ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 540

“ นายเรียนรู้ทักษะดาบแห่งบาปของนายได้ครบถ้วนแล้ว”

มัวหมองกล่าวเมื่อจ้องมองไปที่พื้นที่ที่มีรอยร้าว “นายอยู่ในระดับแรกเท่านั้น และต้องฝึกฝนมากกว่านี้ อย่างไรก็ตามฉันได้ตรวจพบบางสิ่งบางอย่างที่แปลกประหลาดในตัวนาย สิ่งที่ควรจะเป็นของเทพ”

ซูผิงไม่ปฏิเสธ มัวหมองต้องรู้สึกได้ถึงกายแสงอาทิตย์

“ ขอบคุณครับอาจารย์” ซูผิงกล่าว

มัวหมองส่ายหัว “ ฉันตกลงที่จะสอนทักษะดาบให้นาย เพราะฉันเห็นแต่ปีศาจ สิ่งมีชีวิตอันเดธ และผีที่นี่มาเป็นเวลานาน การปรากฏตัวของนายเป็นเรื่องแปลก ฉันได้สอนทักษะของฉันให้นายแล้ว ดังนั้นฉันหวังว่านายจะสามารถทำตามสัญญาได้”

ซูผิงพยักหน้า “ ผมจะไม่หยุดพยายามที่จะตามหาเทพธิดา”

มัวหมองพยักหน้า เขาคิดอะไรบางอย่าง และหยิบกล่องยาวออกมา

“ นายสามารถใช้ดาบเล่มนี้ได้เมื่อนายได้เรียนรู้ทักษะ ฉันมีของตัวเองแล้วหนึ่งเล่ม มันไม่มีประโยชน์อะไรกับฉันแล้ว ฉันจะไม่ฝึกดาบสองเล่มพร้อมกัน” มัวหมองส่งกล่องให้ซูผิง

ซูผิงรับมาทันที

กล่องนั้นหนักและเย็นราวกับว่ามันทำจากน้ำแข็ง

เขาเปิดกล่อง ณ ตอนนั้นเลย

ในกล่องมีดาบดำสันโค้ง แสงสะท้อนเย็นยะเยือกพุ่งออกมาจากดาบ อัญมณีสีแดงเข้มที่ฝังอยู่ตรงด้ามจับโดดเด่นท่ามกลางความมืด

ซูผิงจับที่ด้าม และรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างดึงมือของเขา ราวกับว่าดาบกำลังจะผสานเข้ากับมือของเขา

มันให้ความรู้สึกน่าขนลุก

แม้ว่าจะประหลาดใจ แต่ซูผิงก็ไม่ปล่อย เขาไม่กลัวความตายที่นี่

เขาหยิบดาบออกมา และใส่พลังงานของเขา ผ้าพันสีขาวที่ด้ามจับกลับมีชีวิตขึ้นมา และยื่นมาหาเขา มันยิ่งแดงขึ้นและมัดมือของเขาไว้กับด้ามจับแน่น จนเขาไม่สามารถแม้แต่จะสะบัดดาบออก

มีความรู้สึกชั่วร้ายและเย็นชาในเวลาเดียวกัน มันพุ่งเข้ามาหาเขาผ่านมือของเขา ค้นหาพลังงานภายในตัวเขาและพยายามที่จะกลืนกินมัน

ซูผิงพยายามระงับพลังชั่วร้ายด้วยพลังดวงดาวของเขา แต่พวกมันก็ถูกกลืนหายไปในคราวเดียว วินาทีต่อมาซูผิงเห็นแสงสีดำโผล่ขึ้นมาจากคมดาบ มิติแตกกระจายในที่ที่แสงมืดสาดส่อง คมดาบนั่นทำให้มิติแตก!

ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ นี่ต้องเป็นดาบที่สุดยอดมาก! “ คุณแน่ใจหรือว่าจะให้ผม?” ซูผิงถาม

ซูผิงรู้สึกปลื้ม ท้ายที่สุดเขาและมัวหมองรู้จักกันเพียงแค่สิบวันเท่านั้น และพวกเขายังไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน แต่มัวหมองก็ยังสอนทักษะให้เขา ซูผิงรู้สึกว่านี้มันเกินไปหน่อย

“ ด้วยดาบเล่มนี้ นายจะมีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะแข่งขันกับผู้ที่อยู่ในสภาวะชะตากรรม และนายจะสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดายเมื่อใช้มันควบคู่ไปกับอสูรของนาย ศัตรูที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวของนายจะเป็นศัตรูที่อยู่ในระดับดวงดาวขึ้นไปเท่านั้น อย่างน้อยที่สุดสิ่งนี้จะช่วยให้มั่นใจได้ว่านายจะต่ำกว่าแค่ระดับดวงดาว”มัวหมอง อธิบาย

ซูผิงมองเข้าไปในดวงตาของเขา

“ จำข้อตกลงของเราไว้”มัวหมองกล่าว

ซูผิงพยักหน้า “ ผมจะไม่ลืม”

ในสิบวันต่อมาซูผิงยังคงฝึกฝนทักษะดาบของเขาในเมือง ภายใต้คำแนะนำของมัวหมอง เขาก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดด เขาจัดสรรเวลาในการฝึกอสูรมากขึ้นในครั้งนี้ เขาสามารถมั่นใจได้ว่าอสูรของลูกค้าจะได้รับทักษะที่น่ากลัว การฝึกฝนมืออาชีพของอสูรทั้งสี่เสร็จสิ้นลง และพลังต่อสู้ของพวกมันเพิ่มขึ้นเกินกว่าสิบ

อสูรที่ดีที่สุดในสี่ตัวมีพลังต่อสู้อยู่ที่ 15 ใกล้เคียงกับราชาอสูรร้ายในสภาวะสมุทร!

เมื่อเขากลับมาที่ร้าน เขารวบรวมอสูรอื่น ๆ ของตระกูลปีศาจ และกลับไปที่เมืองอาชูร่า

เวลาผ่านไป

ซูผิงรู้ว่าถึงเวลาบอกลา หลังจากที่อสูรปีศาจกลุ่มที่สองฝึกเสร็จแล้ว

เขาไปอำลามัวหมอง

มัวหมองไม่เสียใจที่เห็นว่าซูผิงจะไป แต่เขาหวังว่าซูผิงจะฝึกเสร็จให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาเทพธิดาให้เขา

คำอำลาของพวกเขาเป็นคำอำลาสั้น ๆ มัวหมองเฝ้ามองซูผิงจากไป

ความเศร้าเพิ่มขึ้นในดวงตาของมัวหมอง เมื่อซูผิงถูกดูดเข้าไปในวังวนและหายไป “ ฉันหวังว่านายจะจำข้อตกลงของเราได้ ฉันหวังว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่…และหาที่นี่เจอ”

มัวหมองมองไปที่มือของเขา ผิวของเขาไม่มีสี และแห้ง

“ แม้แต่อาชูร่าก็ไม่สามารถอยู่ได้ตลอดไป…”

“ โชคชะตาที่พ่อของฉันพูดถึง…หายไปแล้วหรือ?”

เสียงบ่นของมัวหมองหายไป ความเงียบเกิดขึ้นบนแท่น และเมืองทั้งเมืองก็กลับมามืดมนอีกครั้ง

กลับมาที่ร้านค้า ซูผิงวางอสูรที่ได้รับการฝึกฝนแล้วเอาไว้ และเลือกมังกรสำหรับการฝึกรอบต่อไป

เขาไม่ได้เลือกที่จะไปอาณาจักรมังกรเลือดม่วง แต่นเป็นอาณาจักรมังกรอีกแห่ง

จุดประสงค์ในการเดินทางของเขาคือการฝึกอสูรไม่ใช่เพื่อแสวงหาการต่อสู้ หากมังกรระดับดวงดาวตรวจพบการปรากฏตัวของเขาในอาณาจักรมังกรเลือดม่วง มันจะส่งผลให้งมังกรในสภาวะชะตากรรมออกตามล่าเขาอย่างแน่นอน สิ่งนี้จะทำให้เขาไม่มีเวลาในการฝึกอสูร

นอกจากนี้เขายังปฏิญาณไว้แล้วว่าเขาจะกลับไปยังอาณาจักรมังกรนั่นตอนที่มังกรเพลิงนรกมีพลังมากกว่ามังกรเลือดม่วง มันยังไม่ถึงเวลา

ซูผิงเลือกอาณาจักรมังกรอีกแห่ง และกลับไปฝึกอสูรต่อไป