ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 930

ปัง!
　　ซูผิงต่อยหมัดออกไป
　　รัศมีหมัดทองคำอันเจิดจรัสพุ่งออกมาราวกับอุกกาบาต พร้อมด้วยพลังแห่งกฎที่สมบูรณ์แบบนับร้อย แม้แต่ความว่างเปล่าก็ดูเหมือนจะสั่นคลอน
　　”ตายซะ!!”
　　ดิแอซต่อยโดยไม่แสดงความเมตตาใดๆ
　　หมัดของเขาเป็นสีม่วงและสีดำ ดูเหมือนบรรจุสายฟ้าทำลายล้าง แต่มีแรงดึงดูดที่แข็งแกร่งอยู่ในฝ่ามือของเขา มันชนกับรัศมีหมัดของซูผิงทำให้เกิดระลอกคลื่นในอากาศ
　　หวืด!
　　รัศมีดาบพุ่งออกมาจากรัศมีหมัด ตัดกันและฟันไปทางดิแอซ
　　ดิแอซหรี่ตาและยกมือขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อปล่อยวังวนสีม่วงเพื่อป้องกันรัศมีดาบ　　วังวนถูกตัด แต่แรงบิดภายในฉีกรัศมีดาบออกจากกันแล้ว
　　ปัง!
　　ซูผิงเข้าหาดิแอซก่อนที่เขาจะได้โต้ตอบ
　　กฎนับร้อยถูกควบแน่นเป็นดาบคมในฝ่ามือของเขา ฟันผ่านวังวนที่แตกร้าว
　　การโจมตีอย่างรวดเร็วเป็นสิ่งที่ไม่คาดฝันสำหรับดิแอซ เขาไม่คิดว่าซูผิงจะการโจมตีที่ร้ายแรงจำนวนมากติดต่อกันอย่างรวดเร็วตั้งแต่เริ่ม ถึงกระนั้นเขาก็เป็นอัจฉริยะชั้นยอดที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย ดังนั้นเขาจึงตอบสนองอย่างรวดเร็วและรวบรวมวังวนสีม่วงระยิบระยับไว้ที่ด้านหลังของเขา
　　เขาโบกแขนและความว่างเปล่าที่อยู่ข้างหน้าเขาบิดเบี้ยว กลายเป็นส่วนหนึ่งของวังวนขนาดมหึมา
　　ร่างกายของซูผิงแกว่งไปแกว่งมาในทันที ในเวลาเดียวกันกระแสพลังก็ติดอยู่กับเขา พร้อมที่จะผ่าพลังงานภายในร่างกายของเขา　　“วิถีดาบศักดิ์สิทธิ์ ดาบสวรรค์ลงทัณฑ์!”
　　ซูผิงสะบัดดาบและฟันตรงไปที่หัวของแอซโดยไม่สนใจพลังรุนแรงนั่น
　　รัศมีดาบนับร้อยพุ่งออกมาด้านหน้าดาบ ฟันลงไปพร้อมกัน
　　ปัง! ปัง! ปัง!
　　ในไม่ช้าดิแอซก็จมอยู่ในพายุแห่งรัศมีดาบ เป็นการสำแดงของกฎที่มีพลังทำลายล้างอย่างแท้จริง พวกมันยังมีพลังแห่งการลงทัณฑ์เพิ่มความรุนแรงเข้าไปอีก
　　“เร็วอะไรแบบนั้น!”
　　“ไร้เทียมทานตั้งแต่การต่อสู้เริ่มต้น พวกเขาต้องการฆ่ากันจริงๆเหรอ?”
　　“เขาหยุดยั้งไม่ได้แล้ว”
　　การปะทะกันทำให้ผู้ชมทั้งหมดตกตะลึง ไม่มีใครคาดหวังว่าการต่อสู้จะน่าทึ่งตั้งแต่เริ่ม
　　อัจฉริยะบางคนประหลาดใจกับชายที่จมอยู่ในรัศมีดาบ พวกเขารู้ดีว่าตัวเองแทบจะทนต่อการโจมตีครั้งนั้นไม่ได้　　นั่นหมายความว่าซูผิงสามารถเอาชนะพวกเขาได้ในทันที!
　　อ๊ากกก!!
　　ชายคนหนึ่งคำรามราวกับสัตว์ร้ายขณะที่อยู่ภายใต้การระเบิดรัศมีดาบ จากนั้นวังวนสองอันที่ดูเหมือนเบ้าตาก็ปรากฏขึ้น และดิแอซก็โผล่ออกมาโดยไม่บาดเจ็บใดๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นเสื้อผ้าที่ขาดไปบางส่วน
　　“นายทำอะไรไม่ได้นอกจากโดนกระทืบ?” ซูผิงดึงดาบกลับและถอยห่างจากสนามแห่งการกลับชาติมาเกิดของชายคนนี้
　　“นายรีบเกินไป ฉันอุ่นเครื่องพอแล้ว” ดิแอซบีบไหล่ของเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ขอบคุณที่ช่วยยืดเส้น”
　　ซูผิงยังคงนิ่งเงียบและโจมตีอีกครั้ง
　　“หยุด!”
　　ดิแอซยกมือขึ้นแล้วกดลง โดยจำกัดพื้นที่รอบตัวเขา มันเป็นเส้นทางที่สมบูรณ์ของอวกาศ! 　　”ทำลาย!”
　　ซูผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ คลื่นดาบของเขาทะลุมิติโดยไม่ถูกขัดขวางทันทีที่ไปถึงดิแอซ
　　ดวงตาของเขาเป็นประกาย “วิถีแห่งมิติของนายก็ไร้ที่ติเหมือนกันหรอ? ไม่แปลกใจเลยที่นายจะเย่อหยิ่ง”
　　พุฟ!
　　ซูผิงเฉือนหน้าอกของเขาออกจากกันด้วยดาบแห่งกฎ แต่ครู่ต่อมา เขาก็คว้าข้อมือของซูผิงและหัวเราะ “เสร็จฉัน”
　　ซูผิงไม่แปลกใจ เขาเพียงแค่จ้องมองดิแอซอย่างสงบ
　　“ลองชิมดาบของฉันดูสิ!”
　　อีกมือของดิแอซรวบรวมคลื่นดาบและฟันใส่ซูผิง
　　แต่ซูผิงหลบเลี่ยงการโจมตีได้อย่างง่ายดาย เขามองข้อมือที่โดนกำแน่นของเขา และผ่าร่างของคู่ต่อสู้ออกจากกันอีกครั้ง
　　พุฟ! 　　หวืด!
　　ดิแอซจับซูผิงด้วยมือข้างหนึ่งและโจมตีต่อเนื่องกันด้วยมืออีกข้าง เขาไม่ได้หลบเลี่ยงการโจมตีของซูผิง และร่างกายของเขาได้รับการเยียวยาครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากถูกฟัน
　　มันเป็นหนึ่งในความสามารถของเขาในกายา ร่างกายของเขาสามารถงอกใหม่ได้อย่างต่อเนื่อง
　　ทว่าการโจมตีทั้งหมดของเขาถูกซูผิงหลบเลี่ยงด้วยการเคลื่อนไหวที่ว่องไว แม้ว่ามือข้างหนึ่งของเขาถูกจับไว้ ดิแอซก็ไม่คิดที่จะตัดแขนที่เขาจับได้ เพราะซูผิงสามารถหลุดเป็นอิสระได้ถ้าแขนขาด เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอัจฉริยะที่แข็งแกร่งพอๆ กับตัวเขา เขาทำได้แค่ใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบของเขาให้ดีที่สุดโดยการจับไว้ให้ได้ เขามั่นใจว่าเขาจะทนได้จนถึงที่สุด
　　“นายทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากโดนกระทืบหรอ?” ซูผิงถามอีกครั้ง
　　ใบหน้าของดิแอซเย็นชาหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ครั้งแรกมันเป็นแค่การเยาะเย้ย แต่ครั้งที่สองมันเหมือนถูกตบหน้า มันเป็นความจริงที่การโจมตีของเขาไม่โดนคู่ต่อสู้ ในขณะที่เขาถูกโจมตีหลายครั้ง ซูผิงไม่ได้ทำร้ายเขาแรงๆ แต่ก็ยังน่าหงุดหงิดอยู่ดี
　　“หุบปาก!”
　　ดิแอซไม่สามารถทนได้อีกต่อไปหลังจากพลาดเป้าหมายหลายครั้ง การโจมตีของเขาไม่โดนซูผิง ในขณะที่เขาถูกต่อยอย่างต่อเนื่อง มันทำให้เขาดูโง่
　　หวืด!
　　เขาฟันแขนของซูผิง เตรียมพุ่งกลับไปหาเขา
　　ทว่าข้อมือของซูผิงกลับปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัว ซึ่งทำให้นิ้วของเขาหลุดออกจากมือ
　　“นายทำได้แค่นี้เหรอ?”
　　ซูผิงมองไปที่เขา
　　ปกติเขาไม่ได้พูดมากขนาดนี้ระหว่างการต่อสู้
　　อย่างไรก็ตาม ดิแอซเป็นเป้าหมายที่พิเศษ
　　เขารู้สึกว่าชัยชนะของเขาจะไม่สมบูรณ์แบบถ้าเขาไม่พูดอะไร
　　ดิแอซจ้องมองซูผิงด้วยดวงตามืดมนและทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา “นายคิดว่าฉันกำลังพยายามโจมตีนายจริงๆหรอ? นายไม่รู้หรือว่านายสูญเสียพลังดวงดาวไปมากมายแค่ไหน?”
　　ซูผิงตอบด้วยรอยยิ้มว่า “นายขโมยพลังงานของฉันด้วยสนามของนายระหว่างการโจมตี แล้วใช้มันเพื่อรักษาตัวเองดังนั้นนายจึงไม่ได้สูญเสียอะไรในการปะทะครั้งนี้ใช่ไหมล่ะ”
　　ดิแอซตกตะลึงเล็กน้อยและพูดว่า “ดูเหมือนว่านายกำลังตรวจสอบกายาของฉัน”
　　“ฉันต้องตรวจสอบด้วยหรอ? มันชัดเจนอยู่แล้ว แล้วนายไม่รู้หรือว่าฉันไม่ได้สูญเสียพลังงานสักนิด?”ซูผิงถามกลับ　　ดิแอซตรวจสอบตัวเองและเปลี่ยนสีหน้า
　　เขารู้ว่าแผนของเขาไม่ได้ผล เนื่องจากทัศนคติที่สงบนิ่งของซูผิง
　　เขาไม่รู้ว่าซูผิงทำได้ยังไง แต่ผู้ชายคนนี้น่าจะมีวิธีการที่คล้ายกัน
　　เขาจำได้ว่าซูผิงหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้ยังไง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะปล่อยให้ตัวเองถูกจับโดยเจตนา
　　นักล่าที่ดีมักจะปลอมตัวเป็นเหยื่อเพื่อหลอกเป้าหมาย
　　“ดูเหมือนว่ากลอุบายจะไร้ประโยชน์จริงๆสินะ” ดิแอซมองซูผิงอย่างครุ่นคิดและสงบลง “ไม่จำเป็นต้องเยาะเย้ยฉัน คิดว่าฉันจะโกรธหรอ? ฉันจะไม่ยอมให้มีอะไรมากระทบฉันขณะที่ฉันต่อสู้ มาเอาจริงกันเถอะ ตอนนี้การอุ่นเครื่องจบแล้ว”
　　”แน่นอน”
　　ซูผิงพยักหน้า
　　บทสนทนาของพวกเขาทำให้อัจฉริยะที่ถูกกำจัดจำนวนมากตกตะลึงและพูดไม่ออก
　　การปะทะที่ดุเดือดเมื่อสักครู่นี้เป็นเพียงการอุ่นเครื่องสำหรับพวกเขาเหรอ?
　　พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ไปแล้วระหว่างการอุ่นเครื่องนั่น
　　หวืด!
　　ดิแอซหยิบหอกยาวออกมา มันคืออาวุธที่เขาเคยใช้ต่อสู้กับอัจฉริยะชั้นนำสามคนในการต่อสู้ครั้งก่อน
　　เขาดูแข็งแกร่งกว่ากว่าเดิมมากเมื่อเขาถือหอก เขาหายใจเข้าลึก ๆ และปลดปล่อยพลังของเขาด้วยแสงพร่างพราวในดวงตา
　　แบม! ความว่างเปล่าที่อยู่ข้างหลังเขาสั่น เขาใช้พลังตอบโต้เพื่อพุ่งเข้าใส่ซูผิงทันที มีแรงดึงดูดมหาศาลที่หน้าอกและปลายหอกของเขา
　　แรงดึงมากกว่าเดิมร้อยเท่า มันแย่งชิงและหมุนเวียนพลังโดยรอบทั้งหมด
　　ดินและหินบนพื้นหนึ่งหมื่นเมตรเบื้องล่างกำลังสั่นสะเทือนและสูงขึ้น
　　ซูผิงยืนอยู่ที่เดิม เปลวไฟสีทองลุกโพลงทั่วร่างกาย เขาเปิดใช้งานกายแสงอาทิตย์และความก้าวร้าวของภาพร่างดวงดาวได้เพิ่มเข้ามาในพลังดวงดาวของเขา จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและเหวี่ยงดาบ ปล่อยรัศมีดาบที่สามารถทำลายบรรยากาศ!
　　ปัง!!!
　　ผมของดิแอซกระพืแ การโจมตีด้วยหอกของเขาปะทะกับดาบของซูผิงดูเหมือนว่าจะยกท้องฟ้าทั้งหมดขึ้น ในขณะที่เขาถือหอกด้วยมือเดียว
　　”ยอดเยี่ยม!” เขาอุทาน จากนั้นทรงกลมสีเทาเข้มหกลูกก็ปรากฏขึ้นและลอยอยู่รอบตัวเขา หนึ่งในนั้นบินเข้ามาใกล้และเคลื่อนเข้าหาซูผิงอย่างรวดเร็วราวกับเข็มแหลม
　　ใบหน้าของซูผิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาตรวจพบอันตรายที่น่ากลัวจากเข็มสีเทา ดังนั้นเขาจึงปล่อยเปลวไฟที่สามารถเผาไหม้อะไรก็ได้ออกไป　　เปลวไฟถูกปล่อยออกไป แต่เข็มยาวยังคงเคลื่อนผ่านมาได้
　　ซูผิงตกตะลึง แม้แต่เพลิงเทพอีกาทองคำยังใช้การไม่ได้? นี่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
　　ในวิหาร—เทพอมตะตั้งข้อสังเกตด้วยความประหลาดใจ “มันคือหกวิถีแห่งภายนอก!”
　　ผู้สังเกตการณ์สภาวะเทพดวดงาวบางคนตกตะลึงกับสิ่งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงเคร่งขรึม คนอื่นส่ายหัวและถอนหายใจ รู้สึกว่าการต่อสู้จบลงแล้ว
　　หกวิถีแห่งภายนอกเป็นวิธีการของร่างเทพกลับชาติมาเกิดซึ่งมีพื้นฐานมาจากการกลับชาติมาเกิดครั้งใหญ่ของหกวิถี!
　　พวกเขาสามารถใช้หกวิถีอันไร้ที่ติด้วยพลังแห่งการกลับชาติมาเกิด ซึ่งสามารถทำลายหรือกลืนอะไรก็ได้! Aileen-novel
　　ปัง! ปัง! ปัง!
　　ซูผิงนำเทคนิคลับมาทีละอย่าง　　บางกฎเป็นกฎแห่งน้ำแข็งพยายามที่จะตรึงเข็ม บางกฎเป็นกฎแห่งพลัง กฏแห่งการป้องกัน กฎอื่นๆ เป็นกฎแห่งการกลืน… อย่างไรก็ตาม พวกมันทั้งหมดถูกเข็มสีเทาทะลุผ่านได้หมด
　　ซูผิงกลายเป็นเคร่งขรึม เขารวบรวมพลังของกฎทั้งหมดในร่างกายของเขาไว้ที่จุดเดียว และปั้นให้เป็นเข็มยาวเหมือนกัน
　　ปัง!
　　เข็มทั้งสองชนกัน จากนั้นเข็มกฎของซูผิงก็หัก ในขณะที่เข็มสีเทาเบี่ยงออกไป และซีดลงมาก
　　ดิแอซเลิกคิ้วขึ้น แต่เขาไม่แปลกใจ ซูผิงคงจะพ่ายแพ้ไปนานแล้วหากเขาไม่สามารถตอบโต้การโจมตีนี้ได้
　　“นายใช้กฎทั้งหมดของนายแล้ว ตอนนี้ยังเหลืออะไรอีก?”
　　ดิแอซยิ้มเยาะ
　　อีกห้าทรงกลมรอบตัวเขาก็กลายเป็นเข็มและเคลื่อนมาแทงซูผิง
　　ซูผิงหรี่ตาลง ทันใดนั้นพลังดวงดาวดุร้ายก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาทันที ซึ่งมีลักษณะเหมือนหมึก รอบตัวเขากลายเป็นสีดำ รังสีทุกชนิดหายไปและแม้แต่ประสาทสัมผัสก็บกพร่อง
　　”ฮะ?”
　　ดิแอซตกตะลึงครู่หนึ่ง
　　แต่ครู่ต่อมา เขาตระหนักว่านั่นคือกายาของซูผิง!
　　หวืด!
　　เข็มยาวของเขาหายไปในสนามแห่งความมืดของซูผิง การควบคุมของเขาก็อ่อนแอลง ซึ่งทำให้เขาตกใจ เขาพยายามอย่างหนักที่จะฝึกฝนเทคนิคนี่ และมันก็เกี่ยวข้องกับกายาของเขา แต่ทำอะไรซูผิงไม่ได้อย่างงั้นหรอ?
　　มันคือสนามอะไร?
　　เห็นได้ชัดว่ามันไม่มีทางเป็นสนามแห่งความมืดธรรมดาได้
　　มีกายาแห่งความมืดซึ่งเป็นของธาตุปีศาจ
　　นอกจากนี้ยังมีกายามืดมน กายานรกและอื่นๆ
　　กายาทั้งหมดเหล่านี้สามารถสร้างสนามแห่งความมืดเพื่อปิดกั้นประสาทสัมผัสของคู่ต่อสู้ อย่างไรก็ตามมีบางอย่างมากกว่านั้นในสนามของซูผิง
　　”กลับมา!”
　　เขาทำได้แค่เรียกคืนหกวิถี เขาไม่สามารถติดตามซูผิงได้ เขากังวลว่าพวกมันจะถูกทำลายหากพวกมันอยู่ที่นั่นนาน
　　“การโจมตีถูกโต้กลับ”
　　ผู้ชมคนหนึ่งตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น โดยไม่คาดคิดว่าซูผิงจะจัดการกับหกวิถีทั้งอย่างนั้น
　　ในชั่วพริบตาทุกคนก็เห็นว่าสนามมืดมิดกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว　　ดิแอซรีบเดินถอย ไม่อยากก้าวเข้าไปในสนามของซูผิง
　　อย่างไรก็ตามสนามกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วในทิศทางของเขา ในไม่ช้าร่างของเขาก็สัมผัสที่ขอบของสนาม เขาตัวสั่นทันทีเนื่องจากเขารู้สึกหนาวมาก
　　เขารู้สึกว่าเขาสัมผัสน้ำแข็ง ในไม่ช้าเขาก็มองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดมิด
　　”ทำลาย!!”
　　ดิแอซไม่ตื่นตระหนก แต่เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะต่อสู้ต่อไป
　　การแข่งขันระหว่างกายา?
　　ฉันมีหนึ่งในเก้าร่างเทพที่แข็งแกร่งที่สุด!
　　เป็นหนึ่งในกายาที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของจักรวาล!
　　มีเพียงหนึ่งในร่างเทพอื่น ๆ เท่านั้นที่สามารถเปรียบเทียบกับกายาของเขาได้
　　อย่างไรก็ตาม สนามของซูผิงดูไม่เหมือนร่างเทพใดๆ ที่เขารู้จัก　　บูม!
　　วังวนปรากฏขึ้นรอบๆ ดิแอซ เขาเปิดสนามแห่งการกลับชาติมาเกิด ปลดปล่อยแรงดึงดูดน่าสะพรึงกลัวที่พยายามกลืนสนามแห่งความมืด
　　อนิจจา เขากลับตระหนักว่ากายากลับชาติมาเกิดของเขาไม่สามารถขยายออกไปได้ไกลเกินกว่านี้ ราวกับว่ามันถูกระงับ!
　　เป็นไปได้ยังไง?
　　ดิแอซหรี่ตาด้วยความตกใจ
　　ฉันพ่ายแพ้ในการแข่งขันระหว่างกายาหรอ?
　　สนามของซูผิงดีกว่าของฉันหรอ? หรือเขาพัฒนามันอย่างลึกซึ้งมากกว่า?
　　ไม่มีทาง!
　　ดิแอซพบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมรับผลดังกล่าว เขาสามารถยอมรับการพ่ายแพ้จากซูผิงได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่ากายาของเขาไม่ดีเท่าของซูผิง! 　　เขามีกายากลับชาติมาเกิด ที่ดีที่สุดกายาหนึ่ง!
　　ดิแอซเริ่มครุ่นคิด อาจารย์กล่าวว่ากายาของฉันยังไม่ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ คงจะเป็นอย่างนั้น ฉันยังควบคุมกายาของฉันได้ไม่สมบูรณ์