ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 579

ยอดเขานั้นงดงามแต่มีความโค้งเหมือนเลข “7”

ไม่สิ มันเหมือนกับ… นิ้วมากกว่า!

นิ้ว!

ช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน

แต่ปลายนั่นนิ้วหักเหรอ?

นิ้วที่เขาเห็นในภาพลวงตานั่น?!

หากเป็นแบบนี้แล้วตัวมันจะใหญ่ขนาดไหน! ซูผิงไม่สามารถส่งเสียงใดๆได้

เขาคงไม่คิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้นั้น หากไม่ใช่เพราะว่าเขาได้เห็นสิ่งมีชีวิตมากมายในสนามบ่มเพาะ อย่างอาณาจักรโกลาหลแห่งอันเดธ เขาได้พบกับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ซากศพสามารถกลายเป็นภูเขาได้

หอคอยมังกรนี้เป็นนิ้วของคนที่เรียกตัวเองว่าผู้สังหารสวรรค์?

ผู้สังหารสวรรค์คนนั้นต้องอยู่เหนือระดับดวงดาว น่ากลัวมาก!

หอคอยมังกรที่สถาบันใช้ทดสอบนักเรียนจริง ๆ แล้วคือนิ้วหัก!

ซูผิงมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ ว่ามันเป็นนิ้วที่หักจริงๆ

อสูรร้ายและแมลงที่เขาเห็นข้างในนั้นน่าจะเป็นสิ่งที่งอกออกมาจากเนื้อเยื่อที่เน่าเปื่อย

แมลงเหล่านั้นกินเนื้อและเลือดของนิ้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่กรงเล็บของพวกมันจะแหลมคม และเปลือกของมันจะแข็งมาก

“ฉันสงสัยว่าผู้สังหารสวรรค์ตายไปนานแค่ไหน ฉันเห็นภาพลวงตาและได้ยินเสียงคำราม นิ้วต้องบันทึกทั้งหมดนั้นไว้…”

ซูผิงตกตะลึง นิ้วยังอยู่ที่นี่ ภาพและเสียงยังคงใช้งานได้ คงมีแค่พระเจ้าที่จะรู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าผู้สังหารสวรรค์นั้นทรงพลังเพียงใด

“โจแอนนาน่าจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันสามารถถามเธอได้” ซูผิงพูดกับตัวเอง ตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนาเป็นรองแค่เทพสูงสุดในหลุมศพกึ่งเทพ แต่เขาไม่แน่ใจว่าเทพสูงสุดของหลุมศพกึ่งเทพนั้นเหมือนกับในแดนเทพอาเคี่ยนหรือไม่

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนาควรอยู่ต่ำหรือสูงกว่าระดับดวงดาว

ซูผิงมองไปที่ยอดเขาเป็นครั้งสุดท้าย นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญในตอนนี้ ไม่สำคัญสำหรับเขาว่ายอดเขาคือนิ้วหรือไม่ สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการหาหาซูหลิงเยวี่ย และอันดับที่สองคืออุดรูบนยอดเขา

โว้ว!

เขาบินไปหาคนที่ยืนอยู่หน้าหอคอยมังกร

นักเรียนบางคนที่มีการรับรู้เฉียบแหลมตะโกนว่า “มีคนมา”

นักเรียนคนอื่นๆ หันไปมอง

นักเรียนทุกคนทำราวกับว่าพวกเขาเห็นผีเมื่อเห็นว่าเป็นซูผิง

หลายคนถึงกับสงสัยว่านั่นเป็นฝาแฝดของซูผิงหรือเปล่า

พวกเขาดูเหมือนกันมาก!

“คุณซู?”

หานยู่เซียงแม้จะประหลาดใจ แต่ก็รีบเข้าไปหา “คุณอยู่ในหอคอยมังกร แล้วออกมาได้ยังไง…?”

“ฉันมาจากด้านบน” ซูผิงตอบหลังจากที่เขายืนบนพื้นแล้ว

เฟยเทียนอวี่จ้องมองซูผิงจากระยะไกล สับสนอย่างเห็นได้ชัด เขายังได้ยินเสียงของซูผิง ฝาแฝดสามารถมีลักษณะเหมือนกันได้ แต่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันจนน่ากลัวขนาดนี้!

หอคอยมังกรมีทางเข้าหนึ่งช่องที่นักเรียนและอาจารย์ทุกคนรู้จัก

ผู้คนต่างเห็นว่าซูผิงเข้าไปในหอคอยมังกร มันไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าเขาออกมาจากด้านบน!

“ด้านบน…”

หานยู่เซียงยกหัวขึ้น ในเวลาเดียวกันเขาก็พบว่าตัวเองรู้สึกโง่ที่เชื่อข้ออ้างของซูผิง

ถ้าเขาลงมาจากด้านบน แสดงว่าซูผิงเจาะทะลุหอคอยมังกรมา

หอคอยมังกรมี 33 ชั้น แต่เป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น ไม่เคยมีการยืนยัน

ชั้นสูงสุดที่ทุกคนเคยไปถึงคือชั้นที่ 22 บันทึกนี้เป็นของนักเรียนที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่สถาบันเคยมีมา

ยังไม่มีใครผ่านไปถึงชั้นนั้นอีกเลย

อย่างไรก็ตามหอคอยมีกฎเรื่องอายุที่แปลกประหลาด แม้แต่นักรบอสูรในตำนานก็ไม่สามารถฝ่าฝืนกฎนั้นได้

นักรบอสูรในตำนานเคยมาเยี่ยมชมสถาบันในอดีต แต่ไม่มีใครสามารถบุกเข้าไปในหอคอยมังกรได้

นอกจากนี้ยังมีนักรบอสูรในตำนานมากกว่าหนึ่งคนที่พยายาม นั่นคือเหตุผลที่สถาบันสรุปว่านักรบอสูรในตำนานไม่สามารถข้ามขีดจำกัดอายุได้! และชั้น 33 ก็เป็นแค่ข่าวลือ

พวกเขาวัดความสูงจากด้านนอก และคำนวณตามความสูงของแต่ละชั้น

หานยู่เซียงจำได้ว่านักเรียนที่ไปถึงชั้นที่ 22 นั้นรู้จักกันในชื่อผู้ท้าทายโชคชะตาในเวลานั้น เขาได้ฆ่านักรบอสูรในตำนานและราชาอสูรร้าย!

เขาเดินทางไปรอบดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ต่อมาเขาได้พบกับราชาสวรรค์ดีชั่ว และเสียชีวิตไป ไม่เช่นนั้นเขาคงกลายเป็นราชาของนักรบอสูรในตำนาน นายแห่งหอคอย! “คุณซูหอคอยมังกรมีทางเข้าออกเพียงทางเดียว คุณ…เข้าไปข้างในจริงๆเหรอ?” หานยู่เซียงต้องถาม เขาเห็นซูผิงอยู่ด้านบน แต่เขาสงสัยว่าเขาอยู่ที่นั่นมาตลอดหรือเปล่า ร่างที่เข้าไปในหอคอยนั้นเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า

ท้ายที่สุดความคิดที่ว่าซูผิงที่ได้ผ่านทุกชั้นของหอคอยมังกรนั้นมันมากเกินไป!

ซูผิงไม่ได้สนใจที่จะอธิบาย

“ฉันไม่คิดว่านายเข้าใจว่าหอคอยมังกรคืออะไร ไปตามอาจารย์ใหญ่ของนายมา ฉันต้องบอกบางอย่างกับเขา นอกจากนี้ ผู้ชายที่นำทางฉันบอกฉันว่าน้องสาวของฉันออกจากหอคอยมังกร และหายตัวไปหลังจากนั้น ไม่มีกล้องวงจรปิดในมหาวิทยาลัยเลยเหรอ?”

“อาจารย์ใหญ่?”

ทำไม?

โม่เฟิงผิงรู้สึกกลัวเล็กน้อย อาจารย์ใหญ่เป็นคนสำคัญของสถาบัน เขาเป็นนักรบอสูรในตำนาน เป็นที่เคารพนับถือของนักเรียนและอาจารย์ทุกคน

โม่เฟิงผิงไม่พอใจเมื่อเห็นว่าซูผิงกำลังพูดถึงอาจารย์ใหญ่ในท่าที่ที่หยาบคาย ไม่ว่าซูผิงจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับนักรบอสูรในตำนานได้!

“นายกำลังพูดเรื่องอะไร?”

เฟยเทียนอวี่เดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่ขุ่นมัว “นายไม่สมควรที่จะได้เจออาจารย์ใหญ่ ฉันเห็นว่านายเข้าไปในหอคอยมังกรได้ ดังนั้นฉันถือว่านายอายุเท่าฉัน อืม ฉันไม่รู้ว่านายใช้กลอุบายอะไร…ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ฉันสามารถท้าทายนายได้เพราะนายคือคนรุ่นเดียวกับฉัน!”

ซูผิงจ้องมองเขา “ท้าทายฉัน? นายไม่คู่ควร”

“นายกลัวเหรอ?”เฟยเทียนอวี่หรี่ตาลง

ความเยือกเย็นแวบผ่านดวงตาของซูผิง ใครก็ตามที่ตั้งใจทำแบบนี้กับเขามันจะต้องตาย

คนหนึ่งรีบเร่งเข้ามา เป็นชายหนุ่มที่นำทางให้ซูผิง ชายหนุ่มยังคงตะลึงเมื่อเห็นซูผิงยืนอยู่ตรงนั้น

“นั่น นี่…”