเหตุการณ์ระหว่างเธอกับหยานปิงเยว่
　　แต่ไม่ใช่สำหรับซูหลิงเยวี่ย
　　เธอยังคงเดินทางเพื่อทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น
　　ซูผิงพับจดหมายและใส่กลับเข้าไปในซองจดหมาย เขาจะเก็บจดหมายไว้ในลิ้นชัก
　　เขานั่งเงียบๆ เป็นเวลาสองนาทีก่อนที่เขาจะออกจากห้องไป ในห้องนั่งเล่นจงหลิงถงไม่รู้ว่าต้องทำอะไร เนื่องจากเธอรู้สึกไม่สบายใจกับที่นี่ ซูผิงจึงบอกให้เธอไปที่ร้านกับเขา เขาสามารถขอให้เธอช่วยงานในร้านได้
　　ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เขากลับไปที่ร้านข่าวที่ว่าเขากลับมาทำให้ตระกูลใหญ่ทุกตระกูลรับรู้ พวกเขาทั้งหมดได้จัดตั้งทีมพิเศษเพื่อจับตาดูร้านขายอสูรพิกซี่ ท้ายที่สุดไม่มีตระกูลใดที่สามารถทำให้ร้านเสียหายได้ เมื่อมีนักรบอสูรในตำนานอยู่ในร้าน
　　แม้แต่การจามจากนักรบอสูรในตำนานก็ยังหมายถึงหายนะครั้งใหญ่สำหรับพวกเขา
　　ในไม่ช้าตระกูลใหญ่ทั้งหมดก็ส่งตัวแทนมาที่ร้านขายอสูรพิกซี่เพื่อมอบของขวัญ
　　ซูผิงกำลังอ่านรายงานการขายและอสูรในร้าน เขาไม่ชอบถูกรบกวน คนเหล่านั้นจะไม่ซื้ออะไรในร้าน และของขวัญจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานได้ และนั่นคือเหตุผลที่ซูผิงบอกให้ถังยู่หยานปิดประตูทันที
　　โดยธรรมชาติแล้วเขาตระหนักถึงสิ่งที่ตระกูลใหญ่ๆ กำลังทำอยู่ พวกเขาระมัดระวังตัวมากเกินไป
　　เขาจะไม่สร้างปัญหาในเชิงรุกตราบใดที่ไม่มีใครมาทำให้เขาขุ่นเคืองก่อน เหนือสิ่งอื่นใด เขาเป็นคนมีเมตตา…
　　โลกสงบลงหลังจากประตูถูกปิดซูผิงจดจ่ออยู่กับการนับอสูรในร้าน นอกจากนี้เขายังกล่าวทักทายโจแอนนาที่เขาไม่ได้เห็นหน้ามาสองสามวันแล้ว
　　โจแอนนาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเธอไม่เคยปฏิบัติกับใครด้วยความตื่นเต้น
　　ซูผิงคุ้นเคยกับสิ่งนี้มานานแล้วเขาอ่านสมุดบัญชี และดูจำนวนแต้มพลังงาน อนิจจา ช่างเป็นโลกที่สวยงาม
　　เขามีแต้มพลังงาน8.89 ล้านแต้ม!
　　เขาสามารถใช้สระวิญญาณได้แปดครั้งติดต่อกัน!
　　การใช้งานแต่ละครั้งจะทำให้เขาต้องเสียแต้มพลังงานหนึ่งล้านแต้มซึ่งเท่ากับหนึ่งร้อยล้านเหรียญดวงดาว!
　　นั่นยังเท่ากับเงินที่จำเป็นสำหรับการฝึกอสูรขั้นสูงเพียงครั้งเดียวอีกด้วย!
　　แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับเงินที่ต้องใช้การใช้สระวิญญาณเป็นตัวเลือกที่ดี มีโอกาสดีที่จะได้รับราชาอสูรร้ายจากสระวิญญาณระดับสี่!
　　ซูผิงยังไม่ได้ใช้สระเลยตั้งแต่เขาเลื่อนขั้นมัน!
　　เขาไม่ได้ใช้มันเพราะเขากังวลว่าจะมีแต้มพลังงานไม่เพียงพอแต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถใช้มันได้แปดครั้งและเขาเชื่อว่าเขาจะประสบความสำเร็จอย่างน้อยหนึ่งครั้ง!
　　ซูผิงไปห้องซึ่งปิดอยู่ตลอดเวลาเขาเป็นคนเดียวที่สามารถเข้าถึงห้องต่างๆในอาคารได้ แม้แต่โจแอนนาก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เว้นแต่เขาจะให้สิทธิ์แก่เธอ
　　เขาปิดประตูและก้าวไปที่ใจกลางห้องใต้เท้าของเขาคือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว และที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าคือสระวิญญาณสำหรับการฟักที่เหมือนกับบ่อน้ำแห้งๆ
　　เขารู้สึกประหม่าทุกครั้งที่เข้าไปในห้อง
　　เขาหายใจเข้าลึกและอธิษฐานถึงพระเจ้าและพระสงฆ์ และทุกองค์ที่เขาคิดได้ก่อนที่เขาจะเริ่ม
　　”ยืนยัน?”
　　”ใช่…”
　　“ลบหนึ่งล้าน…”
　　ซูผิงรู้สึกปวดใจเมื่อตัวเลขลดจาก8.89 ล้าน เป็น 7.89 ล้าน ถึงกระนั้นเขาก็เพ่งสายตาไปที่สระวิญญาณ
　　มีแสงสีส้มอ่อนอยู่เหนือสระธัญพืชที่ดูโบราณเคลื่อนไหวไปมา ครู่ต่อมาแสงก็หายไป และพลังงานที่ท่วมท้นก็เริ่มไหลออกมาจากสระ วินาทีต่อมาร่างที่สูงกว่าสิบเมตรก็ออกมา
　　มันเป็นอสูรร้ายที่ดูเหมือนลิงมันมีขนสีทอง คิ้วเหมือนเปลวไฟ ดูเหมือนว่าอสูรร้ายจะมีอารมณ์อยู่ชั่ววูบ ซูผิงไม่อยากจะเชื่อ
　　มันเป็นอสูรร้าย…ที่เข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว
　　เขาไม่เคยคิดว่าสระจะผลิตอสูรร้ายวัยผู้ใหญ่ได้
　　นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่ราชาอสูรร้ายแต่เป็นอสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด
　　ถึงกระนั้นซูผิงก็สามารถบอกได้ว่าอสูรร้ายตัวนั้นน่ากลัวมีบางอย่างเกี่ยวกับอสูรร้ายที่ทำให้เขารู้สึกว่า … มันไม่ได้อยู่ในยุคสมัยนี้!
　　โฮก!
　　อสูรร้ายคล้ายลิงคำรามขณะที่มันยืนอยู่เหนือสระ
　　เสียงของระบบดังขึ้น“ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ ลิงไฟเกรี้ยวกราดที่มาจากยุคกลาง!”
　　มันดูจริงจังแต่ซูผิงรู้สึกว่าระบบกำลังเศร้า
　　“ทำไมมันไม่เป็นไข่หรือตัวอ่อน?” ซูผิงถาม
　　เขาอยากได้อสูรโตเต็มวัยตั้งแต่แรกย้อนกลับไปในตอนที่เขาเพิ่งมีร้าน เขาสามารถได้รับสิ่งต่างๆ อย่างเช่นโครงกระดูกตัวน้อย หรือไข่ของอสรพิษม่วงเท่านั้น
　　ในที่สุดเขาก็โอเคกับตัวอ่อนแต่เขาได้รับอสูรร้ายตัวนี้แทน
　　เขาคิดว่าจะได้ตัวอ่อนและไข่เท่านั้น
　　“สิ่งต่างๆเป็นแบบสุ่มในสระวิญญาณ รวมถึงอาณาจักรของอสูรร้ายด้วย นายอาจได้รับอสูรร้ายที่มีไหวพริบสูงกว่าค่าเฉลี่ย” ระบบให้คำตอบในสิ่งที่น่าสนใจมาก
　　ระบบ…พยายามหลอกให้ฉันใช้แต้มพลังงานทั้งหมด
　　ซูผิงกัดฟัน
　　แน่นอนว่าเขาทราบดีว่าระบบค่อนข้างจริงจังในเรื่องนี้เนื่องจากระบบได้อธิบายสิ่งนี้ เขาจึงรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องของความน่าจะเป็น
　　“ลิงไฟเกรี้ยวกราดขายได้เท่าไร?” ซูผิงถาม อสูรร้ายอยู่ระดับเก้าขั้นสูงสุดไม่คุ้มค่ากับการฝึก เขาอยากรู้ว่าการขายมันจะคุ้มค่ากับเงินที่เขาใช้ไปหรือเปล่า