ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 232

ตอนที่ 232 น้องสาวฉันเป็นลูกพี่ใหญ่ (2)

เข้ามาในเขตโรงเรียน หลบจากสายตาของพวกผู้ปกครองได้ ฟางผิงค่อยโล่งใจหน่อย

มองพวกอาจารย์ที่อยู่รอบๆ ฟางผิงทักทายเป็นมารยาท ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์หลิวไม่อยู่โรงเรียนเหรอครับ?”

ผู้อำนวยการรีบเอ่ยว่า “การสอบค่อนข้างวุ่นวาย วันนี้อาจารย์หลิวลาพักร้อน ฉันจะให้คนไปส่งข่าวเขา ให้เขาเข้ามาโรงเรียน…”

“ไม่ต้องหรอกครับ พักร้อนก็อย่ารบกวนอาจารย์เลย”

ฟางผิงคุยอีกไม่กี่ประโยค เห็นทุกคนมองตัวเองอย่างกระตือรือร้นก็ปวดหัวอยู่บ้าง คงจะไปเฉยๆ อย่างนี้ไม่ได้ จึงเปลี่ยนไปประเด็นอื่น “ผู้อำนวยการ การสอบเกาเข่าของโรงเรียนพวกเราปีนี้เป็นยังไงบ้าง?”

ผู้อำนวยการเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่แย่เลย แน่นอนว่าเทียบกับรุ่นพวกเธอไม่ได้อยู่แล้ว ปีก่อนนักศึกษาฟางสอบได้อันดับหนึ่งของเมือง เข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ได้ นำทีมเซี่ยงไฮ้ชนะเลิศการแข่งขันแลกเปลี่ยนทั่วประเทศ…”

ผู้อำนวยการพูดเยินยอฟางผิงแล้ว เวลานี้ค่อยเบนเข้าประเด็นหลัก “ปีนี้โรงเรียนมัธยมหยางเฉิงอันดับหนึ่ง นักเรียนที่ปราณสูงกว่าหนึ่งร้อยยี่สิบแคลมีทั้งหมดแปดคน สูงกว่าหนึ่งร้อยสามสิบแคลมีแค่สองคน นักศึกษาฟาง เธอคิดว่าพวกเขาสมัครเข้าเซี่ยงไฮ้เป็นยังไง? จะสอบติดหรือเปล่า? ถ้ารู้ก่อนว่าวันนี้นักศึกษาฟางจะกลับมาโรงเรียน พวกเราคงจะรบกวนนักศึกษาฟางให้ช่วยแนะนำนักเรียนพวกนี้แล้ว น่าเสียดายจริงๆ…”

ฟางผิงหัวเราะ ครุ่นคิดพลางเอ่ยว่า “ปีนี้เซี่ยงไฮ้รับสมัครนักเรียนสองพันคน ปราณถึงมาตรฐานสามารถลองได้ แต่ปีนี้หนานเจียงเหมือนกำลังปฏิรูปการศึกษาใหม่เช่นกัน รุ่นพี่หวังที่แก่กว่าผมรุ่นหนึ่ง ตอนนี้ควบคุมดูแลเรื่องการสอนทั่วไปในหนานเจียงแล้ว ถ้าคิดว่าเข้าหนานเจียงได้ อันที่จริงผมแนะนำทุกคนสมัครที่หนานเจียงมากกว่า…”

ไม่ใช่ว่าฟางผิงอิจฉาไม่อยากให้คนอื่นสอบเข้าเซี่ยงไฮ้ แต่ในเซี่ยงไฮ้พูดตามตรง นักศึกษาทั่วไปไม่ได้ใช้ชีวิตง่ายๆ เลย

ถ้าเป็นหนานเจียงจะถูกให้ความสำคัญมากกว่า!

รุ่นของฟางผิง อย่างพวกกัวเซิ่ง อันที่จริงฐานะทางบ้านไม่แย่เลย จนถึงตอนนี้เพิ่งจะทะลวงเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้เท่านั้น

พวกเขาอยู่ในเซี่ยงไฮ้ อาจารย์ทั่วไปล้วนอยู่ขั้นสี่ ทั้งยังไม่อาจคว้ารางวัลคะแนนอะไรได้ ไปเรียนที่หนานเจียง จะมีโอกาสเยอะกว่าเสียอีก

อันที่จริงสภาพแวดล้อมของพวกอู๋จื้อหาวถือว่าไม่เลวเลย ทั้งใกล้จะทะลวงเป็นผู้ฝึกยุทธ์แล้ว มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วไป ให้ความสำคัญกว่าคนพวกนี้มากกว่าอยู่บ้าง

“มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หนานเจียงอย่างนั้นเหรอ?”

ผู้อำนวยการพึมพำ ไม่รู้ว่าฟังเข้าหูไปหรือเปล่า แต่ฟางผิงไม่ใส่ใจเช่นกัน เขาแค่แนะนำเท่านั้น

อัจฉริยะอย่างแท้จริง สอบเข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ดีกว่าอยู่แล้ว มีโอกาสมากกว่า

กลัวก็แต่ว่าจะไม่แตะถึงมาตรฐานนั้น เข้าเซี่ยงไฮ้กลายเป็นตัวประกอบของคนอื่นแทน

“นักศึกษาหวังจินหยางควบคุมดูแลการสอนทั่วไปของหนานเจียงแล้ว?”

คำพูดนี้เห็นได้ชัดว่าตกใจไปอยู่บ้าง

พวกอาจารย์ รวมถึงหัวหน้าคนนั้นต่างตกตะลึงเช่นกัน

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

คนพวกนี้ต่างเป็นคนธรรมดา เรื่องบางอย่างในแวดวงผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนนั้นไม่รู้จริงๆ

พวกเขาประจบฟางผิง เพราะฟางผิงสอบเข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ได้ ไม่ใช่เพราะถูกจัดอันดับในการต่อสู้ขั้นสาม ชื่อเสียงเยอะกว่าหวังจินหยางแค่เล็กน้อย

ตอนนี้ได้ยินฟางผิงพูด ทุกคนจึงสติหลุดไปอยู่บ้าง

—

ฟางผิงเดินไปคุยไป ไม่ได้พูดอะไรมากมาย เปิดบทสนทนาไปกว้างๆ ไม่กี่ประโยค ก่อนจะหาข้ออ้างติดธุระ ขอตัวออกไป

ไม่ได้ไปที่ประตูโรงเรียน ฟางผิงหาจุดที่ไม่ค่อยมีคน ก่อนจะกระโดดข้ามออกไปจากกำแพง

—

สองชั่วโมงต่อมา การสอบสิ้นสุดลง

ฟางผิงไม่ได้รอรับคนที่หน้าประตู พอฟางหยวนเดินออกมาจากฝูงชน ฟางผิงค่อยปรากฏกาย คว้าเธอไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะหายไปจากสายตาของทุกคน

—

“ท่านประธานช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ในซอยเล็กๆ ที่ไม่มีคน ฟางผิงแทบจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ใช้สองมือบีบแก้มฟางหยวน สั่งสอนว่า “เป็นลูกพี่ใหญ่ของคนตั้งสามพันคน เป็นเด็กดีหน่อยเถอะ เล่นเอาซะใจฉันจะเต้นหลุดออกมาข้างนอก!”

“เจ้าเด็กแสบ ฉันให้เธอตั้งใจเรียนหนังสือ กลับไปทำเรื่องแบบนี้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน