ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 577

เธอไปไหนหลักจากนี้?

ซูผิงสงสัย ฟ่อ!

ทันใดนั้น หมอกเลือดและมืดก็ก่อตัวเป็นปีศาจและเคลื่อนเข้าหาซูผิง

เขานึกถึงบางอย่าง

การหายตัวไปของซูหลิงเยวี่ยอย่างน้อยก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานที่นี้ ถ้าเขาต้องการถามเกี่ยวกับเธอ ผีและปีศาจเหล่านี้จะเป็นพยานที่สมบูรณ์แบบที่สุด

“เหมาะเจาะมาก มันดันมีที่สำหรับอสูร มาดูกันว่าเราจะหาอะไรได้บ้าง” ซูผิงพูดกับตัวเอง

เขามีสัญญาไม่มากนัก เขามีที่สำหรับอสูรอีกตัวหนึ่ง ปีศาจและผีเหล่านี้ไม่คู่ควรที่จะเป็นอสูรของเขา แต่เขาสามารถยกเลิกสัญญานั้นได้หลังจากที่เขาค้นหาความทรงจำจากมันจนเสร็จแล้ว แน่นอนว่าเขาจะต้องกลับไปที่ร้าน ท้ายที่สุดเขาจะต้องอดทนกับช่วงเวลาที่อ่อนแอหลังจากยกเลิกสัญญา เขาอาจตกอยู่ในอันตรายในช่วงเวลานั้น

ซูผิงจับสิ่งมีชีวิตสองหัวโดยไม่ลังเล สิ่งมีชีวิตนั้นถูกปกคลุมด้วยหมอกเลือดที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูง มันต้องการเป็นอิสระ แต่ซูผิงคว้าหัวหนึ่งของมันหลังจากนั้น เขาไม่ได้ปิดบังเจตนาฆ่า ในไม่ช้าความดุร้ายของสิ่งมีชีวิตก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว มันมองซูผิงและตัวสั่น ซูผิงทำสัญญาทันที

บูซ!

สัญญาแทรกซึมเข้าไปในหัวของสิ่งมีชีวิต วินาทีต่อมา ซูผิงรู้สึกว่ามีหมอกมืดปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา มีบางอย่างที่น่ากลัวมากกำลังเข้ามาหาเขา และเขาก็ได้ยินเสียงคำราม เสียงคำรามนั้นดังทะลุท้องฟ้า เขารู้สึกว่าหูเขาไม่ได้ยิน ซูผิงตกตะลึง

เสียงคำรามทำให้เขารู้สึกตัวเล็กลงมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นเสียงของยักษ์ ในไม่ช้าซูผิงก็กลับมารู้สึกตัว เขาสังเกตเห็นว่าสัญญาหายไปราวกับว่ามีบางอย่างถูกยกเลิก เขาล้มเหลว

สิ่งมีชีวิตนั้นตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นก็ระเบิดเป็นละอองเลือด

หมอกนั้นล้อมรอบซูผิง เขาเห็นนิมิตของคนจำนวนมากขณะที่พวกเขาต่อสู้กับอสูรร้ายตัวนี้ ทันใดนั้นซูผิงก็จ้องไปที่คนเหล่านั้น มันคือซูหลิงเยวี่ย! อย่างไรก็ตาม “ซูหลิงเยวี่ย” นั้นไม่เหมือนที่เขาจำได้ ใบหน้าของเธอเหมือนกันและความสูงของเธอก็เหมือนกัน แต่มีเกล็ดเงินอยู่ที่มือ ใบหน้าและคอของเธอ! ซูผิงนึกขึ้นมาได้ทันใดว่าเป็นเกล็ดเงินขนาดเล็กที่เขาหยิบขึ้นมาก่อนหน้านี้

เศษนั่นเป็นของเธอหรือเปล่า?

เธอกลายเป็นแบบนั้นได้ยังไง?

เขามองซูหลิงเยวี่ยผ่านหมอกเลือด เธอค่อนข้างทรงพลัง สามารถเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ได้ เธอต่อสู้กับอสูรและใช้ทักษะบางอย่างที่ซูผิงเคยเห็นมาก่อน สิ่งเหล่านี้เป็นทักษะบังคับที่สอนในสถาบัน ภาพเหล่านั้นหายไป เขาอยู่ในที่มืดและเงียบสงบ แต่มีบางอย่างกำลังจ้องมองเขาอยู่ เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่มีเส้นทางปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ผนังไม่แห้งและแตก มันไม่เหมือนกับทางเดินอื่นๆ ที่เขาเคยผ่านมา พวกมันเป็นเนื้อและเลือดจริงๆ! ซูผิงไม่เชื่อเรื่องนี้ นี่คือความจริงเกี่ยวกับหอคอยมังกหรอ?

โฮ่กก!

หมอกมืดทะมึนพุ่งออกมาจากทางเดินนั้นด้วยกำแพงที่สร้างจากเนื้อและเลือด มันกลายเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่กระโจนใส่ซูผิง

ซูผิงใช้นิ้วของเขาเป็นดาบ สิ่งมีชีวิตบางตัวถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ บนผนังมีเศษเนื้อ ซูผิงหันกลับไปมอง เขามองไม่เห็นทางกลับอีกต่อไป เขาไม่มีทางให้กลับ!

การทำสัญญาล้มเหลว สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิตแบบบุคคล พวกมันเป็น… หนึ่งเดียว! ซูผิงขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องไปที่ผนังที่ทำจากเนื้อและเลือด หอคอยมังกรนั้นแปลก เขาไม่สามารถเห็นโลกที่ไร้ขอบเขตอีกต่อไป สิ่งที่เหลืออยู่ตรงหน้าเขาคือทางเดินนั้น “นี่ไม่น่าจะเป็นเรื่องปกติ” ซูผิงบอกตัวเอง เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นส่วนหนึ่งของการทดสอบชั้นที่ 14 หรือเปล่า?

หากไม่ มันคงเป็นเพราะเขาพยายามทำสัญญากับอสูรตัวนั้น สิ่งที่คำรามน่าจะเป็นรูปแบบที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตนั้น… ซูผิงเอาจริงเอาจังมากกว่าเดิม ด้วยประสบการณ์มากมายในสนามบ่มเพาะของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าเจ้าของจิตสำนึกนั้นอย่างน้อยควรอยู่ในระดับดวงดาว

อย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตนั้นไม่ได้อยู่ในสภาะสูงสุด มันคงจะทำลายดาวเคราะห์สีน้ำเงินไปแล้วถ้าเป็นอย่างนั้น