ตอนที่ 109 ยังจะมีใครอีก (1)
วันต่อมา ร้านกาแฟนอกมหาวิทยาลัย
สุดสัปดาห์ มหาวิทยาลัยศิลปะต่อสู้เซี่ยงไฮ้ก็หยุดเหมือนสถานศึกษาทั่วไปเช่นกัน ส่วนจะพักหรือไม่พักล้วนขึ้นอยู่กับนักศึกษาเอง
—
หลี่เฉิงเจ๋อรออยู่นานแล้ว
ตอนที่ฟางผิงมาถึง หลี่เฉิงเจ๋อรีบหยัดกายขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ประธานฟาง”
ฟางผิงแตะไหล่เขา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อย่าเรียกแบบนี้เลยครับ ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆ ทีหลังเรียกผมว่าคุณฟางก็ได้”
การเรียกประจบแบบนี้ ฟางผิงรู้สึกกระดากหูแปลกๆ
บริษัทระดับหลักล้าน อยู่ในเมืองเล็กๆ ยังนับว่าเป็นบริษัท แต่พอมาอยู่ในเซี่ยงไฮ้ แทบจะเรียกอย่างนั้นไม่ได้แล้ว
หลายวันที่ผ่านมา ฟางผิงยุ่งอยู่กับการรายงานตัว แบ่งสาขา ทะลวงด่านและฝึกวิชา
เขาไม่สามารถแบ่งความสนใจมาทางบริษัท จึงเป็นหลี่เฉิงเจ๋อที่ดูแลตลอดมา
วันนี้เป็นวันหยุด หลี่เฉิงเจ๋อมีเรื่องอยากรายงานพอดี ฟางผิงเลยนัดอีกฝ่ายออกมาดื่มกาแฟ
ฟางผิงนั่งลง เมื่อสั่งกาแฟเรียบร้อยแล้ว หลี่เฉิงเจ๋อก็เอ่ยว่า “แพลตฟอร์มของบริษัทได้วางรากฐานขึ้นมาแล้ว เว็บไซต์ที่คุณพูดถึง ผมสั่งการให้คนทำเสร็จสรรพแล้วเหมือนกัน ทางธุรกิจ…พวกร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด ร้านอาหารโรงแรมและร้านอาหารทั่วไปได้ร่วมเป็นพาร์ทเนอร์แล้ว แต่ธุรกิจขนส่งนั้น ตอนนี้เมืองมหาวิทยาลัยมีบริษัทขนส่งเจ้าเก่าอยู่หลายแห่ง ชื่อเสียงของเราเทียบกับพวกเขาไม่ได้ ส่วนมากพวกนักศึกษาจึงไม่ได้เลือกใช้บริการพวกเรา ส่วนทางอีคอมเมิร์ซ พวกเรารองรับธุรกิจได้น้อยมาก ยังไงตอนนี้พวกเราก็ทำการขนส่งแค่ในเมืองนี้”
ทำธุรกิจขนส่งแค่ในเมือง ทั้งยังเป็นเมืองมหาวิทยาลัย ธุรกิจที่รองรับจึงมีน้อยจริงๆ
ไม่เหมือนกับทำแฟรนไชส์ ร้านแฟรนไชส์พวกนั้น สามารถใช้ประโยชน์จากช่องทางอินเทอร์เน็ตของบริษัทขนส่งได้
ฟางผิงพยักหน้าเล็กน้อย จุดนี้เขาไม่สงสัยอะไร
“ทำธุรกิจส่งอาหารขึ้นมาก่อนแล้วกัน ทางอีคอมเมิร์ซปล่อยให้ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบร้อน”
ฟางผิงเอ่ยต่อ “เรื่องเงินติดขัดหรือเปล่า?”
“มีปัญหาเล็กน้อยเหมือนกันครับ”
หลี่เฉิงเจ๋อไม่ปฏิเสธ ฟางผิงให้เงินทุนมาไม่มาก หลังจากสร้างเว็บไซต์ไปก็แทบจะหมดตัว
ฟางผิงครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนเอ่ยว่า “คุณพอมีช่องทางขายยาบำรุงบ้างหรือเปล่า? ไม่เยอะ…”
“ในมือผมมียาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาสิบเม็ด ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องใช้ เอาไปขายก่อนได้”
หลี่เฉิงเจ๋อได้ฟัง เอ่ยทันทีว่า “ยาบำรุงนั้นมีไม่เพียงพอต่อความต้องการอยู่แล้ว เรื่องนี้หาทางไม่ยาก แต่ถ้าเป็นช่องทางส่วนตัว ราคาอาจจะถูกลงอีก ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดา ในเซี่ยงไฮ้อาจขายได้มากสุดประมาณเก้าหมื่นหยวน…”
“เก้าหมื่นก็เก้าหมื่น เงินเก้าแสนน่าจะพอใช้ไปช่วงหนึ่ง”
หลี่เฉิงเจ๋อลังเลอยู่บ้าง “คุณฟาง ธุรกิจและการฝึกยุทธ์ อันที่จริงควรให้ความสำคัญกับการฝึกยุทธ์เป็นหลัก ธุรกิจเป็นเรื่องรอง หากขาดแคลนทรัพยากรเพราะเอามาใช้กับธุรกิจ…”
นี่ต่างอะไรกับการวางลำดับสำคัญสลับกัน!
มีความสามารถถึงจะมีพื้นฐานในการทำเรื่องต่างๆ ถ้าไร้ความสามารถ คงไม่อาจก่อสร้างธุรกิจให้ใหญ่โตได้
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ผมไม่จำเป็นต้องใช้จริงๆ ช่วงนี้เพิ่งทะลวงขั้นหนึ่ง การใช้ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดามีข้อจำกัดอยู่บ้าง ทั้งอาจารย์ของผมส่งยาบำรุงให้เป็นเป็นประจำอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้”
“คุณทะลวงด่านแล้ว?”
“อืม เพิ่งจะทะลวงได้ไม่นาน”
“ยินดีด้วยครับ!”
หลี่เฉิงเจ๋อทั้งอิจฉาและดีใจ อิจฉาที่ฟางผิงกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ตั้งแต่อายุยังน้อย ทั้งดีใจที่เมื่อฟางผิงกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์แล้ว หลังจากนี้จะทำเรื่องต่างๆ ได้ง่ายขึ้น
บริษัทเปิดใหม่ถือเป็นการแย่งธุรกิจคนอื่นอยู่แล้ว แม้ธุรกิจจะไม่เยอะ แต่ถ้าฟางผิงยังใช้ฐานะของคนธรรมดา เรื่องนี้คงเป็นปัญหาอยู่บ้างจริงๆ

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน