ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 214

ตอนที่ 214 ผ่านไปอีกปีแล้ว (1)

หวังจินหยางสัพยอกแล้วก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป โลกใบนี้มีเรื่องลึกลับอีกมากมาย ถ้ำใต้ดินยังไม่ได้สืบค้นให้กระจ่างแจ้ง จะเอาเวลาว่างที่ไหนมาวิจัยนายกัน แน่นอนว่านายอยู่ใกล้หูใกล้ตา ถ้ามีโอกาสได้วิจัยถือเป็นเรื่องคุ้มค่าอยู่แล้ว ว่ายังไง อยากบอกฉันสักหน่อยหรือเปล่า ทำไมปราณนายถึงฟื้นฟูเร็วขนาดนี้?”

ฟางผิงเอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรง “มีพรสวรรค์กระดูกเป็นหยกโดยกำเนิด ไขกระดูกเหมือนปรอท พลังจิตใจเทียบได้กับปรมาจารย์”

“ฮ่าๆ!”

“จริงๆ นะ!”

ฟางผิงครุ่นคิดเล็กน้อย จู่ๆ ก็รวบรวมสมาธิจ้องไปที่หวังจินหยาง ก่อนใบหน้าฟางผิงจะแดงก่ำขึ้นมา เส้นผมของเหล่าหวังเหมือนจะขยับเล็กน้อย

การเคลื่อนไหวแผ่วเบาที่แทบสังเกตไม่เห็นเช่นนี้กลับทำให้หวังจินหยางใบหน้าเปลี่ยนสี

“พลังจิตใจ!”

หวังจินหยางนั่งหลังตรงขึ้นมาทันที สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย “นายไม่ได้ล้อฉันเล่น?”

เขาคิดว่าฟางผิงหยอกเขาเลยไม่คิดจะซักไซ้ไล่เลียง

แต่คาดไม่ถึงว่าฟางผิงจะใช้พลังจิตใจได้จริงๆ…

ไม่สิ เดิมทีฟางผิงก็แทบไม่ได้ใช้ เขาแค่เคลื่อนไหวพลังจิตใจของตัวเองในตอนที่รวบรวมสมาธิเท่านั้น

ฟางผิงหอบหายใจว่า “ตอนนี้เชื่อแล้วสินะ?”

“นี่…เป็นไปได้ยังไง…ก็ถูกที่มีความเป็นไปได้ คนมีหลากหลายประเภทอยู่แล้ว…แต่ว่า…”

เหล่าหวังพูดไม่ออกอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปพักใหญ่ค่อยถอนหายใจว่า “ตอนนี้น่าสนใจขึ้นมาแล้วจริงๆ คำพูดของนายฉันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่สถานการณ์นี้ของนาย กลับสามารถเชื่อมโยงกันได้”

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามคนหนึ่งนึกไม่ถึงว่าจะสัมผัสพลังจิตใจตัวเองได้ ถึงกระทั่งสามารถเคลื่อนไหวเบาๆ นี่ทำให้คนตกใจจริงๆ

หากไขกระดูกของฟางผิงเหมือนกับปรอท งั้นถ้าบอกว่าหวังจินหยางเป็นปรมาจารย์ฝึกหัด ฟางผิงนั้นมีโอกาสสูงกว่าเขาอีก!

ฟางผิงหอบหายใจว่า “อันที่จริงตอนที่อยู่ในห้องแหล่งพลังงาน ผมก็สามารถรับรู้ถึงอนุภาคพลังงานที่แผ่วเบา ดังนั้นผมเลยคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หากมีปรมาจารย์สนใจจริงๆ มาหาผมได้ไม่เป็นไร ผมแค่กลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อที่ผมพูด หากเค้นให้ผมบอกพวกเขาว่าทำไมพลังจิตใจถึงกล้าแกร่ง? ผมคงอับจนหนทาง ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปรมาจารย์…”

หวังจินหยางแค่นเสียงในจมูก “ มีเหตุผลสักอย่างให้พวกเขาก็พอแล้ว ยังจะคิดมากอะไรอีก? พวกปรมาจารย์ทำยังไงถึงเป็นปรมาจารย์ได้ เจอกับเรื่องลึกลับแบบไหน หรือยังต้องแบ่งปันกับคนอื่นอีก? อย่าคิดว่าโลกดำมืดจนเกินไป นายก็ไม่ใช่จอกแหนไร้รากที่ไม่มีคนหนุนหลัง อยู่ในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ถูกปรมาจารย์เค้นเผยความลับ อย่าพูดว่าไม่มีความลับเลย ถ้ามีจริงๆ แล้วจะทำไม! หรือยังมีใครกล้าเค้นถามฉันว่าทำไมไขกระดูกถึงแปรสภาพเป็นหยก? ฉันจะไปรู้ได้ยังไง หากมีคนมาเค้นนายแบบนั้นเหมือนกัน งั้นยุบมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ไปดีกว่า มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั้งเก้าสิบเก้าแห่งไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้หรอก! ปรมาจารย์นับสิบคน ตอนนี้ยืนอยู่หน้านักศึกษาแค่ก้าวเดียวเท่านั้น! ใครจะกล้าเมินเฉยคนรอบข้างทำเรื่องแบบนี้ออกมา! แน่นอนว่าฉันหมายถึงบนโลก แต่ในถ้ำใต้ดินหากนายถูกจับตามอง โดนแอบจับตัวไปเค้นถาม จากนั้นฆ่าคนปิดปาก นี่คงจับมือใครดมไม่ได้ ดังนั้นต้องพูดว่า ทั้งหมดอยู่ที่ความสามารถ หากนายเป็นปรมาจารย์…”

หวังจินหยางเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง “งั้นนายก็ฟันออกไปหนึ่งหมื่นแคลในครั้งเดียว บั่นคอพวกใต้ดินคงไม่มีใครว่าอะไรได้อีก อย่างอื่นฉันคงไม่ถามแล้ว นายคิดวิธีคลี่คลายปัญหาเรื่องนี้ ให้เหตุผลกับทุกคนก็เพียงพอแล้ว ส่วนเรื่องอื่นไม่จำเป็นต้องกังวล”

ฟางผิงพยักหน้าเล็กน้อย แต่จะโกหกเรื่องนี้ยังไงให้มิดล่ะ!

อย่างน้อยต้องหลอมให้ถึงไขกระดูกถึงจะพอพูดกันได้

ไม่ถามปัญหาเรื่องนี้ต่อ ฟางผิงเอ่ยอย่างสงสัย “พี่หวัง ทุกคนบอกว่าพี่เป็นปรมาจารย์ฝึกหัด งั้นหมายความว่าอีกไม่นานพี่ก็จะทะลวงเป็นปรมาจารย์แล้ว?”

“ปรมาจารย์?”

หวังจินหยางมองเขาอย่างแปลกประหลาด ก่อนจะยิ้มตาหยี “ถ้าตอนนี้นายสนับสนุนให้ฉันสักสี่ห้าร้อยล้าน ฉันคิดว่ายังมีโอกาสอยู่…”

“แค่กๆ…พี่หวัง ดื่มกาแฟก่อน”

ฟางผิงยกแก้วขึ้นมา ล้อเล่นเฉยๆ เถอะ ฉันอยากให้นายสนับสนุนฉันหลายพันล้านบ้างเหมือนกัน

นายกลับแล้วใหญ่มาแบมือขอจากฉัน ไม่อายหรือไง?

หวังจินหยางหัวเราะขึ้นมา ยกแก้วขึ้นดื่มไปหนึ่งอึก ครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยว่า “ความสามารถของนายตอนนี้ยังขาดแคลนบางเรื่องอีกนิดหน่อย เคล็ดวิชาต่อสู้ต้องฝึกฝนให้ชำนาญ รอนายถึงขั้นสามตอนปลาย เคล็ดวิชาต่อสู้ฝึกถึงขั้นกระบวนท่าชั้นยอดแล้ว แม้จะเป็นกระบวนท่าชั้นยอดที่ระดับต่ำสุด ครั้งหนึ่งระเบิดปราณสามร้อยแคล งั้นก็เท่ากับระเบิดออกไปเจ็ดแปดร้อยแคล แทบจะเป็นระดับที่ต่ำกว่าขั้นสามตอนปลายไม่อาจแตะถึงได้ เวลานั้นฝีมือของนายก็จะคุ้มค่าให้ความสำคัญแล้ว แม้จะอยู่ในการจัดอันดับของขั้นสาม คงอยู่ในลำดับต้นๆ เหมือนกัน ถึงเวลานั้นนายก็มีฝีมือพอจะเข้าร่วมกิจกรรมที่ได้รับผลตอบแทนสูงแล้ว ถ้ามีเวลาว่างฉันสามารถพานายไปด้วยได้”

หวังจินหยางยิ้มอย่างมีความนัยอยู่บ้าง “นายรับผิดชอบระเบิดปราณ ฟันกระบวนท่าชั้นยอดร้อยดาบ ฉันรับหน้าที่ระวังหลัง หรือบางทีอาจหาฉินเฟิ่งชิงมานำทาง เขาพอมีฝีมือเรื่องนี้อยู่ หากนายทำถึงขั้นนั้นได้จริงๆ พวกเราสามคนลงมือ สังหารขั้นห้าไม่ใช่เรื่องยาก ถึงเวลานั้นคงกำไรเห็นๆ”

ฟางผิงมองเขาแวบหนึ่ง ผ่านไปพักใหญ่จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้ผมยังห่างจากขั้นสามตอนปลายอีกไกล เคล็ดวิชาต่อสู้ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะฝึกสำเร็จในวันสองวัน”

“ถูกของนาย”

หวังจินหยางพูดแล้วก็ถอนหายใจว่า “หนึ่งปีก่อนตอนที่ฉันเจอนายนึกไม่ถึงจริงๆ ว่านายจะก้าวมาถึงจุดนี้เร็วถึงขนาดนี้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน