ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 108

ตอนที่ 108 ใช้การฆ่าศัตรูเป็นเป้าหมาย (2)

ก่อนหน้านี้ฟางผิงเรียนเคล็ดวิชาต่อสู้ด้วยขาผ่านคลิปวิดีโอมาโดยตลอด มีบางจุดที่ยังไม่เข้าใจ ทำได้แค่เก็บไว้ในใจรอถามหวังจินหยางเมื่อมีโอกาสอีกที

นี่นับว่าเป็นครั้งแรกของเขาที่ถูกสอนตัวต่อตัวแบบนี้

แม้หลู่เฟิ่งโหรวจะเป็นคนแปลกๆ อยู่บ้าง แต่อีกฝ่ายยังคงใจเย็นกว่าที่เขาคิดไว้ สาธิตให้พวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอยางไม่คิดรำคาญ

ฟางผิงและจ้าวเสวี่ยเหมยมีคำถาม หลู่เฟิ่งโหรวก็ตั้งใจอธิบายให้ฟัง

ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหก แม้หลู่เฟิ่งจะไม่ชำนาญวิชาต่อสู้ด้วยขา แต่ยังคงมีความรู้ด้านนี้มากกว่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางทั่วไปอยู่ดี

—

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

หลู่เฟิ่งโหรวมองฟางผิง เอ่ยอย่างแปลกใจอยู่บ้างว่า “เรียนรู้ไวดีนี่!”

เทียบกับฟางผิงแล้ว จ้าวเสวี่ยเหมยเงอะงะกว่าอย่างเห็นได้ชัด

อันที่จริงจ้าวเสวี่ยเหมยไม่ถือว่างเงอะงะอะไร ไม่งั้นคงไม่ฝึกวิชามาจนถึงขั้นนี้ได้หรอก

แต่ทักษะการทำความเข้าใจของฟางผิงนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ บางครั้งหลู่เฟิ่งโหรวพูดครั้งเดียว เขากลับทำได้แล้ว จ้าวเสวี่ยเหมยต้องอธิบายถึงสามสี่ครั้ง

ทักษะการทำความเข้าใจนั้นสอดคล้องกับค่าจิตใจ ยิ่งค่าจิตใจแข็งแกร่งเท่าไหร่ ฟางผิงยิ่งจะทำความเข้าใจได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

ค่าจิตใจของเขาอยู่ที่สองร้อยกว่าแคล ถึงขั้นสามารถจับการเคลื่อนไหวที่ละเอียด รวมทั้งการบีบตัวของกล้ามเนื้อ

สอนเกือบหนึ่งชั่วโมง หลู่เฟิ่งโหรวจึงอ่อนเพลียอยู่บ้าง เอ่ยกับฟางผิงว่า “ตอนนี้ถึงตานายทำให้ฉันดูแล้ว มีตรงไหนไม่ถูก ฉันจะได้ช่วยชี้แนะให้”

“ครับ!”

ฟางผิงอยากลองเหมือนกัน ความจริงการแทงเท้าและเคล็ดวิชาขาค่อนข้างเชื่อมโยงกัน จุดสำคัญอยู่ที่การบีบอัดให้ปราณทั่วทั้งร่างไประเบิดพลังที่เท้า

นึกถึงเนื้อหาที่หลู่เฟิ่งโหรวสอน ฟางผิงคำรามเบาๆ ก่อนจะยึดหลักด้วยเท้าซ้าย เตะเท้าขวาตรงดิ่งไปที่หุ่นไม้ฝึก!

“เจ้าโง่!”

หลู่เฟิ่งโหรวอดด่าไม่ได้ เธอเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหก เตะหุ่นไม้ฝึกไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว!

แต่ฟางผิงยังอยู่ขั้นหนึ่ง กระดูกขาขวายังหลอมไม่สำเร็จ

นี่คือเนื้อไม้จริงๆ ทั้งยังเป็นไม้วอลนัทที่เนื้อค่อนข้างแข็ง นำมาใช้เฉพาะในการสร้างหุ่นไม้ฝึก

เธอให้ฟางผิงลองฝึกดูเท่านั้น ไม่ใช่ให้เขาเตะจริงๆ!

‘พลั่ก!’

เสียงที่เตะออกไปนั้นแตกต่างจากหลู่เฟิ่งโหรวอยู่บ้าง ลูกเตะของฟางผิงส่งเสียงดังกว่า!

หุ่นไม้ที่ตั้งอย่างมั่นคงสั่นไหวเล็กน้อย ใบหน้าฟางผิงกลับซีดเผือด ทรุดตัวนั่งเริ่มเป่าเท้าตัวเองทันที

หลู่เฟิ่งโหรวไม่สนใจเขา เอ่ยกับจ้าวเสวี่ยเหมยที่ยืนตะลึงอยู่ด้านข้าง “นอกจากผู้ฝึกยุทธ์ต้องมีพลังต่อสู้แล้ว ยังต้องมีสติปัญญา! สติปัญญาน้อย ต่อให้พลังต่อสู้แข็งแกร่งเท่าไหร่ ก็เป็นได้แค่พวกที่ดีแต่ใช้กำลัง! เธอดูฟางผิงน่าจะรู้แล้ว เขาหลอมกระดูกสามครั้ง กระดูกจึงค่อนข้างแข็งแรง ไม่งั้นถ้าเมื่อครู่เตะออกไปสุดแรง เกรงว่ากระดูกเท้าต้องแตกแล้ว! นี่คือราคาของความโง่!”

ฟางผิงที่ถูกใช้เป็นตัวอย่างการสอน หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก กุมเท้าตัวเองว่า “อาจารย์ ผมไม่รู้ว่าหุ่นไม้จะแข็งขนาดนี้…”

“ไม่ต้องอธิบายแล้ว ศัตรูที่ไหนจะทิ้งช่วงให้นายอธิบายกัน! ถ้าฝั่งตรงข้ามเป็นศัตรูจริงๆ คงฉวยโอกาสตอนที่นายร้องโอดโอย ฆ่านายไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว!”

ระหว่างที่พูด หลู่เฟิ่งโหรวยังเอ่ยต่อ “นายหลอมกระดูกเท้าก่อนได้ กระดูกเท้าเป็นส่วนที่มีกระดูกมากที่สุดในช่วงกระดูกส่วนล่าง มีกระดูกนิ้วเท้า กระดูกข้อเท้า และกระดูกฝ่าเท้า กระดูกฝ่าเท้าห้าชิ้น กระดูกข้อเท้าเจ็ดชิ้น กระดูกนิ้วเท้าสิบสี่ชิ้น เท้าข้างหนึ่งมีกระดูกยี่สิบหกชิ้น นายถนัดเท้าขวา สามารถหลอมกระดูกยี่สิบหกชิ้นนี้ก่อนได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน