ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 215
ตอนที่ 215 เตรียมเก็บเกี่ยว (2)
หลี่เฉิงเจ๋อไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเขาเท่าไหร่ ฟางผิงกลับคิดว่าตอนนี้ยังอยู่ในช่วงที่สงบอยู่
ภายในช่วงเวลาสั้นๆ สถานการณ์ในถ้ำเลวร้ายลง ก็คงไม่ถึงกับเด่นชัดมากมาย
พวกปรมาจารย์ยังคงยุ่งวุ่นวายกับธุระของตัวเอง นี่หมายความว่าสถานการณ์ยังอยู่ในขอบเขตที่ควบคุมได้
รอวันไหนพวกปรมาจารย์ไม่มีจิตใจทำมาค้าขาย ไปรวมตัวกันที่ถ้ำใต้ดิน นั่นถึงจะเลวร้ายอย่างแท้จริง
“บริษัทไหนที่ประเมินราคาให้พวกเราร้อยล้านขึ้นไป นั่นค่อยคุยกันต่อได้ ต่ำกว่าร้อยล้านไม่ต้องสนใจ!”
ระหว่างที่ฟางผิงพูด ยังเสริมต่อว่า “อีกอย่างตอนนี้ในประเทศพัฒนาระบบสามจีเป็นที่เรียบร้อย! มือถือสามจีบางส่วนเริ่มวางขายแล้ว ลงทุนเกี่ยวกับสมาร์ทโฟนให้มากหน่อย”
“เข้าใจแล้วครับ”
“แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง ปราณเท่าไหร่แล้ว?”
“หนึ่งร้อยสี่สิบห้าแคลแล้วครับ อีกไม่นานน่าจะแตะถึงด่านของผู้ฝึกยุทธ์”
“อืม พยายามเป็นผู้ฝึกยุทธ์ให้เร็วๆ หน่อย ตอนนี้ต้นเดือนพฤษภาคม ผมหวังว่าจะสามารถหาเงินทุนสำเร็จในเดือนมิถุนายน เว้นเสียจากบริษัทเราจะมีกระแสเอามากๆ ต้องใส่ใจด้านนี้หน่อย หาจุดขายให้ได้ อย่างธุรกิจที่ผสมผสานออนไลน์และออฟไลน์แห่งแรก แพลตฟอร์มอาหารออนไลน์ที่ผู้ฝึกยุทธ์ยอมรับเป็นแห่งแรก…”
ฟางผิงแทบอยากจะพูดว่าธุรกิจส่งอาหารถึงถ้ำใต้ดินแห่งแรก!
เชื่อไหมว่าหลังจากนี้ฉันจะไปส่งอาหารให้ผู้ฝึกยุทธ์ที่ฝึกวิชาในถ้ำใต้ดิน
ผู้ฝึกยุทธ์น่าสงสารจะตายไป ในถ้ำใต้ดินกินอาหารยังเป็นเรื่องยาก ส่วนใหญ่มักจะอัดยาบำรุง หากบริษัทฉันไปส่งถึงถ้ำใต้ดินได้ สถานการณ์เลวร้ายแล้วยังไง เขาจะยังได้เปรียบอยู่ดี
น่าเสียดายที่ทำได้แค่เพียงคิด
ฟางผิงนึกถึงภาพผู้ฝึกยุทธ์ที่กำลังต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายกับสิ่งมีชีวิตใต้ดิน จู่ๆ ก็มีไรเดอร์มาตะโกนว่า “พักก่อน อาหารที่คุณสั่งมาถึงแล้ว กินอิ่มแล้วค่อยสู้กันใหม่…”
ฉากนี้แค่คิดก็ยอดเยี่ยมแล้ว
เห็นได้ชัดว่าหลี่เฉิงเจ๋อไม่ค่อยเข้าใจว่าเหตุใดฟางผิงถึงยิ้มอย่างนี้ เขางุนงงอยู่บ้าง
ฟางผิงไม่สนใจเขาเช่นกัน กำชับไม่กี่ประโยคก็เอ่ยเตือนเรื่องสุดท้ายอีกครั้ง ก่อนเดือนมิถุนายนต้องพยายามหาผู้ร่วมลงทุนรอบแรกให้สำเร็จ
—
มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้
ตอนนี้มหาวิทยาลัยดูเงียบเหงาลงไม่น้อย
ความเป็นจริงเป็นแค่ฟางผิงที่คิดไปเอง
มหาวิทยาลัยยังคงเหมือนเดิม แต่ตอนนี้คนส่วนมากที่เขารู้จักไม่อยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงเงียบเหงาอย่างเห็นได้ชัด
เดินมาถึงหอพัก มองประตูห้องใกล้ๆ ที่ปิดสนิท ฟางผิงยิ่งรู้สึกเหงาเข้าไปใหญ่
“เงียบเหงาของจริง”
ฟางผิงพึมพำ ผู้ฝึกยุทธ์ต้องอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ คำพูดนี้ไม่รู้ว่าใครเคยพูดกับเขา
เขาและฟู่ชางติ่งคุยกันว่าระหว่างผู้ฝึกยุทธ์ไม่จำเป็นต้องสนิทชิดเชื้อจนเกินไป
รอจนอยู่คนเดียวจริงๆ ฟางผิงกลับรู้สึกเหงาขึ้นมาอยู่บ้าง
ความรู้สึกอ้างว้างเช่นนี้ พอฟางหยวนโทรเข้ามาก็เลือนหายไปไม่น้อย
“ฟางผิง ช่วงนี้ไปไหนมา? ทำไมโทรหาไม่ติดเลย?”
“มือถือพังเพิ่งจะเปลี่ยนเครื่องใหม่”
“อ๋อ ใช่สิ แม่ให้มาถามนายว่าเดือนหน้าจะกลับบ้านหรือเปล่า?”
“เดือนหน้า?”
“ใช่ นายลืมหรือไง?”
“อะไร?”
“ฉันจะสอบเข้ามัธยมปลายแล้ว!” ฟางหยวนเอ่ยอย่างแง่งอน “นายไม่แม้แต่จะเอ่ยปากกลับมาส่งฉันสอบเลย ไม่มีความรับผิดชอบสักนิด!”
ฟางผิงหลุดขำ เวลานี้เพิ่งจะนึกได้ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “แม่ให้เธอมาถามฉันอะไรกัน เธอน่าจะถามเองมากกว่า สอบเข้ามัธยมปลายเมื่อไหร่?”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน