ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 474

ตอนที่ 474 นิทรรศการ
　　ลูกค้าคนอื่นๆ ที่รออยู่ในแถวได้ยินการสนทนาที่น่าทึ่งระหว่างซูผิงและสวี่หยิงเสวี่ย
　　ซูผิงกำลังจะขายอสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด?
　　อสูรที่อยู่ในระดับเก้าขั้นสูงสุดคืออสูรที่ทรงพลังที่สุดรองจากราชาอสูรร้ายไม่ใช่หรอ? ใครจะขายอสูรอย่างนี้? เขาเต็มใจที่จะขายจริงๆหรอ?!
　　“คุณครับ คุณพูดจริงใช่ไหม ??
　　ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังสวี่หยิงเสวี่ยก้าวมาข้างหน้าถามคำถามทันทีหลังจากสวี่หยิงเสวี่ยเดินจากไป เขาตื่นเต้นมากจนจำลืมไปว่าเขามาเพื่อฝึกอสูร
　　”ใช่”
　　ซูผิงพยักหน้า
　　ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อและคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็ไม่สามารถเชื่อได้หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าร้านของซูผิงได้รับการจัดการอย่างดีมาโดยตลอด และไม่ค่อยมีใครส่งเสียงดัง ลูกค้าก็อยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง
　　เป็นข่าวที่น่าตกใจ!
　　ซูผิงขายอสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด!
　　“ผมขอซื้อได้ไหม?” ชายวัยกลางคนที่ดูสง่างามในชุดที่ดูทางการถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
　　ซูผิงมองไปที่ชายคนนั้นสัมผัสได้ถึงพลังดวงดาวที่ลึกซึ้งในตัวเขา “ คุณอยู่ระดับไหน?”
　　“ผมเป็นนักรบอสูรขั้นสูง”
　　”ไม่”ซูผิงส่ายหัว “ เฉพาะนักรบอสูรระดับปรมาจารย์ขึ้นไปเท่านั้นที่สามารถซื้ออสูรเหล่านี้ได้ มิฉะนั้นอสูรจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ผมต้องมั่นใจในความปลอดภัยของลูกค้า”
　　นักรบอสูรสามารถสร้างสัญญากับอสูรที่สูงกว่าระดับของตัวเองได้สองระดับ
　　นักรบอสูรระดับเจ็ดสามารถเซ็นสัญญากับอสูรระดับเก้าได้!
　　แต่นั่นใช้กับอสูรระดับเก้าทั่วไปไม่ใช่อสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด
　　อาจมีการทำสัญญาได้แต่นั่นจะทำให้นักรบอสูรตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก เนื่องจากอสูรอาจหลุดจากการควบคุมได้ตลอดเวลา แรกเริ่ม คนแรกที่ถูกโจมตีก็คือเจ้าของอสูรเอง อสูรจะกินเจ้าของเป็นของว่างด้วยซ้ำ
　　ชายวัยกลางคนพูดไม่ออกเป็นเวลานาน
　　เขาอยากจะบอกว่า’ได้โปรดขายอสูรให้ฉัน และฉันจะไม่ให้คุณต้องรับผิดชอบอะไรเลย’! อย่างไรก็ตามเมื่อคำพูดนั้นมาถึงปลายลิ้นเขาก็เริ่มกลัว
　　อสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด!
　　อสูรที่ทรงพลังที่สุดที่เขามีอยู่ในระดับแปดเขาไม่มีอสูรระดับเก้าสักตัว ไม่ต้องพูดถึงระดับเก้าขั้นสูงสุดที่เป็นรองแค่ราชาอสูรร้าย!
　　ลูกค้าคนอื่นๆ รู้สึกผิดหวัง แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ตระหนักดีว่าอสูรดังกล่าวสามารถเป็นของผู้มีอำนาจเท่านั้น สำหรับพวกเขา พวกเขามีความสุขที่ได้อยู่ที่นี่ ในฐานะพยาน
　　ปัจจุบันคนส่วนใหญ่อยู่ในระดับสี่หรือห้ามีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในระดับหก เหนือสิ่งอื่นใด จำนวนนักรบอสูรขั้นสูงก็มีเพียงไม่กี่คน นับประสาอะไรกับนักรบอสูรระดับปรมาจารย์!
　　มีนักรบอสูรระดับปรมาจารย์ไม่ถึงหนึ่งพันคนในทั่วทั้งเมืองฐานหลงเจียง!
　　ครึ่งหนึ่งของนักรบอสูรระดับปรมาจารย์เหล่านั้นจะประจำการอยู่ในฐานที่มั่นนอกเมืองฐานส่วนอีกครึ่งหนึ่งพวกเขาอาจจะยุ่งอยู่กับการหาเงินหรือมีความสุขกับชีวิตหลังเกษียณในเมืองฐาน
　　พวกเขาเต็มใจที่จะมาที่ร้านเมื่อได้ยินเกี่ยวกับบริการฝึกที่น่าทึ่ง อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เต็มใจที่จะยืนต่อแถวรอ และใช้เวลาอย่างสูญเปล่า ด้วยเหตุนี้ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์บางคนที่สนใจในร้านของซูผิงจึงจ้างคนมายืนต่อแถวแทนตน ถึงกระนั้นหลังจากกฎใหม่ในวันนี้ เป็นผลให้คนที่เหลืออยู่โดยพื้นฐานแล้วทั้งหมดเป็นนักรบอสูรขั้นต่ำหรือขั้นกลาง มีไม่กี่คนที่เป็นนักรบอสูรขั้นสูง
　　ที่ร้านค้า
　　สวี่หยิงเสวี่ยโทรหาหัวหน้าของเธอเธอโพล่งออกมาทันทีที่เขารับสาย“ หัวหน้าคุณอยู่ที่ไหน? หยุดสิ่งที่คุณกำลังทำไว้ก่อนเลย นำเงินแล้วมาที่พิกซี่ตอนนี้เลย!”
　　”ฮะ?อะไร?”สวี่หยิงเสวี่ยได้ยินเสียงบางอย่างที่มาจากอีกด้านหนึ่งของการโทร
　　หัวหน้าของเธอมีน้ำเสียงสับสน“เกิดอะไรขึ้น? มีคนกลั่นแกล้งเธอหรอ? พิกซี่อะไร?”
　　“ร้านขายอสูรพิกซี่ยอดนิยมในเมืองฐาน!”
　　สวี่หยิงเสวี่ยได้ยินว่าหัวหน้าของเธอกำลังล่าอสูรในดินแดนรกร้างและเธอก็ได้ยินเสียงสมาชิกในทีมคนอื่น ๆ ที่กำลังคุยกับหัวหน้าของเธอ เธอตะโกนด้วยความรู้สึกหมดความอดทน“ อสูรระดับเก้าขั้นสูงสุดมีขายที่นี่ในราคาเบา ๆ เร็วเข้า ไม่งั้นคุณจะหมดโอกาส!”
　　”อะไร?อสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด? ราคาถูก?”
　　หัวหน้าทวนคำสำคัญ“ หยิงเสวี่ยเธอไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?” เขาไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้
　　สวี่หยิงเสวี่ยกำลังจะหมดความอดทนทั้งหมดของเธอ“ ฉันดูเหมือนคนที่พูดเล่น ๆ หรือไง? ฉันเป็นคนแรกที่รู้และข่าวจะแผ่ออกไปเร็ว ๆ นี้ คุณจะไม่ได้อะไรเลยถ้าคนอื่นมาก่อน นี่เป็นโอกาสที่หายากมาก!”
　　หัวหน้าตระหนักถึงสิ่งที่สวี่หยิงเสวี่ยหมายถึงเพียงแค่ว่าเขายังไม่หายจากความตกตะลึง อสูรระดับเก้าขั้นสูงสุดราคาถูก?
　　ใครจะทำอย่างนั้น?
　　”รอฉันก่อนฉันจะไปตอนนี้ หยุดเขา…บี๊บ…” เขาวางสายก่อนจะจบประโยค
　　คนที่ต่อสู้กับอสูรป่าบางตัวในดินแดนรกร้าง“ หัวหน้านั่นคือน้องสวี่หรอ?” มีคนถาม
　　”ใช่ฉันต้องกลับไปที่เมืองฐาน ดังนั้นฉันจะฝากภารกิจไว้กับนาย ฉันต้องไปแล้ว” ชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้าเรียกอสูรที่บินได้ กระโดดขึ้นไปบนหลังของมัน แล้วบินออกไป
　　สมาชิกในทีมคนอื่นๆ ไม่เคยเห็นหัวหน้าของพวกเขารีบร้อนขนาดนี้มาก่อน
　　“มีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสวี่หรือเปล่า?”
　　คนอื่นๆ กลัว พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฆ่าอสูรป่าเหล่านี้เพื่อรับแต้มสะสมอีกต่อไป คนที่ดูเหมือนจะเป็นรองหัวหน้าตะโกนว่า“ ไปกันเถอะ เร็วเข้า!”
　　”ใช่!”
　　พวกเขาเคลียร์พื้นที่ของอสูรป่าและพุ่งออกไปด้วยความเร่งรีบ
　　ที่ร้านสวี่หยิงเวี่ยดีใจที่ได้โทรบอกหัวหน้า แต่เธอก็ยังกังวล ทีมของพวกเธอจะได้รับการเสริมพลังขึ้นมาก หากหัวหน้าของเธอสามารถรับอสูรที่ซูผิงบอกว่าอยู่ระดับเก้าขั้นสูงสุดได้ พวกเธอจะจัดการได้แม้ในพื้นที่ดินแดนรกร้างระดับ A!
　　เธอไม่แน่ใจว่าหัวหน้าของเธอจะมาทันไหม?
　　เธอหันไปที่เคาน์เตอร์และเห็นว่าซูผิงกำลังเดินออกมาข้างนอก
　　”เกิดอะไรขึ้น?”
　　สวี่หยิงเสวี่ยเดินตามซูผิงไป
　　ซูผิงเดินไปที่ประตูขณะที่รายล้อมไปด้วยลูกค้าที่ขอดูอสูรที่เขาจะขายซึ่งเขาเห็นด้วยเนื่องจากเขากำลังจะขายอสูรอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว
　　แถวนอกร้านมีคนมาต่อแถวยาว
　　คนในแถวนั้นแปลกใจที่ซูผิงออกมาจากร้าน
　　ซูผิงไปยังจุดที่เขาเคยวางมังกรเพลิงนรกไว้อวดเขาดึงหน้าต่างสถานะและเรียกอสูรที่เพิ่มเข้ามาใหม่ทั้งสองตัวออกมา
　　วังวนสองวังวนปรากฏดูครั้งแรกใคร ๆ ก็คิดว่าซูผิงเรียกอสูรของตัวเองออกมา
　　โฮก!
　　พร้อมกับเสียงคำรามต่ำที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าจากนั้น ลิงไฟเกรี้ยวกราดก็ร่อนลงมา มันสูงมากกว่าสิบสองเมตร สูงเท่าตึกสองหรือสามชั้น ด้วยขนและผิวหนังสีแดง
　　ป่าเถื่อน!
　　อสูรร้ายกำลังยืนอยู่ที่นี่
　　ผู้ป้อนวิญญาณขุมนรกก้าวออกมาจากวังวนอีกอันผู้ป้อนวิญญาณขุมนรกมีร่างกายที่เหมือนกับเมฆหมอก มืดมิดและบิดเบี้ยว และยังมีไฟที่โหมกระหน่ำลอยอยู่ในอากาศ แต่ภายในมีเลือดจาง ๆ สิ่งที่ดูเหมือนชั้นผิวหนังนั้นแท้จริงแล้วคือมวลของเนื้อเยื่อที่ลื่น และอ่อนนุ่ม ทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดอย่างผิดปกติ
　　มันมีแต่ความมืดมิดที่อยู่รอบๆ ผู้ป้อนวิญญาณขุมนรก ไม่มีร่องรอยของเงาแม้แต่น้อย
　　อสูรทั้งสองที่อยู่ในระดับเก้าขั้นสูงสุดทำให้ลูกค้าที่เดินตามซูผิงออกมาข้างนอกนั้นตกตะลึงรวมถึงคนที่ยังคงยืนอยู่นอกร้าน และไม่รู้ถึงบทสนทนาก่อนหน้านี้
　　ขณะที่เธอเดินตามหลังซูผิงออกมาสวี่หยิงเสวี่ยก็ตกใจกับอสูรทั้งสองตัว