ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 107

ตอนที่ 107 หาเรื่องก็ต้องมีเหตุผลด้วย (2)

โรงอาหารแห่งที่สอง

ฟางผิงและฟู่ชางติ่งตรงดิ่งไปชั้นสองทันที รอจนขึ้นมาแล้ว ฟางผิงค่อยพบว่าที่นี่ไม่ได้ขาดคนเลย ตรงกันข้ามมีแต่คนเต็มไปหมด!

ฟางผิงกวาดสายตามองรอบๆ หาที่ว่างได้มุมหนึ่ง

ตอนที่สั่งอาหาร เขารู้สึกปวดใจอยู่บ้าง

ซุปเห็ดเป๋าฮื้อและเห็ดหลินจือ 1888 หยวน

ปลิงทะเลตุ๋น 2888 หยวน

ซุปโสมไก่ดำ 3999 หยวน

สเต็กย่าง 1999 หยวน

“จะปล้นกันหรือไง?”

ฟางผิงอดด่าไม่ได้ แพงอะไรขนาดนี้ หมูเห็ดเป็ดไก่ของที่นี่ฝึกยุทธ์กันมาหรือไง?

ฟู่ชางติ่งกลับไม่แปลกใจ หัวเราะลั่น “ยังพอได้น่า ไม่ถือว่าแพงเกินไป ความจริงโรงอาหารพิเศษของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ล้วนผสมของพวกนี้ลงในอาหารอยู่แล้ว ในน้ำซุปมียาบำรุงเป็นส่วนประกอบ นายก็รู้ว่ามันราคาแพงตั้งเท่าไหร่ แม้กินข้าวหนึ่งมื้อจะสู้กินยาบำรุงหนึ่งเม็ดไม่ได้ แต่มันอร่อยกว่าอยู่แล้ว ย่อยง่าย ทั้งราคายังถูกกว่ามาก…”

“ผู้ฝึกยุทธ์ใช้เงินเหมือนกระดาษจริงๆ พวกนายจ่ายเงินค่าอยู่ค่ากินกันเกือบทีละล้านเลยหรือเปล่า?”

ฟางผิงอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้ ฟู่ชางติ่งยิ้มเจื่อน “จะเป็นไปได้ไง นายคิดว่าพวกเราใช้เงินเปลืองขนาดนั้นเลย? อาหารพวกนี้ พวกเราไม่ได้กินบ่อยๆ ปกติอย่างมากก็กินยาบำรุงเลือดหรือยาบำรุงกำลัง จากนั้นกินอาหารทั่วไปตาม ทั้งสถานการณ์ที่ปราณไม่ได้สิ้นเปลืองมากไปจนไม่อาจฟื้นฟูเองได้ ก็ไม่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายซื้ออาหารพวกนี้กินอยู่ตลอดหรอก”

ฟู่ชางติ่งไม่อาจรักษาค่าปราณให้ถึงจุดสูงสุดตลอดเวลาเช่นกัน ขอแค่ปราณไม่ลดฮวบมากไปก็เพียงพอแล้ว

ปกติฝึกวิชาพอหอมปากหอมคอแล้วจะหยุดพัก

พวกเขายังนับว่าดี ผู้ฝึกยุทธ์ในสังคมข้างนอกบางคน หากไม่ถึงช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน คงไม่ฝึกวิชาจนปราณลดฮวบลง ดังนั้นผู้ฝึกยุทธ์ในสังคมส่วนมากจึงรักษาระดับไว้ที่ขั้นหนึ่งโดยตลอด สิ้นเปลืองปราณเยอะเกินไปไม่ได้จริงๆ

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน ด้านข้างพลันมีคนเดินเข้ามา มองฟางผิงไปที ก่อนจะแค่นหัวเราะ “ฟางผิง?”

ฟางผิงเงยหน้ามอง เขาไม่รู้จัก แต่ยังคงพยักหน้ารับ

“รู้จักกับหวังจินหยาง?”

ฟางผิงถอนหายใจ เอ่ยเข้าประเด็นทันที “ข้อแรก ฉันรู้จักหวังจินหยาง แต่ถ้าพวกนายอยากล้างแค้น ไปหาเขาเถอะ ศัตรูเขามีเยอะเกินไป ฉันรับไม่ไหวหรอก”

“ข้อสอง อาจารย์ของฉันคือ ‘อู่อู๋ตี๋’ มีปรมาจารย์หนุนหลังอยู่ ก่อนจะหาเรื่องฉัน คิดให้ดีก่อน ข้อสาม นายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสอง ฉันอยู่ขั้นหนึ่ง นายใช้ลำดับขั้นมาสร้างปัญหาให้ฉัน มหาวิทยาลัยไม่อนุญาตหรอก! ข้อสี่ ฉันเพิ่งทะลวงด่าน ยังเป็นนักศึกษาใหม่ ไม่ค่อยเข้าใจอะไรกับกฎเกณฑ์ในมหาวิทยาลัย ถ้ามีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งอยากจะหาเรื่องฉันจริงๆ ฉันจะตอบรับ แต่ต้องรอสักระยะหนึ่ง ฉันว่าพวกนายคงไม่ถึงกับรอไม่ได้หรอกมั้ง? ข้อห้า ตอนนี้ฉันกำลังกินข้าว อีกอย่างที่นี่เป็นโซนหอพัก ห้ามมีการต่อสู้ ใช้ฝีปากข่มกันไม่มีประโยชน์หรอก ทุกคนต่างเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ไม่มีความจำเป็นต้องทำเรื่องขายหน้า”

คนที่ยืนด้านข้างอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ไม่เลวนี่ มีเหตุผลชัดเจนดี สมแล้วที่เป็นดาวเด่นหน้าใหม่ของรุ่นนี้! เป็นอย่างนี้แล้ว หนี้ของหวังจินหยาง นายพอจะยอมรับไว้สักส่วนได้หรือเปล่า?”

ฟางผิงระบายยิ้ม “ถ้าฉันไม่รับ พวกนายก็จะไม่หาเรื่องแล้ว?”

วัยรุ่นคนนั้นหัวเราะขึ้นมา “ไม่ใช่หาเรื่องสักหน่อย รุ่นพี่แค่แสดงอำนาจให้รุ่นน้องเห็นเท่านั้น ที่จริงถือเป็นธรรมเนียมของมหาวิทยาลัยเหมือนกัน รุ่นนี้นายดังที่สุดแล้ว แม้จะไม่มีเรื่องของหวังจินหยาง ฉันก็ต้องมาหานายอยู่ดี เด็กใหม่โดดเด่นแบบนี้ แสดงว่ารุ่นพี่อย่างพวกฉันไร้ประโยชน์ เอาแบบนี้แล้วกัน นายเพิ่งจะทะลวงด่าน พวกเราคงไม่เอาเปรียบนาย ให้เวลาหนึ่งเดือน หลังจากนี้หากมีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งมาประลองกับนาย คงไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือเปล่า?”

ฟางผิงเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ไม่สนว่าเป็นหรือตายอะไรทำนองนั้น?”

“ไม่ขนาดนั้น”

วัยรุ่นคนนั้นเอ่ยด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง “เป็นนักศึกษาเซี่ยงไฮ้เหมือนกัน ไม่ลงมือเหี้ยมโหดขนาดนั้นหรอก ทั้งพวกเรายังไม่อาจล่วงเกินอาจารย์หลู่ แค่แลกเปลี่ยนความรู้กันธรรมดาเท่านั้น แน่นอนว่าหมัดเท้าไม่มีตา เจ็บหนักหน่อยเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”

ฟู่ชางติ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฟางผิงเพิ่งทะลวงด่าน รุ่นพี่ที่นายพูดถึง คงจะอยู่ขั้นหนึ่งตอนปลายหมดใช่หรือเปล่า?”

“ขั้นหนึ่งที่หลอมกระดูกสามครั้งคงไม่แตกต่างกับขั้นหนึ่งตอนปลายทั่วไปอยู่แล้ว? ดาวเด่นของรุ่นควรจะมีเกียรติศักดิ์ศรี ฟางผิง นายว่างั้นไหม?”

ฟางผิงแค่นเสียง “ฉันคิดว่างั้นๆ! แน่นอนว่าจะยังไงก็ได้แล้วแต่พวกนาย ไม่กล้าล้างแค้นหวังจินหยาง มาหาเรื่องฉันแทน ไม่ใช่คิดว่าฉันรังแกง่ายกว่าอย่างนั้นเหรอ? คนดีมักถูกคนรังแก หลักการนี้ฉันเข้าใจตั้งแต่เด็ก รอจัดการพวกนายแล้ว คงจบเรื่องแล้วสินะ? ฉันไม่ใช่หวังจินหยาง ฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้เหมือนกัน หากขั้นสองอยากจะรังแกขั้นหนึ่งอย่างฉัน รับผลที่ตามมาเองแล้วกัน หากพวกนายคิดว่าไม่เป็นไร จะเอาขั้นสองมาก็ได้!”

วัยรุ่นคนนั้นหลุดขำ “ไม่จำเป็นต้องยั่วยุ ไม่มีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองลงมือหรอก ทุกคนไม่สามารถแบกความรับผิดชอบนี้ได้อยู่แล้ว เว้นเสียแต่ว่านายจะเป็นฝ่ายท้าประลองเอง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน