ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 466

บทที่ 466 เนื้อมังกรไฟกับแท่งเผ็ด

การทำอาหารนั้น แน่นอนว่าฉิงเทียนทำไม่ได้แต่ไม่ได้หมายความว่าฉิงเทียนจะเรียนไม่ได้ เพราะเขามีถาวเป่าสวรรค์อยู่ไม่มีอะไรที่เขาเรียนไม่ได้

ภายนอกฉิงเทียนกับจ้าวเมิ่งเหยานั้นกำลังเดินทางไปที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน แต่จริงๆแล้วจิตของฉิงเทียนได้จมลงไปในถาวเป่าสวรรค์แล้ว

และเริ่มเข้าไปในถาวเป่าสวรรค์แล้วเซิร์จคำว่าอาหารเซียน ไม่นานนักก็มีหน้าจอหนึ่งโผล่ออกมาตรงหน้าฉิงเทียน

ฉิงเทียนก็ได้เปิดเข้าไปดูในส่วนบริการลูกค้าของร้าน

ฉิงเทียน: ใช่กุ๊กเทวดาหรือเปล่าครับ? ช่วยสอนผมทำอาหารได้หรือเปล่าครับ?

“ในห้องครัวห้องหนึ่งในโลกเซียน มีเซียนหัวอ้วนหูใหญ่ที่กำลังถือหม้ออย่างตื่นเต้น คนคนนี้คือกุ๊กเทวดานั่นเอง

เขาคือพ่อครัวคนแรกในสวรรค์!

“ฮ่าๆ ในที่สุดข้าก็ทำเนื้อมังกรยอดเผ็ดได้สำเร็จ!” กุ๊กเทวดาพูดอย่างตื่นเต้น

นี่คือเมนูเฉพาะที่คิดค้นขึ้นมาโดยกุ๊กเทวดาหลังจากที่หายไปร่วมปี

อาหารจานนี้ไม่เพียงแต่ได้ความเผ็ดมาจากแท่งเผ็ดแต่ยังมีรสอร่อยของเนื้อมังกรอยู่ด้วย

กุ๊กเทวดานั้นได้ทุ่มเทไปอย่างมากกับอาหารจานนี้

“ถ้าองค์เง็กเซียนและเจ้าแม่หวังหมู่ได้ทานอาหารจานนี้ พวกเขาจะต้องชื่นชมฝีมือการทำอาหารของเราและจะต้องตกรางวัลให้เราอย่างงามแน่”

กุ๊กเทวดาคิดอย่างตื่นเต้น

“หืม น้องฉิงติดต่อเรามาทำไมกันนะ?” กุ๊กเทวดาตกใจ จากนั้นก็วางอาหารจานนั้นไว้บนโต๊ะแล้วตอบข้อความของฉิงเทียน

กุ๊กเทวดา: ที่แท้ก็เป็นน้องฉิงนี่เอง ทำไมจู่ๆเจ้าถึงได้สนใจจะเรียกวิชาทำอาหารจากข้ารึ?

ฉิงเทียน: ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ผมอยากจะอวดต่อหน้าคนอื่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง ตอนนี้ผมจึงอยากจะขอเรียนจากพี่ชายน่ะครับ”

กุ๊กเทวดา: น้องฉิงห้องครัวนี้เป็นเหมือนดั่งมหาวิทยาลัย ถ้าเจ้าจะเรียนคงต้องใช้เวลาเป็นร้อยปีพันปีเลยนะ

กุ๊กเทวดานั้นมีความเชื่อมั่นอย่างมากว่าวิธีการทำอาหารของเขานั้น คนอื่นยากที่จะเรียนได้

ฉิงเทียน: พี่ชาย ผมไม่ต้องเก่งเท่าพี่ก็ได้ ผมแค่ต้องการผัดหรือทำอาหารอะไรอร่อยๆสักอย่างสองอย่างก็ได้

กุ๊กเทวดา: ถ้าอย่างนั้นง่ายมาก ข้ามีตำราจากประสบการณ์ของข้าในการทำอาหารมนุษย์อยู่เล่มหนึ่ง มันน่าจะเหมาะสมกับเจ้าพอ

ปี๊บๆๆ…………กุ๊กเทวดาได้ส่งตำราอาหารประสบการณ์อาหารให้แก่ท่าน

ฉิงเทียน: ขอบคุณมากพี่ชาย กี่หินเซียนดีครับพี่?

กุ๊กเทวดา: ของสิ่งนี้มันไม่มีค่ามากนักหรอก ข้าขอ 1 หินเซียนก็พอ

ถ้าไม่ใช่เพราะกฎของถาวเป่าสวรรค์ที่ไม่อนุญาตยกให้ฟรีแล้ว เขาก็คงให้ฟรีไปแล้ว

ฉิงเทียน: ขอบคุณมากครับ!

ฉิงเทียนเองก็รู้ดีว่าราคา 1 หินเซียนนั้นก็เปรียบเหมือนให้ฟรีนั่นแหละ

“จะทำการเรียนรู้ตำราประสบการณ์ของกุ๊กเทวดาเลยหรือไม่?”

“เรียนเลย!”

ฉิงเทียนกล่าวโดยไม่ลังเล

แล้วในชั่วขณะนั้นเอง สายธารข้อมูลก็ได้หลั่งไหลเข้ามาในหัวของฉิงเทียน แล้วฉิงเทียนก็สามารถเข้าใจวิธีการทำอาหารต่างๆทันที

“ด้วยทักษะการทำอาหารนี้ เกรงว่าจะไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถทำอาหารได้เท่ากับเราอีกแล้ว!” ฉิงเทียนกล่าวในใจ

กุ๊กเทวดา: จริงด้วยสิน้องฉิง ข้าเพิ่งจะคิดค้นเมนูใหม่ขึ้นมาได้ เดี๋ยวข้าจะส่งไปให้เจ้าลองชิมดู

ฉิงเทียน: ได้เลย ผมเองก็อยากจะลองเมนูใหม่ของพี่เหมือนกัน

กุ๊กเทวดา: ที่อาหารจานนี้สำเร็จได้ ก็ต้องขอบคุณน้องชายด้วย

ฉิงเทียน: มันเกี่ยวข้องอะไรกับผมด้วยเหรอครับ?

กุ๊กเทวดา: แน่นอนสิ ก็อาหารจานนี้ข้าใช้ขนมแท่งเผ็ดจากร้านของเขามาเป็นส่วนประกอบ แล้วจากนั้นก็ใช้เนื้อส่วนท้องที่นุ่มที่สุดของมังกร เนื้อนี้ได้หมักมาเป็นอย่างดีเป็นเวลา 9,981 วัน ก่อนจะนำมาผัด อร่อยสุดๆแน่นอน

แล้วฉิงเทียนก็รู้สึกอึ้งเมื่อได้เห็นข้อความจากกุ๊กเทวดา ที่เขานั้นเนื้อมังกรมาผัดเข้ากับขนมแท่งเผ็ด หากว่าเผ่ามังกรรู้เข้านี่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมาเลย

กุ๊กเทวดา: ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวนำอาหารจากนี้ไปให้องค์เง็กเซียนกับเจ้าแม่หวังหมู่ได้ทานล่ะ

ฉิงเทียน: เชิญเลยครับ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน