ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 142

ตอนที่ 142 ใช้เงินเท่านั้นถึงจะสามารถแข็งแกร่งได้ (1)

กลับมาถึงหอพัก

ฟางผิงตรงดิ่งไปที่ห้องฟู่ชางติ่งทันที

รอจนฟู่ชางติ่งเปิดประตู ฟางผิงรีบเอ่ยว่า “ขายยา ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาหนึ่งร้อยเม็ด ขั้นหนึ่งแปดเม็ด ยาหลอมกระดูกขั้นหนึ่งห้าเม็ด!”

“ให้ตายเถอะ!”

ฟู่ชางติ่งชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างยากจะเชื่อ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ยังจะขายอีก! อีกอย่างครั้งนี้นายหาเงินได้เท่าไหร่กัน?”

ครั้งก่อนฟางผิงขายยาบำรุงได้เกือบสิบล้าน!

ตอนนี้มาอีกแล้ว

ฟางผิงเจ้าหมอนี้ตกลงหาเงินในภารกิจได้เท่าไหร่กัน?

ฟางผิงโบกมือว่า “อย่าพูดมาก ที่บ้านนายจะซื้อหรือเปล่า? ไม่ซื้อฉันจะไปถามกับพวกหยางเสี่ยวม่าน”

พื้นฐานครอบครัวของคนพวกนี้ค่อนข้างดี พ่อของจ้าวเหล่ยเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นห้า ส่วนทางบ้านของหยางเสี่ยวม่าน ฟางผิงไม่เคยถาม แต่อย่างน้อยที่สุดคงมีผู้อาวุโสอยู่ขั้นสี่ขั้นห้าเหมือนกัน

ยิ่งครอบครัวใหญ่เท่าไหร่ความต้องการซื้อยาบำรุงก็มีสูงขึ้นเท่านั้น

อย่างฟางผิง หากเขาไม่ต้องใช้ค่าทรัพย์สิน การฝึกวิชาหนึ่งเดือน อย่างน้อยต้องใช้ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาสิบเม็ด

หนึ่งร้อยเม็ดฟังดูเหมือนมาก ความจริงนับว่าเป็นจำนวนที่ผู้ฝึกยุทธ์ใกล้เข้าขั้นหนึ่งสูงสุดอย่างฟู่ชางติ่งต้องใช้สำหรับฝึกวิชาในเวลาหนึ่งปี

“ซื้อ!”

ฟู่ชางติ่งไร้คำจะพูดอยู่บ้าง แต่ยังคงให้ฟางผิงเข้ามาในห้อง ครุ่นคิดพลางเอ่ยว่า “ยาบำรุงพวกนี้ของนาย ตามราคาตลาดคงสิบสี่ล้านเก้าแสนหยวนสินะ?”

“อืม”

“ลดสิบสองเปอร์เซ็นต์ เหลือสิบสามล้าน ไม่ถือว่าต่ำแล้ว”

ฟางผิงเอ่ยด้วยสีหน้าแปลกๆ “นายคิดว่าฉันคำนวณไม่เป็นหรือไง? สิบสองเปอร์เซ็นต์ต้องเป็นสิบสามล้านหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นสองพันสิ นายจงใจเอายาบำรุงฉันไปหนึ่งเม็ดชัดๆ?”

“ฉัน…นาย…”

ฟู่ชางติ่งแทบจะกระอักเลือด การซื้อของจำนวนมากแบบนี้ ปัดเศษขึ้นไปไม่ใช่เรื่องปกติหรอกเหรอ?

เขาชำเลืองมองฟางผิง เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ยาบำรุงเก็บไว้นานจะสูญเสียประสิทธิภาพ ครั้งก่อนซื้อไปตั้งมาก ยังใช้ไม่หมดเลย อีกอย่างพวกเราทำการค้าขายส่วนตัว นายไม่เสียแม้แต่ภาษีด้วยซ้ำ ปัดเศษแค่นี้ไม่ได้เหรอไง?”

“ช่างเถอะ งั้นสิบสามล้านก็ได้ เย็นนี้นายต้องเลี้ยงข้าวฉัน”

“นายสิต้องเป็นคนเลี้ยง!”

ฟู่ชางติ่งเผยสีหน้าขุ่นเคือง เจ้าหมอนี้ขายยาให้เขาสองครั้ง ปาไปแล้วกว่ายี่สิบสองล้าน!

ตอนนี้นึกไม่ถึงว่ายังต้องให้เขาเลี้ยงข้าว

แต่ลดสิบสองเปอร์เซ็นต์ ถือว่าถูกกว่าพวกเขาซื้อเองหน่อย เลี้ยงก็เลี้ยงเถอะ

ครุ่นคิดแล้ว ฟู่ชางติ่งยังคงถามว่า “ฟางผิง ของบางอย่างใช้เงินซื้อไม่ได้ ในความคิดของฉัน ตอนนี้นาย…”

ฟางผิงขายยำบำรุงเยอะขนาดนี้ เดาได้ไม่ยาก คะแนนคงไม่เหลือแล้ว

นี่เพิ่งจะอยู่ขั้นหนึ่ง ช่วงเวลานี้ถือเป็นโอกาสกำลังดี ฟางผิงถึงสามารถสะสมคะแนนได้เยอะขนาดนี้

หลังจากนี้ไปอาจไม่โชคดีแบบนี้เสมอไปแล้ว

ฟางผิงใช้คะแนนเอามาแลกเป็นเงินแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาไปใช้อะไร

ฟางผิงไม่มีครอบครัวคอยสนับสนุน เป็นแบบนี้ต่อไป ภายหลังเมื่อถึงขั้นสอง สิ้นเปลืองการฝึกวิชาหนักกว่านี้ จะไปหาทรัพยากรมากมายขนาดนั้นจากที่ไหนกัน

“ไม่เป็นไร ฉันคิดทุกอย่างไว้แล้ว”

ฟางผิงไม่พูดมาก เอายาบำรุงให้ฟู่ชางติ่ง ฟู่ชางติ่งตรวจอย่างละเอียดครั้งหนึ่ง ก่อนจะโทรศัพท์หาพ่อ

พ่อเขาก็ไม่ปฏิเสธอะไร ของพวกนี้ต่างเป็นยาที่จำเป็นต้องใช้บ่อยๆ

หากฟางผิงขายจำพวกยาป้องกันอวัยวะหนึ่งร้อยเม็ด คงขายยากกว่านี้

แต่ยาบำรุงเลือดและปราณกับยาหลอมกระดูก ล้วนเป็นที่ต้องการของผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นสาม ไม่ต้องกลัวว่าจะขายไม่ออก

ทั้งสองคนไม่ได้ซื้อขายกันเป็นครั้งแรกแล้ว ไม่นาน ฟางผิงก็ได้รับข้อความแจ้งเตือน

เงินคงเหลือ : 14,500,000

ทั้งเวลานี้ค่าทรัพย์สินมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ระบบคาดการณ์ราคายาบำรุงไว้ที่เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาตลาด ความต่างแทบไม่ห่างกันมาก

ตอนนี้ฟางผิงขายยาบำรุงออกไปแปดสิบแปดเปอร์เซ็นต์ของราคา ชั่วพริบตาก็ได้เพิ่มขึ้นมาสิบแปดเปอร์เซ็นต์

แน่นอนว่า ไม่ได้ตรงตัวขนาดนั้น บางครั้งระบบก็ประเมินให้ทั้งสูงและต่ำอยู่บ้าง

ครั้งนี้ค่าทรัพย์สินของฟางผิงเพิ่มขึ้นมาสองล้านหกแสนหยวน รวมกับเพิ่งแลกเปลี่ยนยาบำรุงเมื่อครู่เพิ่มขึ้นมาห้าแสนหยวน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน