ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 508

“ แกไม่มีทางหนีได้”

เสียงที่ไม่แยแสของราชาสวรรค์ต่างโลกดังก้องอยู่ในใจของซูผิง

วินาทีต่อมาพื้นที่ทั้งหมดรอบ ๆ ซูผิงก็แน่นและหนักขึ้น ซูผิงรู้สึกราวกับว่าจู่ๆเขาก็ติดอยู่ในกำแพงหนา และความเร็วเขาก็ช้าลงในทันที

มิติกังขัง?!

มันไม่เหมือนกับสนามแรงโน้มถ่วงที่ราชาอสูรร้ายสร้างขึ้น การกักขังนี้เป็นกับการทำให้พื้นที่รอบ ๆ ตัวเขาแข็งตัว!

เขาเคยไปที่หลุมศพกึ่งเทพหลายครั้ง และสามารถสื่อสารกับเทพสวรรค์ได้บ่อยครั้ง เขาคุ้นเคยกับทักษะที่ทั้งสามสภาวะของระดับในตำนานมี สิ่งมีชีวิตในตำนานที่สภาวะสมุทรสามารถใช้พลังดวงดาวเพื่อสังหารสิ่งมีชีวิตระดับเก้าได้โดยตรง!

คนที่อยู่ในสภาวะว่างเปล่าสามารถเคลื่อนย้ายผ่านมิติได้ ที่สภาวะชะตากรรมมีพลังดวงดาวเพียงพอ และความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับมิติ การคุมขังมิติสามารถเกิดขึ้นได้! นี่เป็นทักษะเฉพาะของสิ่งมีชีวิตที่ระดับสภาวะชะตากรรมและเหนือกว่าสภาวะชะตากรรม!

แน่นอนว่าสิ่งมีชีวิตระดับตำนานที่โดดเด่นบางตัวในสภาวะว่างเปล่าสามารถใช้ มันได้เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตระดับตำนานของสภาวะสมุทรที่สามารถเคลื่อนย้ายได้

อัจฉริยะพยายามที่จะทำลายขีดจำกัดอยู่เสมอ

แต่ในขณะเดียวกันอัจฉริยะแบบนั้นแทบจะไม่มีให้เห็น

ราชาสวรรค์ต่างโลกตัวนี้เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่สภาวะว่างเปล่าแต่มีสติปัญญาที่น่าทึ่ง หรือว่ามันอยู่ในสภาวะชะตากรรม?

ซูผิงไม่สามารถหาคำตอบได้ ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าการกักขังมิติมีขนาดใหญ่!

เทพสวรรค์ในหลุมศพกึ่งเทพทั้งหมดอยู่ในสภาวะชะตากรรม; ถึงกระนั้นพวกเขาก็สามารถจำกัดพื้นที่ที่มีรัศมีหนึ่งร้อยเมตรโดยมีตัวเองเป็นศูนย์กลาง!

อย่างไรก็ตามในขณะนี้ซูผิงอยู่ห่างจากราชาสวรรค์ต่างโลกอย่างน้อยสองสามพันเมตร!

เขาเข้าใจว่ายิ่งสิ่งมีชีวิตมีพลังมากเท่าไหร่พื้นที่จำกัดก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น แต่นี่มันมากเกินไป!

หวืด!

ในระหว่างนี้เถาวัลย์สีแดงเลือดก็โผล่ขึ้นมาจากพื้น และพุ่งเข้าหาซูผิง เขาพยายามที่จะหนี แต่เขาก็ถูกกักขังไว้อย่างแน่นหนา เขาออกแรงเต็มที่ และกลับดูเหมือนว่าเขาแค่วิ่งจ็อกกิ้งเบาๆ ในทางตรงกันข้ามเถาวัลย์กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วราวสายฟ้า ความพยายามของเขาในการหนีไม่เกิดผลใดๆ

เสียงดังปัง! บ่งบอกว่าเขาถูกกระแทก ของขวัญจากราชามังกรช่วยให้เขาลดผลกระทบ

เขาถูกตรึงไว้กับพื้น ในขณะเดียวกันเถาวัลย์จำนวนมากที่หนาพอ ๆ กับข้อมือของคน ๆ หนึ่งก็คืบคลานมาหาซูผิง และมัดเขาไว้

แสงสีทองปรากฏขึ้นเหนือซูผิง ปกป้องเขาจากการบาดเจ็บจากเถาวัลย์ ถึงกระนั้นชุดเกราะไม่สามารถช่วยให้เขาหลุดพ้นจากสิ่งที่พัวพันได้

เถาวัลย์เหล่านี้…

ทันใดนั้นซูผิงก็เข้าใจว่าเหตุใดราชาสวรรค์ต่างโลกจึงสามารถส่งผลกระทบต่อพื้นที่รอบตัวเขาได้ทั้งที่เขาอยู่ห่างไกล

ปรากฎว่ามีเถาวัลย์อยู่ใต้ดิน

เถาวัลย์นี้เป็นส่วนขยายของราชาสวรรค์!

โดยปกติมิตกักขังสามารถส่งผลกระทบต่อพื้นที่ที่มีรัศมีหนึ่งร้อยเมตรหรือน้อยกว่านั้นได้ แต่ราชาสวรรค์สามารถใช้ร่างกาย และแขนขาขนาดใหญ่เพื่อขยายขอบเขตได้!

ซูผิงบินอยู่ในอากาศ และเขาอยู่เหนือพื้นดินเพียงไม่กี่ร้อยเมตร

มิติกังขังที่เขาเคยประสบนั้นไม่ได้มีผลบังคับใช้อย่างเต็มที่ ไม่อย่างนั้นเขาคงถูกตรึงจนแทบกระพริบตาไม่ได้!

เนื่องจากระยะทางต่อนข้างไกลเขาจึงอยู่ภายใต้อิทธิพลของมันโดยมีผลกระทบลดลง แต่ก็เกินพอที่จะหยุด และจับตัวเขาได้ “ทำลาย!”

แม้ว่าเขาจะเข้าใจสถานการณ์อย่างสมบูรณ์แล้ว แต่จิตใจของเขาก็ยังคงหนักอึ้ง เขาเจาะและทำลายเถาวัลย์รอบตัวเขา ของเหลวสีแดงที่ไหลออกมาจากเถาวัลย์นั้นเหมือนกับเลือด และมันก็มีกลิ่นเหมือนเลือดด้วย

เมื่อเถาวัลย์หัก เถาวัลห์ใหม่ก็จะงอกออกมา

มาเลย!

ซูผิงใช้หมัดของเขาอย่างโกรธเกรี้ยว

เขาไม่ยอมให้ตัวเองถูกราชาสวรรค์จับตัวไปได้ ราชามังกรโบราณสามารถป้องกันการโจมตีของเถาวัลย์ได้ โดยไม่ขัดขวางความสามารถในการโจมตีของเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถตัดเถาวัลย์ออกไปได้มากมาย

เช่นเดียวกับที่ซูผิงสันนิษฐานเถาวัลย์เป็นเพียงส่วนขยายของราชาสวรรค์ ดังนั้นจึงไม่แข็งแรงเท่า หมัดขับไล่วิญญาณทำลายพวกมันได้

“ แกกำลังรอเวลาตาย!”

เสียงของราชาสวรรค์ต่างโลกน่าหวาดกลัว ซูผิงตะโกนในใจว่า“ ไสหัวใจ!!” เขาแอบใช้เสียงคำรามเลียนแบบราชามังกรโบราณ

เสียงคำรามดังก้องและโบราณ มันขับเสียงของราชาสวรรค์ออกจากจิตใจของซูผิงโดยตรง!

ทันใดนั้นลำแสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากดวงตาของราชาสวรรค์ ในระยะไกลความเฉยเมยในดวงตาของมันกลายเป็นความเย็นชา

หวืด!

แขนสองข้างโผล่ออกมาจากกลีบ พวกมันดูเหมือนเถาวัลย์สีแดงสองอันในตอนแรก แต่ความแตกต่างคือพื้นผิวของพวกมันกลายเป็นดาบกระดูกที่แหลมคม ตรงส่วนปลายมีช่องว่างคล้ายกากบาท ช่องว่างยืดออกเล็กน้อยเผยให้เห็นงาด้านใน

แขนสีแดงเลือดทั้งสองเคลื่อนผ่านสนามรบ และเข้าหาซูผิงที่ถูกผลักลงพื้นในระยะไกล! ซูผิงเพิ่งฉีกเถาวัลย์บางส่วน เขาอยากจะกลิ้งไปด้านข้างทันทีเมื่อเห็นแขนทั้งสองนั้น อย่างไรก็ตามเถาวัลย์ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด มันจะงอกใหม่ ขยายขึ้นไม่ว่าเขาจะทำลายมันไปแค่ไหนก็ตาม

“ ออกไป !!” ซูผิงตะโกน เขาเทพลังดวงดาวทั้งหมดของเขาลงในหมัดทั้งสอง ขณะที่เขาใช้หมัดขับไล่วิญญาณหลายครั้ง พลังงานศักดิ์สิทธิ์ที่เขาดูดซับเมื่อเขาอยู่ในหลุมศพกึ่งเทพกำลังพุ่งออกมาที่มือของเขาอย่างดุเดือด

ปัง! ปัง! ปัง! !

เถาวัลย์ขาดหลายอัน ซูผิงหันกลับมาและพยายามวิ่งเพื่อเอาชีวิตรอด อย่างไรก็ตามพื้นที่รอบตัวเขายังคงหนาและแน่นยิ่งกว่าเดิม แม้ว่าจะไม่ใช่กักมิติที่แท้จริง แต่ซูผิงก็ไม่พบวิธีแก้

กักมิติสามารถตอบโต้ได้ด้วยกักมิติที่ทรงพลังกว่าเท่านั้น!

น่าเศร้าที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย!

เขาพยายามวิ่ง แต่ขาของเขาอ่อนแรง เขาแทบจะไม่สามารถยกขาได้ เนื่องจากขายังอยู่ภายใต้เถาวัลย์ที่พันกันยุ่งเหยิง

เถาวัลย์สีแดงกำลังพุ่งเข้ามาที่เขา เสียงโห่ร้องที่เข้าใกล้เขาดังขึ้นเรื่อย ๆ แขนขาหนาสองข้างกำลังจะมาถึงเขาเหมือนลูกศรทำลายล้างสองอันที่ปล่อยออกมาจากระยะไกล

ไม่มีที่ไหนให้วิ่ง ไม่มีที่ให้ซ่อน!

ซูผิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง

ในที่สุดเขาก็เห็นว่าเขาอ่อนแอแค่ไหน ทำไมเขาถึงอ่อนแอขนาดนี้!

ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งตะโกน และเดินเข้ามาหาเขา “คุณซูให้ผมช่วย!!”

ซูผิงมองไปรอบ ๆ เขาคือนักรบอสูรกิตติมศักดิ์วัยกลางคนที่มีใบหน้าหยาบกร้าน

ชายคนนั้นระดมพลังดวงดาวของเขาขณะที่เขาตะโกนมาหาซูผิง เมื่อรวมกับอสูรตระกูลธาตุแล้วนักรบอสูรวัยกลางคนก็พุ่งเข้าหาแขนสีแดงทั้งสองข้างนั่น

อสูรตัวนั้นสร้างดาบลมขนาดใหญ่ที่กักเก็บพลังลมไว้ ดาบเจาะเข้าที่แขนสีแดงทั้งสองข้าง

ด้วยเสียงโครมครามดาบลมถูกกวัดแกว่งทิ้งรอยดำไว้ในอากาศที่ปั่นป่วน

อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมา แขนสีแดงทั้งสองก็กระดิก ดาบกระดูกงอกออกมามากขึ้นตัดดาบลมออก ดาบกระดูกบางส่วนบินออกจากแขน และตัดหัวของอสูร

ดาบกระดูกอีกด้ามบินผ่านนักรบอสูรวัยกลางคน และตัดหัวเขาด้วย

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์วัยกลางคนที่รีบมาช่วยตายแล้ว

ซูผิงแทบไม่อยากจะเชื่อ

แขนทั้งสองตรงมาหาซูผิงหลังจากที่นักรบอสูรวัยกลางคนนั่นเสียชีวิต

“ ฉันจะต้องจัดการแกให้ได้!”

“คุณซูเราพร้อมช่วยเหลือคุณ!”

มีคนตะโกนมามากขึ้น นักรบอสูรกิตติมศักดิ์หลายคนรีบวิ่งมาหาซูผิง ซึ่งทั้งหมดอยู่ในระดับเก้า พวกเขาพุ่งตัวเข้าหาแขนทั้งสองทั้งสองพร้อมกับดึงรั้ง พวกเขาใช้ทักษะระดับเก้ามากมาย และพลังทุกประเภทก็พันรอบแขนทั้งสองข้าง

ในระหว่างนั้นขีปนาวุธหลายลูกถูกปล่อยออกมา และระเบิดใกล้กับแขนสีแดงทั้งสอง

เสียงดัง ไฟปกคลุมแขนทั้งสอง

ซูผิงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองที่กำแพงด้านนอก มีอสูรร้ายน้อยลงที่นั่น เหล่านักรบสามารถหยุดยั้งอสูรป่าจำนวนมากไม่ให้เข้ามาในเมืองผ่านรูในกำแพงได้!

“คุณซูให้ผมช่วยคุณ!”