ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 561

“คนที่เหลือไม่สามารถคุกคามคุณได้ ฉันจะปล่อยให้พวกคุณ”

ถังยู่หรานเหลือบมองนักรบตระกูลซือถูกับหวัง บางคนกำลังสู้กัน บางคนกำลังพยายามหนี ไม่มีใครมีความปรารถนาที่จะโจมตีตระกูลถังเลย มันเป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนทั้งหมดจะล่มจม

ถังหลินจ้านถาม”แล้วลูก…?”
“ฉันจะไปจัดการกับตระกูลซือถูและตระกูลหวัง ฉันจะถอนรากถอนโคน!”
“ตอนนี้เนี่ยนะ?”ถังหลินจ้านพยายามคุยกับเธอ”นั่นเร็วไป พ่อเข้าใจว่าลูกทรงพลังแต่สองตระกูลก็ยังเหลือขุมกำลัง พวกเขาจะปักหลักที่บ้าน เราจะต้องจัดการความวุ่นวายที่นี่และหารือกัน พ่อจะส่งคนไปกับลูกด้วย ดีไหม?”
“ไม่ ฉันไม่มีเวลา ฉันจะจัดการเอง”
“ไม่มีเวลา?”

ถังหลินจ้านแปลกใจ”ลูกจะทำอะไร?”

ถังยู่หรานไม่ตอบ”คุณหนู โปรดฟังเขา มันอันตรายเกินไป!”
“ใช่ โปรดให้เราหารือกันก่อน สองตระกูลไม่ใช่ง่ายๆ..”ผู้อาวุโสพยายามหยุดเธอ

ก่อนพวกเขาจะพูดจบ พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังและรู้สึกถึงแผ่นดินที่สั่นสะเทือน

วังวนปรากฏตรงหน้าถังยู่หรานและมันก็ยื่นขาที่แหลมเหมือนเข็มออกมา สัตว์ยักษ์เผยตัว มันดูกระหายเลือดมาก มันเป็นอสูรดึกดำบรรพ์ที่มีดวงตาสีทอง ถังหลินจ้านกับผู้อาวุโสเบิกตากว้าง

ราชาอสูร?

มันคือราชาอสูร!

ทุกคนยืนนิ่ง ราชาอสูรตัวนี้น่ากลัวกว่าสองตัวที่โจมตีพวกเขาซะอีก!

กลิ่นอายน่ากลัวของมันทำให้พวกเขาตัวเย็น พวกเขารู้สึกว่าชีวิตจะโดนพรากไปได้ตลอดเวลา

หวือ!

ถังยู่หรานพลันหายตัวไป วินาทีต่อมา พวกเขาก็เห็นเธอบนไหล่ราชาอสูร

“ฉันจะรีบกลับมา”ถังยู่หรานประกาศขณะก้มมองพวกถังหลินจ้าน

เธอเห็นถังยู่หยูจากหางตา

เธอรู้สึกว่าเธอเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่เคยตามติดเธอ

เธอเหลือบเห็นเด็กสาวที่เมินเธออย่างไม่แยแส

เวลาค่อยๆผ่าน เวลาได้เปลี่ยนหลายสิ่งที่เราเคยรู้จัก

เธอไม่พูดอะไร ต่อให้จะด้วยพลังในปัจจุบัน เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนอดีตและย้อนเวลากลับได้ เธอไม่สามารถย้อนเวลากลับไปตอนที่เด็กสาวมักเกาะติดเธอ”ลาก่อน..”เธอพูดกับตัวเธอเอง

เธอกล่าวลาคนเหล่านี้?เธอกำลังกล่าวลาวัยเด็กของเธอ?ถังยู่หรานเป็นคนเดียวที่รู้คำตอบ

พี่…

ถังยู่หยูจ้องถังยู่หราน ราชาอสูรได้สร้างพายุลม พัดผมของถังยู่หยูจนปลิว

เธอไม่เคยลืมสิ่งที่เธอเห็นตอนนี้

ทันใดนั้น ถังยู่หยูก็รู้สึกว่าเธอได้ย้อนเวลากลับไปยังวัยเด็ก

เธอมักอยู่กับพี่สาวของเธอ…

มันเป็นความรู้สึกเหินห่างที่เธอลืมไปนานแล้ว แต่เธอเพิ่งจำมันได้เอาตอนนี้

มันคือ..ความรู้สึกปลอดภัย

พี่สาวที่มักปกป้องเธอ

เธอจำได้ว่าพี่สาวเธอยิ้มยังไง

ถังยู่หยูกำหมัดแน่นจนเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่ามือเธอมีเลือดออก

“ไปกันเถอะ”ถังยู่หรานมองไปข้างหน้า บอกราชาอสูร ความเย็นชาได้กลับสู่ดวงตาเธอ เธอชี้ไปทางเมืองฐานที่ตระกูลหวังตั้งอยู่

ปัง!

ราชาอสูรงอขามันกระโจนไปข้างหน้าอย่างแรงจนพื้นสั่นสะเทือน

ด้วยการกระโดด ราชาอสูรได้กระโจนข้ามสนามรบไป

นักรบอสูรนับไม่ถ้วนตกใจกับเงามหึมาที่ลอยข้ามท้องฟ้า

ซวบ!

เงาร่างปรากฏใกล้ถังยู่หราน มันคือโครงกระดูกน้อย

ถังยู่หรานไม่แปลกใจที่เห็นโครงกระดูกน้อย “ขอบคุณนะ”

โครงกระดูกน้อยมองเธอ เบ้าตากลวงของมันให้ความรู้สึกน่ารัก

ถังยู่หรานลูบกะโหลกมันและนั่งลง ขณะที่ราชาอสูรกำลังวิ่ง เธอก็คว้าโอกาสฟื้นพลังดวงดาว

“อะไรกัน…?!”

เมื่อสัตว์ยักษ์หายไป ผู้อาวุโสตระกูลถังก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

ถังยู่หรานมีราชาอสูร?

เธอมีราชาอสูรเป็นอสูรของเธอ!

ถ้ามันไม่ใช่ความจริงที่พวกเขาเห็นเธอเติบโตมา พวกเขาคงไม่มีวันเชื่อว่านั่นคือถังยู่หราน!

เมื่อราชาอสูรหายไป ถังหลินจ้านก็รู้สึกเหมือนภาระได้ถูกยกออกจากไหล่

เขามีความภาคภูมิใจในตัวเองมากตั้งแต่กลายเป็นผู้นำตระกูล