ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 24

ตอนที่ 24 หยั่งเชิง

กันย่อมดีกว่าแก้

ฟางผิงไม่รู้สึกว่าการคิดมากของตัวเองจะเป็นเรื่องผิดแต่อย่างใด ยังไงก็ชีวิตเขาทั้งชีวิต

คิดมาก สร้างความหวาดกลัวให้ตัวเองก็ยังดีกว่าปล่อยให้ชีวิตน้อยๆ หลุดลอยไป

ตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง นั่นจะสิ้นคิดมากกว่า ยังไม่รู้จะตายยังไงเลยด้วยซ้ำ

อีกฝ่ายไม่มีเจตนาร้าย ย่อมดีที่สุด

หากเขามีเจตนาร้าย ตัวเองเตรียมการณ์ก่อน ก็ยังดีกว่าไม่เตรียมอะไรเลย

ในความคิดของฟางผิง จะมั่นใจว่าอีกฝ่ายมีเจตนาร้ายหรือไม่ เป็นเรื่องที่ง่ายยิ่ง

หากอีกฝ่ายเป็นผู้ฝึกยุทธ์จริงๆ นั่นก็เป็นไปได้ว่าเขามีจุดประสงค์ร้าย!

ยุคสมัยนี้ไม่ใช่สมัยโบราณ ผู้ฝึกยุทธ์เป็นชนชั้นพิเศษในสังคม

ปลีกวิเวกมาอยู่คนเดียวคงไม่มีคนทำ

ยิ่งไปกว่านั้น คนโง่ที่ไหนจะมาเช่าบ้านในย่านเก่าเช่นนี้?

ดังนั้นขอเพียงแค่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ฝึกยุทธ์หรือไม่ เขาก็สามารถคาดคะเนเรื่องราวได้คร่าวๆ แล้ว

แม้ว่าเดาผิด นั่นจะเป็นไรไป?

—

ฟางผิงพยายามทำให้ใจตัวเองสงบลง โยนความคิดฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้ทิ้งไป ยามนี้เขากลับรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อันตรายขนาดนั้นแล้ว

แม้อีกฝ่ายคิดจะจัดการตัวเองจริงๆ ก็ทำได้เพียงลอบสังเกตการณ์เท่านั้น

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีความจำเป็นต้องเช่าบ้าน

เขาเป็นนักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง มีโอกาสน้อยยิ่งที่ผู้ฝึกยุทธ์คิดจะสังหารเขา

ในเมื่อช่วงนี้ยังมีความปลอดภัย ก็ต้องลองหยั่งเชิงฐานะของอีกฝ่ายสักหน่อย

อาศัยเพียงถุงข้าวเมื่อเช้าย่อมไม่เพียงพอ คนทั่วไปกินข้าวเยอะก็ใช่ว่าจะไม่มี

ตลอดทั้ง วันฟางผิงเอาแต่ก้มขีดๆ เขียนๆ อยู่กับตัวเอง บางครั้งก็ไปหลอกถามข้อมูลจากพวกอู๋จื้อหาว

รอจนเลิกเรียนตอนบ่าย ในใจของฟางผิงจึงค่อยมีแผนคร่าวๆ

แม้เขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ แต่ก็ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นมัธยมปลายจริงๆ อายุจวนจะสามสิบแล้ว อย่างน้อยจิตใจก็แกร่งกล้ากว่านักเรียนมอปลายพวกนี้อยู่มากโข

—

ย่านจิ่งหูหยวน

พอเลิกเรียน ฟางผิงก็ตะบึงกลับบ้านทันที

วันนี้ไม่ได้เลิกเรียนก่อนเวลา ฟางหยวนจึงกลับบ้านมาเร็วกว่าเขา มารดายังยุ่งอยู่ในครัวเหมือนเดิม

เมื่อเข้าบ้าน ฟางผิงก็เข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินรอบๆ ลานหลังบ้านไปครั้งหนึ่ง

ฟางหยวนที่กำลังดูทีวี รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง พี่ชายเปลี่ยนไปแล้ว?

ไม่กี่วันนี้ หากฟางผิงเห็นเธอ ก็จะหยิกแก้มทันที

เธอเพิ่งจะเตรียมตัวพร้อม ปรากฏว่าฟางผิงมาถึงบ้าน กลับเดินไปเดินมา มองข้ามเธอเสียอย่างนั้น

รอจนฟางผิงเดินกลับมาห้องนั่งเล่น ฟางหยวนก็เอ่ยอย่างแปลกใจ “ฟางผิงหาอะไร? ทำเงินหาย?”

ฟางผิงหัวเราะ “พี่ชายเธอจนขนาดนั้น จะเอาเงินที่ไหนมาหายกัน”

ขณะที่พูด ฟางผิงก็ทำเป็นกล่าวเสียงดังเล็กน้อย “แม่ครับ คุณลุงด้านบนอยู่บ้านหรือเปล่า?”

“ทำไมเหรอลูก?”

หลี่อวี้อิงถามอย่างสงสัย ลูกชายอยากจะรู้เรื่องผู้เช่าใหม่ไปทำไมกัน?

“ผมเพิ่งเห็นว่า บนหลังคาห้องน้ำมีน้ำซึมอยู่บ้าง ไม่รู้ว่ามาจากชั้นบนหรือเปล่า?”

“น้ำซึมงั้นเหรอ?”

หลี่อวี้อิงยังคงไม่ใส่ใจเรื่องนี้เท่าไร “หากไม่ร้ายแรงก็ปล่อยไปเถอะ บ้านเก่าก็เป็นอย่างนี้…”

“ยังไงก็ต้องเตือนเขาสักหน่อย ถ้าคุณลุงด้านบนอยู่บ้าน ผมจะไปทักทาย คนเพิ่งมาอยู่ คงไม่ค่อยเข้าใจอะไร”

ได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ หลี่อวี้อิงก็ไม่ขัดขวาง เอ่ยว่า “น่าจะอยู่ที่บ้านนั่นแหละ ตอนบ่ายกลับมายังเห็นเขาซื้อของมา แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูอีกเลย”

ตึกหลังนี้ไม่ค่อยเก็บเสียง หากเปิดปิดประตูดังหน่อยก็ได้ยินทั่วกันแล้ว

ฟางผิงก็ไม่ถามต่อ สาวเท้าออกจากห้องเตรียมจะไปหาคนด้านบน

ฟางหยวนเห็นเขาจะไปทักทายจริงๆ ก็ยิ่งไร้คำพูด เมื่อก่อนฟางผิงไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย ช่วงนี้นับวันก็แปลกขึ้นเรื่อยๆ

—

ชั้นสอง

ฟางผิงสูดลมหายใจเล็กน้อย พยายามสงบจิตใจของตัวเอง

ยื่นมือไปเคาะประตู

ภายในห้องเงียบงัน ราวกับไม่มีคนอาศัยอยู่

ฟางผิงไม่คิดยอมแพ้ เคาะประตูอีกครั้ง เอ่ยปากว่า “สวัสดีครับ มีคนอยู่หรือเปล่า?”

“ผมอยู่บ้านข้างล่าง ที่นี่มีคนอยู่ไหมครับ?”

“…”

เสียงเคาะประตูดังติดต่อกันหลายครั้ง ก่อนประตูที่อยู่ด้านในประตูนิรภัยจะถูกเปิดออกพร้อมกับหวงปินที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ไม่นานก็เผยรอยยิ้มใสซื่อออกมา “เมื่อกี้ไม่ได้ยิน นายคือ…”

“สวัสดีครับคุณลุง ผมพักอยู่ชั้นล่าง เมื่อวานได้ยินแม่บอกว่า ห้องของป้าเฉินปล่อยเช่าแล้ว…”

ฟางผิงคุยเรียบง่ายไม่กี่ประโยค ก่อนเอ่ยอย่างเกรงใจอยู่บ้าง “คุณลุง คือว่าพวกเราอยู่ในย่านเล็กนี้ บ้านเก่าอยู่บ้าง ท่อส่งน้ำคงไม่ต้องพูดถึง รวมทั้งตอนที่ป้าเฉินแต่งเติมบ้านใหม่ ก็ปรับปรุงห้องน้ำได้ไม่ค่อยดี เมื่อกี้ผมเห็นว่าห้องน้ำบ้านผมมีน้ำรั่วซึมนิดหน่อย กลัวว่าคุณลุงจะไม่รู้ ผมเลยขึ้นมาดู…”

คิ้วของหวงปินกระตุกเล็กน้อย เมื่อวานเจ้าของบ้านก็พูดเรื่องนี้แล้ว เขาอาบน้ำเมื่อคืนก็ไม่ได้สนใจเท่าไร นี่คงมาเคาะประตูซักไซ้เอาความสินะ?

แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก หวงปินไม่คิดจะสร้างเรื่องดึงดูดความสนใจจากผู้คน

ได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษด้วย ฉันเพิ่งย้ายเข้ามา ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไร ครั้งหน้าจะระวังละกัน”

“ไม่เป็นไรครับ ปัญหานี้เกิดบ่อยจนชินแล้ว”

ระหว่างที่ฟางผิงพูด ก็พบว่าชายคนนี้แทบไม่ห่างจากประตู จึงเอ่ยว่า “คุณลุง สะดวกให้ผมเข้าไปดูในห้องน้ำหรือเปล่า? ไม่แน่ว่าปัญหาอาจจะอยู่ที่ท่อส่งน้ำหลักของคุณลุง เลยทำให้น้ำรั่วซึม หากท่อส่งหลักรั่วจริงๆ ยังต้องหาคนมาซ่อมแซม ไม่อย่างนั้นอีกสองสามวันสภาพบ้านคงดูไม่ได้แน่”

หวงปินขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่นานก็พยักหน้าเอ่ย “ได้ นายลองเข้าไปดู หากปัญหาเกิดที่ฉัน ฉันหาช่างซ่อมมาเองก็เพียงพอแล้ว”

“งั้นคงต้องรบกวนคุณลุงแล้ว”

ฟางผิงเอ่ยเป็นมารยาท ก่อนหวงปินจะเปิดประตูนิรภัย ให้ฟางผิงเข้ามาในห้อง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน