ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 141

ตอนที่ 141 ฟางผิงลูกค้ารายใหญ่ (2)

ตาเฒ่าหลี่ถอนหายใจว่า “ฉันว่าเธอคงอยากได้ แต่ทำใจซื้อไม่ได้ ถามไปน่าจะถามเสียเปล่า อาวุธดีๆ ราคาต้องแพงอยู่แล้ว เธออยากได้แบบแข็งแรงอีก นั่นหมายความว่าน้ำหนักต้องมาก แต่ดาบเล่มนี้ถือว่าเบาอย่างยิ่ง แค่สามสิบสองจินเอง บางครั้งหนักเกือบร้อยจินยังมีด้วยซ้ำ! แม้จะทำด้วยโลหะผสมระดับ F ได้ แต่ตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นสามล้วนใช้โลหะผสมระดับ F ทั้งนั้น หากเธอไม่ทำอาวุธระดับสูงกว่านี้ จะสู้คมของอาวุธพวกเขาได้ยังไง ลองคิดดู เธอฟันฉับเดียวตัดอาวุธคนอื่นขาด กระทั่งคนถืออาวุธยังสามารถขาดเป็นสองท่อนไปด้วย หรืออยากจะเหนื่อยแทบเป็นแทบตายหั่นกว่าครึ่งวันจนใบมีดบิ่นล่ะ?”

ฟางผิงยิ้มอย่างขื่นขมว่า “ระดับ D คงตัดอาวุธโลหะผสมระดับ F ไม่ได้สินะครับ?”

“ขอแค่เธอมีความได้เปรียบเรื่องปราณ เรียนเคล็ดวิชาต่อสู้ด้วยอาวุธสักหน่อย ฟันขาดในดาบเดียว ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเช่นกัน!”

“แพงเกินไปแล้ว…”

“วันนี้ตาแก่อย่างฉันถูกชะตาเธอ ฉันจะรับผิดชอบเอง สามร้อยคะแนนพอ ที่เหลือฉันจะควักให้เอง!”

ตาเฒ่าหลี่เผยสีหน้าเยือกเย็น “อัจฉริยะอย่างเธอ ควรใช้อาวุธแบบนี้ คะแนนไม่พอไม่เป็นไร สามารถใช้ของติดตัวของเธอมัดจำไว้ได้ ฉันจะรับผิดชอบกับมหาวิทยาลัยเอง!”

ฟางผิงมองเขาอย่างลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยว่า “อาจารย์ ผมคือหลานที่พลัดพรากจากคุณไปหลายปีเหรอครับ?”

“แค่กๆ…”

“พูดเหลวไหลอะไรกัน!” ตาเฒ่าหลี่ทำหน้าหมดคำพูด

“งั้นคุณก็กำลังแหย่ผมเล่น?”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย ฉันจำเป็นต้องแหย่นายเล่นหรือไง? จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยน ไม่เปลี่ยนงั้นพอแค่นี้…”

ฟางผิงครุ่นคิด ก่อนจะหยิบดาบเล่มใหญ่ธรรมดาระดับ F กริชสองเล่มและสนับมือระดับ D ออกมา

“อาจารย์ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมเพิ่งใช้สี่สิบคะแนนแลกดาบเล่มนี้มา สนับมือใช้ไปสิบคะแนน กริชสองเล่มนี้อย่างน้อยคงแลกที่นี่ได้สี่สิบคะแนน ทั้งหมดเก้าสิบคะแนน ผมใช้อีกหกสิบคะแนน คุณว่า…”

“ไปไกลๆ เลย!”

ตาเฒ่าหลี่ปะทุปราณทั่วทั้งร่างขึ้นมา กดดันฟางผิงจนต้องรีบถอยไปด้านหลัง

ชายชราโทสะสุมหัว ให้ตายเถอะ เล่นตลกอะไรกัน!

อาวุธสามร้อยกว่าคะแนน เขาควักออกมาแค่หกสิบคะแนน?

คิดว่าเป็นผักในตลาดหรือยังไง!

ฟางผิงถอยหลัง พลางประท้วงว่า “อาจารย์ ผมไม่มีคะแนนเยอะขนาดนั้นจริงๆ หกสิบคะแนนนี้ ผมพยายามเก็บใช้สอยอย่างประหยัด! ไม่ได้งั้นหกสิบเอ็ด…”

“จะไปไม่ไป?” ตาเฒ่าหลี่โมโหอย่างยิ่ง

ทั้งสองคนเสียงดังกันไม่น้อย ดึงดูดสายตาคนจำนวนมาก

ฟางผิงยิ้มสู้ว่า “อาจารย์ อย่าโกรธสิครับ ไม่งั้นเอางี้ ผมเพิ่มอีกยี่สิบคะแนน เป็นแปดสิบเอ็ดคะแนน รวมกับของมูลค่าเก้าสิบคะแนน เป็นหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเอ็ดคะแนน! คุณคิดดู นอกจากผมแล้ว ยังจะมีกี่คนที่แลกเปลี่ยนของชิ้นนี้อีก? ขั้นหนึ่งขั้นสองคงแลกไม่ไหว ขั้นสามเห็นว่าใกล้จะขั้นสี่แล้ว คงไม่ใช่เจ้านี้เหมือนกัน หากผมเดาไม่ผิด เจ้าของชิ้นนี้น่าจะอยู่ในคลังสินค้ามานานแล้ว ทางมหาวิทยาลัยกำลังจะเข้าร่วมการแข่งขันแลกเปลี่ยน ผมไม่มีอาวุธที่เหมาะมือ พ่ายแพ้ในการแข่งขันของมหาวิทยาลัยขึ้นมาจะทำยังไง? อีกอย่างผมก็ไม่ได้ตระหนี่ขี้เหนียว…”

ตาเฒ่าหลี่ถลึงตามองเขาไปที เวลานี้ค่อยเก็บปราณดั่งเดิม แค่นเสียงในลำคอว่า “อาวุธเก่าของเธอพวกนี้ ราคาสูงขนาดนั้นที่ไหนกัน ของมือสองรวมกันแล้ว เต็มที่ห้าสิบคะแนนเท่านั้น เธอเพิ่มอีกสองร้อยคะแนน ฉันยอมขาดทุนหน่อย โปะให้นาย…”

ฟางผิงหันขวับเตรียมจะออกไป ซื้อไม่ไหว งั้นไม่ต้องซื้อละกัน!

“หนึ่งร้อยแปดสิบคะแนน!”

“ให้ตาย ยังไม่ยอมอ่อนให้ฉันอีก? หนึ่งร้อยหกสิบคะแนน ไม่ซื้อก็แล้วไป พลาดราคานี้ คงไม่มีร้านไหนอีกแล้ว เธอออกไปถามดู อาวุธโลหะผสมระดับ D ไม่ว่าจะซื้อร้านขายอาวุธที่ไหน ต้องเสียสามแสนต่อหนึ่งจินทั้งนั้น นี่ยังไม่รวมค่าทำอีก!”

ฟางผิงชะงักฝีเท้า ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนหันกลับมาว่า “อาจารย์ ไม่ใช้คะแนน ใช้เงินสดสี่ล้านห้าแสนแทนได้หรือเปล่าครับ?”

“หื้ม?”

ตาเฒ่าหลี่มองเขาอย่างแปลกใจอยู่บ้าง เด็กนี้จะใช้เงิน ไม่ใช้คะแนนอย่างนั้นเหรอ?

เงินสดสี่ล้านห้าแสน สามารถแลกเป็นหนึ่งร้อยห้าสิบคะแนน

แต่นักศึกษาหลายคน มีคะแนนไม่มีเงิน ก็ไม่คิดจะเอาคะแนนแลกเปลี่ยนเป็นเงิน เพราะใช้คะแนนซื้อจะคุ้มค่ากว่า

แสดงว่าเด็กนี้มีเงินงั้นสินะ?

ครั้งก่อนซื้อยาบำรุงไปขายจำนวนมาก?

แม้จะลังเลอยู่บ้าง ตาเฒ่าหลี่ครุ่นคิดแล้วยังเอ่ยไปว่า “หากเธอจะทำอย่างนั้นจริงๆ ก็ได้เหมือนกัน”

ใช้เงินซื้อ ราคาไม่ใช่น้อยๆ แม้ฟางผิงจะเล่นแง่แอบลดเงินไปอีกสามแสน แต่เงินสี่ล้านห้าแสนเพียงพอที่จะเป็นราคาทุนแล้วเหมือนกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ฟางผิงมัดจำอาวุธในมือให้อีก

คำนวณดูแล้ว จุดแลกเปลี่ยนไม่ขาดทุน ทั้งยังทำกำไรได้จำนวนหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน