ตอนที่ 188 สังคมช่างซับซ้อน (2)
เขาจากไป เฉินอวิ๋นซีก็เอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำทันที “ฉัน…ฉันโดนหลอกใช่หรือเปล่า?”
ไป๋รั่วซีดูเรื่องสนุกมาตั้งแต่ต้น ฟังแล้วจึงเอ่ยอย่างขำๆ “ไม่หรอก”
ความจริงฟางผิงก็ไม่ได้หลอกอะไรเธอ ยาบำรุงพวกนี้ ราคาในตลาดสูงถึงสิบห้าล้าน
แม้ว่าจะมีช่องทางซื้อ แต่สิบสามล้านกว่ายังคงนับว่าคุ้มค่า
เพียงแค่…เพียงแค่เฉินอวิ๋นซียอมซื้อเพราะถูกฟางผิงพูดแดกดัน นี่จะหน้าบางเกินไปแล้ว
อีกอย่างไม่คิดจะตรวจสอบสักนิดเหรอ?
เงินทองเป็นเรื่องสำคัญ ฟางผิงคงไม่ถึงกับเอายาบำรุงปลอมมาหลอกเธอหรอก แต่ควรที่ต้องตรวจสอบดูสักหน่อยเช่นกัน
ฟางผิงบอกว่าเธอใช้ชีวิตใต้ปีกของพ่อแม่มาโดยตลอด ไม่เคยประสบความล้มเหลว นี่เป็นความจริงเช่นกัน
การค้าขายครั้งนี้ ไม่ถือว่าล้มเหลวอะไร อย่างมากก็แค่นิสัยไม่ดีของฟางผิงกำเริบเท่านั้น
แต่ไป๋รั่วซีกลับทำท่าคล้ายกำลังคิดอะไรอยู่ ควรทำให้ลูกศิษย์คนนี้จำเป็นบทเรียนหน่อยสินะ
ครอบครัวของเฉินอวิ๋นซีส่งเธอมาเรียนที่เซี่ยงไฮ้ ให้เธอออกทำภารกิจกับทุกคน น่าจะเพราะสาเหตุนี้เช่นกัน
ไม่งั้นเธอคงไม่มีความจำเป็นต้องทำภารกิจ ตระกูลเฉินไม่ได้ถึงกับเลี้ยงดูผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองคนหนึ่งไม่ไหวสักหน่อย
หยางเสี่ยวม่านลำบากใจเหมือนกัน “ไม่ถือว่าหลอกอะไร แต่ครั้งหน้าอย่าเชื่อคำพูดของเขา อีกอย่างอยู่ห่างเขาไว้ ไม่ใช่คนดีอะไร”
เฉินอวิ๋นซีพยักหน้า ทำอะไรไม่ถูกอยู่บ้าง
ฟู่ชางติ่งเห็นแบบนั้นจึงยิ้มขึ้นมาทันที “อวิ๋นซี อันที่จริงฉันก็มียาบำรุง…”
“ไสหัวไปเลย!”
หยางเสี่ยวม่านก่นด่า นายรักษาภาพพจน์ตัวเองหน่อยได้หรือเปล่า!
ฟู่ชางติ่งใบหน้าแดงก่ำ โมโหแทบตาย!
แม่งเหอะ ถือสิทธิ์อะไรฟางผิงขายได้ แต่ฉันขายไม่ได้?
ขายได้ไม่กี่แสน ฉันจะได้เอาไปซื้อรถสักคัน
—
พักฟื้นในโรงแรมสองวัน แม้อาการบาดเจ็บของฟางผิงจะยังไม่หายดี แต่เหลือแค่บาดแผลภายนอกเท่านั้น แทบไม่มีผลกระทบกับการต่อสู้เลย
วันที่ 23 มีนาคม ฟางผิงไปเยี่ยมผู้ว่าจาง
ด้านนอกประตูจวนผู้ว่า
หวังจินหยางคลี่ยิ้มว่า “ไม่ต้องตื่นเต้น…”
“ไม่ได้ตื่นเต้น” ฟางผิงปฏิเสธ
หวังจินหยางหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง พาเขาเดินเข้าไปในจวนผู้ว่า
พอเข้าไปด้านใน ก็มีชายวัยกลางคนเดินมาต้อนรับทันที
เห็นทั้งสองคน ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ประธานหวัง นักศึกษาฟางผิง มาแล้วสินะครับ นักศึกษาฟางผิง อาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้วสินะครับ?”
หวังจินหยางเป็นฝ่ายแนะนำ “ตระกูลจางแห่งจวนผู้ว่า นับเป็นเสาหลักของจวนผู้ว่าเช่นกัน”
จางอวี่เฉียงหัวเราะ “ประธานหวังชมเกินไปแล้ว”
ฟางผิงรีบเอ่ยขอบคุณ “ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ อาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้ว”
“ดีแล้วๆ ล้วนเป็นอนาคตของหนานเจียง แลกเปลี่ยนความรู้นั้นทำได้ แต่ครั้งหน้าพยายามระวังหน่อยเถอะครับ ก่อนหน้านี้การประลองกับกู้สยง คุณสู้ได้ดีทีเดียว ผู้ว่าจางพอใจอย่างมาก”
จางอวี่เฉียงพูดพลางนำทั้งสองคนเดินเข้ามาด้านใน “ผู้ว่ากิจธุระค่อนข้างเยอะ ช่วงนี้ยุ่งแทบไม่ได้พักเลย ครั้งนี้เพราะอยากเจอฟางผิง ทั้งยังรู้สึกภูมิใจที่มีเด็กหนุ่มมากความสามารถจากบ้านเกิดของตัวเอง…”
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ ต้องรบกวนเวลาผู้ว่าซะแล้ว”
“…”
ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกันเป็นมารยาท หวังจินหยางไม่คิดสอดปากเช่นกัน
จวบจนเดินมาถึงหน้าห้องทำงาน จางอวี่เฉียงเดินเข้าไปเคาะประตู หวังจินหยางค่อยเอ่ยว่า “นายควรไปเป็นพวกข้าราชการพลเรือน”
“หา?”
“ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไหนพูดยืดเยื้ออย่างนั้น เกรงใจกันไปเกรงใจกันมา พูดอยู่ค่อนวันมีประโยชน์หรือไง? ฉันยังคิดว่านายปรับตัวไม่ได้ซะอีก ที่ไหนได้ นายดูคุ้นชินไม่น้อย พูดกับเขาอย่างออกรสออกชาติ”
หวังจินหยางไร้คำจะเอ่ย อันที่จริงผู้ฝึกยุทธ์ค่อนข้างตรงไปตรงมา ปกติจะเบี่ยงเข้าประเด็นเลย
คำพูดพิธีรีตองที่ไร้ความหมายเช่นนี้ เปล่าประโยชน์ อะไรที่ไม่จำเป็นต้องพูดเลือกไม่พูดเสียดีกว่า
ฟางผิงยิ่งแล้วใหญ่ พูดคุยกับจางอวี่เฉียงอย่างสบายใจเฉิบ ทำเอาจางอวี่เฉียงแทบจะลืมเขาไปเลย
หวังจินหยางไม่ได้โมโหเพราะถูกลืม เขาชอบแบบนี้เหมือนกัน



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน