ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 139

ตอนที่ 139 ใช้อาวุธอะไรดี (2)

เมื่อครู่ถงซงถิงกำลังประมือจึงไม่ได้เห็นสถานการณ์ทางฟางผิง

จ้าวเสวี่ยเหมยยืนอยู่หน้าประตู กลับเห็นอย่างชัดเจน

ฟางผิงระเบิดปราณเต็มกำลัง โจมตีดาบไม่ต่ำกว่าห้าสิบดาบ!

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งปะทุปราณเต็มกำลัง ความเป็นจริงเพราะปราณมีจำกัด สามารถฟันออกไปยี่สิบสามสิบดาบนั่นถือว่าถึงขีดจำกัดแล้ว

นี่พูดถึงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดที่หลอมกระดูกสองครั้งพวกนั้น!

ฟางผิงล่ะ?

แทบไม่มีหยุดพัก ฟาดดาบเต็มกำลังทุกครั้ง เหยาจินเฉิงต้านไหวสิถึงจะแปลก

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “จัดการที่นี่ก่อนเถอะ เก็บข้าวของให้หมด ฉันจะไปดูฝีมือของพวกตงอู๋สักหน่อย”

“ได้”

จ้าวเสวี่ยเหมยพยักหน้า ยังคงมองฟางผิงอย่างประหลาดใจอยู่บ้าง

ปล่อยพลังปราณสู้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองได้ ปราณของฟางผิงสูงเท่าไหร่กันแน่?

หลอมกระดูกสามครั้งแตกต่างกับทุกคนถึงขนาดนี้เลยเหรอ?

—

ด้านนอก

จ้าวเสวี่ยเหมยเดินเข้าไปก็มีคนเอ่ยขึ้นมาทันที “คนของเซี่ยงไฮ้เอาไม่อยู่แล้ว!”

“ดูสิ มีคนออกมาคนหนึ่ง…”

“เหมือนจะเป็นจางจื้อเฉียง เร็วเข้า!”

พวกหวังไหวจิ่นเพิ่งพูดคุยกัน กลับเห็นคนวิ่งออกมา มองดูแล้วคล้ายจางจื้อเฉียงอยู่บ้าง จึงมีคนไล่ตามไปทันที

ไล่ตามพักหนึ่ง จู่ๆ มีคนเอ่ยขึ้นว่า “หากคนของเซี่ยงไฮ้ตาย ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองที่อยู่ข้างในไล่ตามออกมาจะทำยังไง?”

หวังไหวจิ่นลังเลอยู่พักใหญ่ รอจนเห็นจางจื้อเฉียงตะลีตะลานตั้งท่าวิ่งมาทางพวกเขาจึงกัดฟันว่า “ร่วมมือกันฆ่าอีกฝ่ายก่อน อีกเดี๋ยวถ้าสถานการณ์ผิดปกติค่อยหนีกัน!”

พวกเขาเพิ่งขวางอยู่ด้านหน้า ชั่วพริบตานั้นจางจื้อเฉียงเอ่ยอย่างหมดหวังว่า “พวกนายเชื่อไม่ได้จริงๆ!”

หวังไหวจิ่นจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่บ้าง คนอื่นๆ ก็ชะงักไปเล็กน้อย จางจื้อเฉียงกลับตะโกนอย่างสิ้นหวัง “ฉันจะสู้กับพวกนายสักตั้ง!”

เขาเพิ่งประมือกับถังซงถิงมา สิ้นเปลืองปราณไปไม่น้อยแล้ว เวลานี้ด้านในยังมีอีกคนที่สามารถตัดคอผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองได้

จางจื้อเฉียงรู้ตัวว่าหนีไม่รอดแล้ว ภายใต้ความสิ้นหวังจึงไม่คิดสนใจเรื่องเจ็บตัวอีก

แม้จะถูกคนชกเข้ากลางอก ก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย ใช้ดวงตาแดงก่ำไปด้วยเลือดจ้องผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งอย่างดุดัน!

คนอื่นๆ ต่างรีบลงมือ แต่คนที่ถูกจางจื้อเฉียงจ้อง กลับโดนโจมตีจนถอยหลังติดต่อกัน กระอักเลือดออกมาไม่หยุดหย่อน

หวังไหวจิ่นมีโทสะขึ้นมา เตะไปที่ท้ายทอยของจางจื้อเฉียงหลายครั้ง

แต่จางจื้อเฉียงเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดเช่นกัน ตอนนี้ไม่สนใจเรื่องชีวิตแล้ว

แม้ว่าสติจะไม่เต็มร้อยแล้ว กลับไม่คิดจะสนใจ ทั้งไม่คิดป้องกันตัว ยังคงไล่โจมตีคนที่อยู่ข้างหน้าคนนั้น

หวังไหวจิ่นที่โทสะสุมหัว ใช้สองมือรัดคอของจางจื้อเฉียง ก่อนจะบิดสุดกำลัง!

“กร๊อบ” เวลานี้จางจื้อเฉียงจึงแน่นิ่งไปแล้ว

เมื่อจางจื้อเฉียงตาย ทุกคนรีบเข้าไปตรวจดูอาการคนที่ถูกโจมตีเมื่อครู่

มีคนถอนหายใจว่า “ยังดี กระดูกอกหักไม่กี่ซี่ น่าจะบาดเจ็บไม่ถึงอวัยวะภายใน หมอนี้บ้าไปแล้วสินะ?”

เมื่อครู่จางจื้อเฉียงเหมือนสติแตกไปแล้ว แทบไม่คิดป้องกันตัวเองแม้แต่น้อย

หากไม่เป็นแบบนี้ ทุกคนคงไม่สามารถฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดคนนั้นให้ตายได้เร็วขนาดนี้หรอก

แต่เพราะเป็นเช่นนี้ จึงทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บหนัก อย่างน้อยคงต้องใช้เวลารักษาร่างกายช่วงหนึ่ง

หวังไหวจิ่นเอ่ยพลางขมวดคิ้ว “เหมือนไม่ชอบมาพากลอยู่บ้าง พวกนายได้ยินที่เขาพูดเมื่อตะกี้หรือเปล่า?”

“เขาบอกว่าพวกเราเชื่อใจไม่ได้…”

“พวกเราแทบไม่ได้พูดอะไรเลย…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน