ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 581

“ทำตามที่เขาบอก”อวิ๋นว่านหลี่ให้คำตอบของเขา

เนื่องจากอาจารย์ใหญ่ว่าอย่างนั้น หานยู่เซียงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตาม

หลังจากที่หานยู่เซียงไปรวบรวมนักเรียน อวิ๋นว่านหลี่กล่าวกับซูผิงว่า “ผู้ท้าทายโชคชะตาซู น้องสาวของคุณหายตัวไปที่นี่ ผมจะไม่มีทางยกโทษให้ตัวเอง ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยให้คุณหาเธอพบ โปรดยกโทษให้ผมด้วย”

“ไม่เป็นไร เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ ผมบอกหานยู่เซียงให้ดูแลน้องสาวของผม ถ้าจะต้องโทษใคร เขาจะเป็นคนแรก” ซูผิงตอบ

อวิ๋นว่านหลี่ฝืนยิ้ม “ผู้ท้าทายโชคชะตาซู โปรดไปที่สนามฝึกกับผม ผมจะให้ยู่เซียงรวบรวมนักเรียนไปที่นั่น”

“ตกลง”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ที่ทุ่งโล่งข้างเนินเขา ตรงกลางสถาบัน ผู้คนหลายพันคนมารวมตัวกัน ทุกคนเป็นนักเรียนของสถาบัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

“เรามาที่นี่ทำไม?”

“ฉันได้ยินจากพวกในสโมสรเฟยว่า VIP บางคนอยู่ที่นี่ แม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ยังกลับมา”

“จริงหรอ? ฉันได้ยินมาว่าอาจารย์ใหญ่อยู่ในระดับตำนาน ฉันได้เจอเขาแค่สามครั้งเท่านั้นและทั้งหมดนั่นอยู่ในช่วงปฐมนิเทศ”

“ข้อมูลจากสโมสรเฟยต้องเป็นเรื่องจริง ฉันไม่คิดว่าจะมีใครกล้าแกล้งเป็นอาจารย์ใหญ่”

“มีอย่างอื่นอีก สถิติใหม่ที่หอคอยมังกรมีคนไปถึงชั้นที่ 33!”

“นายดื่มเหล้าองุ่นไปหรือไง? ชั้นที่ 33? ทำไมนายไม่บอกว่าชั้นที่ 333ไปเลยล่ะ?”

“ใช่ แม้แต่ศิษย์พี่เฟยยังเพิ่งถึงชั้นที่ 17 และคนที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ก็ไปถึงชั้นที่ 22 เท่านั้น ชั้นที่ 33? ทำไมนายถึงเชื่อข่าวลือแบบนั้น”

นักเรียนพูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน

“ฉันสงสัยว่าใครที่มีความสำคัญมากจนเราทุกคนต้องอยู่ที่นี่”

ในมุมหนึ่งมีกลุ่มนักเรียนที่มีฉินเส้าเทียนยืนอยู่ตรงกลาง ใบหน้าของเขาดูขุ่นมัว แววตาของเขาดูเฉียบคมน้อยลง แต่ดูเคร่งขรึมมากขึ้น

ข้างๆเขาคือหลิวฉิงเฟิง เย่หลงเทียน และ โจวหยุน

“ฉันไม่สนใจ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา ทำไมเราถึงต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย? นี่เป็นการเสียเวลาในการฝึกฝนของฉัน!” เย่ หลงเทียนบ่นอย่างไม่พอใจ

หลิวฉิงเฟิงไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลเย่ ถึงเลือกคนที่หุนหันพลันแล่นเป็นว่าที่ผู้นำตระกูล ตระกูลเย่อาจประสบกับสถานการณ์ร้ายแรงหาก VIP นั้นได้ยินคำร้องเรียนนี้และไม่พอใจ

“ดูนั่นสิ นั่นไม่ใช่สวี่คังเหรอ?”

โจวหยุนชี้ไปที่แท่นทันที

คนเหล่านั้นประหลาดใจ

มันคือสวี่คัง!

พวกเขาเจอเขาที่ลีกสูงสุด สวี่คัง สุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนั้นที่เขาเรียกมานั้นสร้างความประทับใจให้กับพวกเขา พวกเขาทุดคนค่อนข้างกลัวมัน

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามาถึงสถาบัน พวกเขาได้รู้ว่าสวี่คังเช่าอสูรตัวนั้นมา การทดสอบในสถาบันเผยให้เห็นความจริงที่ว่าอันดับของสวี่คังนั้นไม่เหมาะสม ในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นหนึ่งในนักเรียนที่แย่ที่สุด และเขามีชีวิตนักเรียนที่น่าสังเวช เขากำลังทำอะไรอยู่บนแท่นนั่น?

“เขามาที่นี่ทำไม?”หลิวฉิงเฟิงเปล่งเสียงออกมาด้วยความสับสน

เย่หลงเทียนเลิกคิ้ว “คราวนี้เขาไปทำให้ใครโกรธ? พวกเขากำลังจะลงโทษเขาในที่สาธารณะหรอ?”

โจวหยุนพยักหน้า “ดูคราบเลือดสิ ฉันคิดว่านายพูดถูก เขาโชคร้ายจริงๆ การเช่าอสูรสุดท้ายก็จะต้องคืนในไม่ช้าก็เร็ว เราทุกคนต้องพึ่งพาตนเอง”

หลิวฉิงเฟิงส่ายหัว

พวกเขาทั้งหมดมาจากเมืองฐานหลงเจียง แต่สวี่คังไม่ใช่หนึ่งในพวกเขาเพราะเขาไม่ได้อยู่ในตระกูลใหญ่ทั้งห้าตระกูล สวี่คังไม่ได้พยายามมายุ่งกับพวกเขา และพวกเขาก็ไม่สนใจที่จะไปเป็นเพื่อนกับเขาเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงแยกย้ายกันไป

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน พวกเขาได้ยินนักเรียนบางคนกรีดร้อง ในไม่ช้าการสนทนาทั้งหมดก็เงียบลง มีคนตะโกนว่า “เขาอยู่ที่นี่!”

ผู้คนหันไปทางนั้น

มีผู้ชายหลายคนลงมาจากฟ้า

“นั่นเขาเหรอ?!”

ความไม่เชื่อเพิ่มขึ้นบนใบหน้าของฉินเส้าเทียนเมื่อเขาเห็นชายคนหนึ่ง

มันคือผู้ชายคนนั้น!

“นั่นเขานิ!”เย่หลงเทียนจ้องมองด้วยความไม่เชื่อ

หลิวฉิงเฟิงแบ่งปันความประหลาดใจของพวกเขา

“เขามาทำอะไรที่นี่?” โจวหยุนถาม

ไม่ไกลจากพวกเขา ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งก็จ้องราวกับว่าเขาเห็นผีในเวลากลางวันแสกๆ เขาคือมู่เฉิน

ในบรรดาผู้ชายที่ลงมาจากฟ้า มู่เฉินจำผู้ชายสองคนได้ คนแรกคือหานยู่เซียงรองอาจารย์ใหญ่ และอวิ๋นว่านหลี่ชายลึกลับที่สุดในมหาวิทยาลัย

จากนั้นเขาก็จำซูผิงที่ยืนอยู่ระหว่างหานยู่เซียงกับอวิ๋นว่านหลี่ได้!

ซูผิงซึ่งเขาเจอในเมืองฐานหลงเจียง!

ทำไมเขาถึงมายืนอยู่ข้างอาจารย์ใหญ่!

“มู่เฉิน นายรู้จักเขาไหม?” หญิงสาวที่มีรูปร่างผอมเพรียวและใบหน้าที่สวยจนน่าทึ่งถาม มู่เฉินสับสนอยู่ เขาจึงไม่ได้ยินคำถาม

หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยานี้ มู่เฉินเป็นลูกแกะตั้งแต่เขาเลือกเข้าร่วมกลุ่มกับเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่มู่เฉินเสียมารยาทตอนอยู่กับเธอ

แต่สิ่งนี้ทำให้เธออยากรู้มากขึ้น

“ทุกคนอยู่ที่นี่กันครบแล้ว?” ซูผิงถามหานยู่เซียง ตอนนี้ต้องมีผู้คนมากกว่าหนึ่งพันคน

หานยู่เซียงตอบทันที “ใช่ครับ”

ซูผิงพยักหน้า “คุณเป็นอาจารย์ใหญ่ ดังนั้นคุณจะถามแทนผม นักเรียนเคารพคุณ พวกเขาจะไม่โกหก”

อวิ๋นว่านหลี่คิดและพยักหน้า “แน่นอน”

นักเรียนเหล่านั้นไม่รู้จักซูผิง พวกเขาจะไม่ตอบอย่างตรงไปตรงมาถ้าเขาเป็นคนถาม เขาสามารถเข้าใจได้ว่าทำไมซูผิงจึงขอให้เขาเป็นคนถาม

ซูผิงกระซิบบางอย่างกับอวิ๋นว่านหลี่และเขาก็ตกลง

จากนั้นอวิ๋นว่านหลี่ก็ก้าวไปข้างหน้า เสียงทุ้มลึกและอ่อนโยนของเขาไปถึงหูของทุกคน “ฉันได้รวบรวมพวกเธอทั้งหมดเพราะนักเรียนของเราคนหนึ่งหายไป เชื่อว่าหลายๆ คนคงทราบเรื่องนี้แล้ว เธอคือซูหลิงเยวี่ย นักเรียนที่เข้าร่วมกับเราปีนี้”

“เธอหายตัวไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และถูกพบครั้งสุดท้ายที่หอคอยมังกร ฉันอยากรู้ว่ามีใครเห็นเธอในวันที่เธอหายตัวไปบ้าง”

นักเรียนมองหน้ากันอย่างแปลกใจ พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือสาเหตุให้พวกเขาถูกเรียกมารวมตัว “ซูหลิงเยวี่ยเด็กผู้หญิงที่โดดเด่นคนนั้นนะหรอ?”

“ใช่ เด็กใหม่ที่ไปถึงชั้นที่ 10 ในการลองครั้งแรก และในไม่ช้าก็ไปถึงชั้นที่ 14!”

“อ่า เธอ ฉันได้ยินมาว่าเธออาจจะสามารถเทียบกับศิษย์พี่เฟยได้”

“เธอหายไปหรอ? ฉันไม่รู้”

“ทำไมพวกเขาถึงมาถามเราในเมื่อเธอหายไปนานขนาดนั้น? ว่าแต่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างอาจารย์ใหญ่คนนั้นเป็นใคร? เขามาจากสถาบันของเราหรือเปล่า? ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเห็นเขามาก่อน”

นักเรียนต่างพากันแสดงความคิดเห็น

ฉินเส้าเทียน และเพื่อน ๆ ของเขาเข้าใจดี

“อ่า เขามาตามหาน้องสาว” “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าซูหลิงเยวี่ยหายไป”

“สิ่งที่ฉันไม่อยากเชื่อก็คือผู้ชายคนนี้กำลังขอให้อาจารย์ใหญ่ช่วยเขา อาจารย์ใหญ่เป็นนักรบอสูรในตำนานจากที่ฉันเคยได้ยินมา”

หลิวฉิงเฟิงและเย่หลงเทียนยังคงไม่เชื่อ พวกเขาอยู่ที่สถาบันผู้กล้า แม้แต่พวกเขาซึ่งเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลก็ยังต้องทำตัวดีๆ แต่ซูผิงกลับไปขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ใหญ่ น่าทึ่งเกินไป

“เขา…” ฉินเส้าเทียนหรี่ตา และกำหมัดแน่น เขามาที่สถาบันเพียงเพื่อที่เขาจะได้เท่าเทียมกับซูผิง