ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 147

ตอนที่ 147 ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุด (2)

จ้าวเสวี่ยเหมยถลึงตามองเขา ยังมีหน้ามาถามเรื่องนี้อีก?

“ฉันแค่จะช่วยดูว่าเธอสามารถเข้าร่วมการแข่งขันแลกเปลี่ยนได้หรือเปล่าต่างหาก? ไม่รู้จักความปรารถนาดีเอาซะเลย!”

ทั้งสองคนคุยเล่นกันสักพัก พวกฟู่ชางติ่งก็เดินเข้ามา

พอเข้าประตูมา ฟู่ชางติ่งพลันหัวเราะว่า “ฉันบอกแล้วฟางผิงมาเดทที่นี่ พวกนายยังไม่เชื่ออีก!”

ฟางผิงปราดสายตามองเขา ก่อนจะยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ดูท่าครึ่งเดือนนี้จะก้าวหน้าไม่น้อย อวดดีขึ้นเยอะเลยนี่!”

ฟู่ชางติ่งไม่อ้อมค้อม เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ก้าวหน้าเยอะจริงๆ แต่ไม่ได้อวดดี นายต้องไปลองกับจ้าวเหล่ย เขาอวดดีไม่น้อยอยู่เหมือนกัน”

“อย่ามาไร้สาระ”

ฟางผิงเรียกเขามานั่ง วันนี้เป็นวันหยุด ทุกคนยากที่จะมีเวลาพักผ่อน จึงออกมาผ่อนคลายกัน

คนที่มากับฟู่ชางติ่ง ยังมีนักศึกษาคนอื่นๆ จากคลาสฝึกพิเศษอีก

ฟู่ชางติ่งเป็นพวกสอดรู้สอดเห็น ข่าวสารค่อนข้างว่องไว

ไม่นาน ฟางผิงก็ได้รู้ว่า ครึ่งเดือนนี้คนอื่นๆ ต่างก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเช่นกัน

จ้าวเหล่ยหลอมกระดูกได้ห้าสิบเก้าชิ้นแล้ว อย่างช้าสุดคงจะแตะถึงขั้นหนึ่งสูงสุดปลายเดือนนี้

ทั้งหมอนี่เหมือนจะฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้ใหม่ ไม่รู้ว่าเป็นระดับต้นหรือระดับกลาง

หยางเสี่ยวม่านก้าวหน้าไวเช่นกัน หลอมกระดูกห้าสิบแปดชิ้นเท่ากับฟู่ชางติ่ง

ทางเฉินอวิ๋นซี ฟู่ชางติ่งไม่ได้สืบมา เฉินอวิ๋นซีเป็นคนพูดน้อย ปกติแทบไม่สมาคมกับพวกเขา

“พูดอย่างนี้ พอถึงปลายเดือน พวกนายจะแตะขั้นหนึ่งสูงสุดกันหมดสินะ?”

“อืม น่าจะประมาณนั้น”

ฟู่ชางติ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แต่คงไม่ถึงขั้นสองหรอก ในช่วงขั้นหนึ่งสูงสุดยังต้องบ่มเพาะปราณอีกระยะหนึ่ง ให้ร่างกายและปราณถึงสภาวะสูงสุด ทั้งรีบทะลวงไปก็ไม่มีประโยชน์ หากทะลวงขั้นสองอย่างลวกๆ โดยที่ยังไม่หลอมกระดูก อันที่จริงแทบไม่ต่างอะไรกับขั้นหนึ่งสูงสุด ไม่สู้ใช้เวลาฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้อีกสักหน่อย กลับกันจะทำให้พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้น”

ขั้นสองตอนต้น ยังไม่มีการหลอมกระดูก นอกจากขีดจำกัดจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ประโยชน์อย่างอื่นแทบมีไม่เยอะแล้ว

ทั้งยังต้องจำเป็นต้องใช้เวลารวบรวมพลัง รีบเร่งทะลวงเกินไป ยังไม่แน่ว่าพลังจะแข็งแกร่งกว่าตอนนี้

คนพวกนี้คงไม่เลือกทะลวงด่านก่อนวันแข่งขันแลกเปลี่ยน เพราะเป็นเรื่องที่ได้ไม่คุ้มเสีย

แต่รอให้สิ้นสุดปิดเทอมฤดูหนาว กลับมามหาวิทยาลัยอีกครั้ง พวกเขาคงเริ่มทะลวงเข้าสู่ขั้นสองกันแล้ว

แต่ทำเวลาได้รวดเร็ว นั่นหมายถึงต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก

แม้ฟู่ชางติ่งจะไม่พูด แต่ฟางผิงไม่ถามก็รู้แล้วว่า ช่วงนี้พวกเขาเสียเงินไปไม่น้อยเช่นกัน

อย่างน้อยคะแนนของฟู่ชางติ่งคงไม่เหลือแล้ว แต่ทางบ้านน่าจะชดเชยเป็นเงินให้ไม่น้อยอยู่ดี

“เฮ้อ ครั้งนี้หากเซี่ยงไฮ้ไม่ได้อันดับดีๆ พวกเราคงขาดทุนกันยับแล้ว”

ฟู่ชางติ่งดื่มน้ำผลไม้ ทั้งถอนหายใจไปพลาง

อัดเงินในระดับต่ำกว่าขั้นสาม ยังคงสามารถพัฒนาอย่างรวดเร็วได้ แต่เพื่อประหยัดเวลาเล็กน้อยแค่นั้น แลกกับเงินหลายเท่าตัว ถือว่าไม่คุ้มค่า

ครั้งนี้ประจวบเหมาะพอดี หากไม่ใช่ว่าการแข่งขันแลกเปลี่ยนกำลังจะเริ่มขึ้น คนพวกนี้เดิมทีคงลงทุนไปโดยไม่คำนึงถึงต้นทุนแล้ว

ขอแค่ได้คะแนนดีๆ มหาวิทยาลัยชดเชยคะแนนให้ พวกเขาก็จะได้ทุนกลับคืนแล้ว ถือโอกาสนี้ทำให้ตัวเองประหยัดเวลาครึ่งปีไปด้วย

ฟู่ชางติ่งถอนหายใจ ก่อนจะถามว่า “ฟางผิง นายเป็นยังไงบ้างล่ะ?”

“ปกติ ช่วงนี้ฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้ ไม่ค่อยมีเวลาบ่มเพาะปราณและกระดูกเท่าไหร่ ทั้งเงินก็หมดแล้ว เฮ้อ ฉันสู้พวกนายไม่ได้จริงๆ ความทุกข์ของคนจน พวกนายไม่เข้าใจหรอก”

“เหอะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน