ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 270

ตอนที่ 270 เล็กเกินไป ต่อยไม่ถึง (1)

วันเสาร์ที่ 25 กรกฏาคม

สวนสนุกฮวนเล่อปักกิ่ง

เพราะเป็นช่วงปิดเทอม ทั้งอยู่ในวันเสาร์ รวมถึงก่อนหน้านี้มีการประกาศสถานที่ประลองออกมา ตอนนี้สวนสนุกฮวนเล่อจึงมีผู้คนคร่าครั่งเต็มไปหมด

จ่ายสิบห้าล้านเพื่อให้ฟางผิงเลือกสถานที่นี้เป็นที่ประลองนับว่าไม่ขาดทุน

เงินสิบห้าล้านเพียงพอให้เผยแพร่โฆษณาในพื้นที่รอบๆ ปักกิ่งแค่บางส่วนเท่านั้น จะสู้กระแสแบบนี้ได้ยังไง ทั่วประเทศต่างกำลังให้ความสนใจ

—

ผู้ที่รับผิดชอบในสวนสนุกต่างเบิกบานใจ

ฟางผิงก็เบิกบานใจ

แต่กลุ่มคนจากมหาวิทยาลัยปักกิ่งกลับไม่สบอารมณ์!

เห็นคนเดินยั้วเยี้ยเต็มสวนสนุกฮวนเล่อ พวกหลี่หานซงพากันขมวดคิ้ว!

“คนเยอะอะไรอย่างนี้!”

หลิงอีอีทำหน้าไม่พอใจ เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “มาดูละครลิงหรือไง?”

หานซวี่ตามมาด้วยเหมือนกัน ได้ยินจึงเอ่ยว่า “บางทีอาจเป็นการฝึกฝนอย่างหนึ่ง ท่ามกลางสายตาคนมากมายต้องต่อสู้ด้วยแรงกดดัน นี่เป็นการฝึกฝนจิตใจของผู้ฝึกยุทธ์อย่างหนึ่งเช่นกัน ฟางผิงก้าวหน้ารวดเร็วแบบนี้ อาจเป็นเพราะเขาไม่เกรงกลัวในเรื่องพวกนี้”

ตอนแรกหลี่หานซงไม่พอใจเท่าไหร่ ตอนนี้กลับเอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “ก็ถูก อีอี นี่เป็นการฝึกฝนอย่างหนึ่งเหมือนกัน ผู้ฝึกยุทธ์ต้องไร้ความเกรงกลัว! ในการประลองแบบนี้ อยู่ท่ามกลางสายตาคนนับร้อยรับพัน ถือเป็นการทดสอบอย่างหนึ่ง ผู้ฝึกยุทธ์ไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใด ไม่ว่าจะสภาพแวดล้อมแบบไหนล้วนสามารถแสดงฝีมือได้ยอดเยี่ยม นั่นถึงจะเป็นผู้แข็งแกร่ง!”

หลิงอีอีได้ฟังแบบนี้ ก็เอ่ยด้วยตาเป็นประกาย “ไม่น่าล่ะเขาถึงเลือกประลองในสถานที่ท่องเที่ยวพวกนี้มาโดยตลอด ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!”

พวกเขาสบสายตากัน หลิงอีอีเผยสีหน้าหนักแน่นขึ้นมา “ในเมื่อเป็นแบบนี้ คงไม่อาจดูถูกเขาได้แล้ว!”

ฟางผิงไม่เกรงกลัวอะไร มีความมั่นใจและแสดงฝีมือได้อย่างยอดเยี่ยมท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย ถึงกระทั่งคำนึงถึงผลกระทบของการพ่ายแพ้ บางทีฟางผิงอาจจะโอบกอดความคิดทุบหม้อข้าวจมเรือ เลือกสวนสนุกฮวนเล่อที่มีผู้คนไหลหลั่งเข้ามาไม่ขาดสายก็ได้

—

ในเวลาเดียวกัน

กลางอากาศมีชายชราผมสีดำขลับคนหนึ่งยืดตัวตรง มือซ้ายจูงเฉินอวิ๋นซีที่ก้มหน้ามองข้างล่าง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เด็กจากเซี่ยงไฮ้ของพวกนายไม่เลวเลยนี่ ผู้ฝึกยุทธ์ต้องไม่หวาดกลัวต่อสิ่งใด!”

ตาเฒ่าหลี่ขมุบขมิบปากพึมพำ!

ถ้าฉันบอกว่าเขารับค่าโฆษณามากว่าสิบล้าน นายยังจะคิดแบบนี้อีกหรือเปล่า?

ไม่หวาดกลัวต่อสิ่งใด?

พวกนายช่างมโนเก่งจริงๆ!

ตาเฒ่าหลี่ไม่ปากมากเช่นกัน พูดไปรังแต่จะขายหน้าเท่านั้น

ชายชราไม่พูดต่ออีก ทว่ากลับเผยใบหน้าจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย “สถานการณ์ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้เป็นยังไงบ้าง?”

“ยังประคองได้อยู่ หลายวันนี้เมืองเทียนเหมินและเมืองความหวังปะทะกันหลายสิบครั้ง บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน ทางพวกเราสูญเสียไปไม่น้อยเช่นกัน สถานการณ์หลักๆ ทางหน่วยทหารฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีอาจารย์ตายในสงครามหกคน…ปีนี้รวมทั้งหมดแล้ว อาจารย์ของเซี่ยงไฮ้ตายในสนามรบสี่สิบสองคน!”

แววตาของตาเฒ่าหลี่เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมา “อาจารย์ระดับกลางของเซี่ยงไฮ้ ผ่านการสั่งสมมาหกสิบปี ต้นปีมีสี่ร้อยยี่สิบแปดคน เวลาไม่ถึงหนึ่งปีสูญเสียไปถึงหนึ่งในสิบ หากเป็นแบบนี้ต่อไป คงไม่พอให้สอนนักศึกษาแน่! รอนักศึกษาใหม่กว่าเจ็ดพันคนเข้ามา หากนับรวมคนที่ไปประจำถ้ำใต้ดิน และออกทำภารกิจข้างนอกแล้ว อาจารย์คนหนึ่งต้องรับผิดชอบนักศึกษายี่สิบกว่าคนถึงจะพอใช้ เมืองเทียนเหมิน…ไม่ช้าก็เร็วต้องฆ่าพวกเขาให้สิ้นซาก!”

อาจารย์เซี่ยงไฮ้ไม่ได้มีเยอะ แต่อาจารย์สายสังคมบางส่วนล้วนมีฝีมืออยู่ในระดับต่ำกว่าขั้นสาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน