ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 231
ตอนที่ 231 เตรียมของขวัญชุดใหญ่ให้เธอ (2)
“จิตใจมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึงอยู่แล้ว บางคนเป็นวีรบุรุษในสายตาพวกเรา พวกเขาต่อสู้กับศัตรู สังหารพวกมนุษย์ถ้ำ ปกป้องประเทศชาติ…แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ทำเรื่องเลวร้าย เจอกับภัยอันตราย อาจจะใช้เธอเป็นเหยื่อล่อ มองเธอเป็นรองเท้าที่ใช้แล้วทิ้ง หรือขาดแคลนยาบำรุง มีไม่เพียงพอ เจอกับพวกเดียวกัน เธอตายก็ดีกว่าเขาตาย ไม่มีคนรู้อยู่แล้ว ฆ่าเธอชิงทรัพยากรของเธอ เขาทะลวงด่านยังไปฆ่าสิ่งมีชีวิตถ้ำต่อได้ ยังคงเป็นวีรบุรุษผู้กล้าในสายตาทุกคน บางทีในความคิดเขา เธอทำให้เขาประสบผลสำเร็จ ทำให้มวลมนุษยชาติประสบความสำเร็จ การตายของเธอเป็นเรื่องที่คุ้มค่าแล้ว แต่สำหรับเธอ มันคุ้มค่าหรือเปล่าล่ะ?”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงซับซ้อน “เรื่องพวกนี้เคยเกิดขึ้นแล้ว ในอดีตแม่ทัพขั้นหกในหน่วยทหารคนหนึ่ง นำทีมเข้าไปส่วนลึกในถ้ำ เผชิญกับวิกฤตการณ์ เจอนักศึกษาศิลปะการต่อสู้ทีมหนึ่งจึงขอความช่วยเหลือ อีกฝ่ายไม่ได้ตอบรับ แม่ทัพในหน่วยทหารคนนั้นเลยสังหารนักศึกษาพวกนี้ ช่วงชิงยาบำรุงและรางวัลของพวกเขาไป หลังจากเกิดเรื่องแล้วก็ได้รับความช่วยเหลือ ทีมกว่าหนึ่งพันคนรอดชีวิตกลับมาเกือบหมด แม่ทัพคนนี้ยังนับว่าไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์ไปซะหมด รายงานต่อเบื้องบน ยอมแบกความรับผิดชอบทั้งหมด ล้อมโจมตีค่ายทหารของเมืองเทียนเหมินในวันนั้นจนตัวตาย นี่ถึงค่อยสยบโทสะของพวกนักศึกษาศิลปะการต่อสู้ไปได้ แต่เขากล้าพูดออกมา คิดว่าคนอื่นจะเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าล่ะ?”
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ฟางผิงก็รู้สึกซับซ้อนในใจขึ้นมาทันที
ตาเฒ่าหลี่รู้สึกซับซ้อนในใจเช่นกัน เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “พูดเรื่องนี้กับเธอ ไม่ใช่จะบอกว่าจิตใจคนนั้นชั่วช้าแค่ไหน นี่เป็นเพียงส่วนน้อย เกิดขึ้นไม่บ่อย แต่อยากบอกเธอว่าต้องมีไหวพริบหน่อย อย่าเข้าถ้ำไปแบบคนโง่ คิดว่ามนุษย์คือครอบครัวเดียวกัน มนุษย์เป็นสัตว์สังคม อยู่ในกลุ่มอาจรักษาความเป็นมนุษย์ได้ แต่ถ้าเข้าไปในป่าอาจไม่เป็นแบบนั้นเสมอไปแล้ว”
“เข้าใจแล้วครับ”
“ไปเถอะ”
ตาเฒ่าหลี่ไม่พูดมากอีก พิงหลังกับเก้าอี้ยกปล้องยาขึ้นมาสูบ ฝ่ายบริการนั้นเงียบเหงาลงตั้งนานแล้ว เรื่องที่ตาเฒ่าหลี่ต้องจัดการจึงน้อยลงเช่นกัน
—
วันที่ 16 มิถุนายน
ฟางผิงขับรถกลับหยางเฉิงตั้งแต่เช้าตรู่
ช่วงสายสิบโมงกว่าค่อยเดินทางมาถึงย่านกวนหูหยวน
ลงมาจากรถเห็นพวกคุณลุงคุณป้าในชุมชนนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อน เล่นไพ่ คุยเล่นสนุกกัน ฟางผิงรู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง
หากรัฐบาลเปิดเผยเรื่องของถ้ำใต้ดิน ยังจะเห็นภาพแบบนี้ได้อีกหรือเปล่า?
กลัวว่าจะไม่มีอีกแล้ว!
ทุกคนคงจะรู้สึกไม่ปลอดภัย!
เวลานั้นคนแก่จะสูญเสียรอยยิ้ม พวกเด็กๆ สูญเสียความไร้เดียงสา ทุกคนต่างไขว่คว้าความสามารถ กังวลระทมทุกข์ ระเบียบของสังคมถูกทำลาย นี่แทบจะเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไป
“หวังว่าจะไม่มีวันนั้น”
ฟางผิงพึมพำ เกณฑ์ประชาชนเป็นทหาร ฟังดูเป็นเรื่องฮึกเหิมน่าภูมิใจ แต่เข้าสู่ช่วงเวลานั้นจริงๆ เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่พื้นที่บริสุทธิ์ไร้มลทินได้อีกแล้ว
—
ในบ้าน
ฟางผิงเพิ่งจะเปิดประตู ฟางหยวนก็ถลาเข้ามาอย่างดีใจทันที “ฟางผิง นายกลับมาแล้ว!”
ฟางผิงหัวเราะ หยิกแก้มของน้องสาว
“ไม่กลับมา เธอจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ น่ะสิ”
“ใช่ที่ไหนกันล่ะ!”
ฟางหยวนหัวเราะ ก่อนจะละล่ำละลักว่า “พี่ นายขับรถกลับมา? ซื้อรถแล้ว?”
“อืม”
“พาฉันไปรับลมหน่อยดีหรือเปล่า?”
“ไม่ดี พรุ่งนี้จะสอบแล้ว ยังจะมารับลมอะไรอีก เป็นเด็กดีหน่อย”
ฟางหยวนพองลมแก้ม อารมณ์ไม่ดีอยู่บ้าง แต่ไม่นานก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พี่ นายกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามแล้ว?”
“อืม”
“นายอยู่ในการจัดอันดับพลังต่อสู้ขั้นสามด้วย เก่งจริงๆ! อาจารย์และเพื่อนของฉันต่างพูดว่านายเป็นผู้ฝึกยุทธ์อันดับหนึ่งของหยางเฉิง!”
ฟางผิงหลุดขำ “ใครพูด?”
แม้หยางเฉิงจะเป็นเมืองเล็กๆ แต่ยังคงมียอดฝีมืออยู่
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน