ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 270

ตอนที่ 270 เล็กเกินไป ต่อยไม่ถึง (2)

ผู้แข็งแกร่งพวกนี้ทำได้เพียงอาศัยการมีอยู่ของพลังข่มขวัญคนอื่น ไม่อาจใช้พลังมาต่อสู้อย่างคนทั่วไปได้

เว้นเสียแต่…เว้นเสียแต่ว่าตอนนี้จะเริ่มสงครามตัดสินครั้งสุดท้าย ยอดฝีมือพวกนี้ล้วนต้องลงมือ แค่เจ้าเมืองเทียนเหมินคนหนึ่ง ในระดับขั้นเก้าไม่นับว่าแข็งแกร่งมาก ภายใต้สงครามที่ต่อสู้กันวุ่นวาย พลั้งมือฆ่าไป ใครยังจะสนใจ

ชายชราครุ่นคิดเรื่องพวกนี้ก็ยิ้มตาหยีว่า “ดังนั้นมนุษยชาติถึงต้องบ่มเพาะผู้ฝึกยุทธ์แนวหน้าระดับกลางพวกนี้ออกมา ทำไมต้องให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นท่ามกลางผู้คนที่แข็งแกร่งอีก? เพราะคนพวกนี้ถึงจะเป็นอนาคตของพวกเรา! พวกเขาไร้ศัตรูในขั้นสาม ไร้ศัตรูในขั้นสี่ ไร้ศัตรูจนถึงขั้นเจ็ดขั้นแปด เมื่อเข้าสู่ขั้นเก้าก็จะเป็นระดับสูงสุดในนั้น พวกเขาลงมือครั้งแรกอาจจะสังหารยอดฝีมือขั้นเก้าได้เป็นกอง สังหารได้ก่อนที่พวกผู้แข็งแกร่งในส่วนลึกถ้ำใต้ดินจะรู้ตัวซะอีก เวลานั้นแม้จะรู้ตัวแล้ว พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา! พวกเขาความรู้สึกช้าเอง จะโทษคนอื่นได้ยังไง หากจะสู้จริงๆ งั้นก็สู้! ไม่ได้ล้อมฆ่าระดับสุดยอดของพวกเขาสักหน่อย สู้จนถึงขั้นนั้น มนุษยชาติก็ไม่กลัวตายเช่นกัน! นี่เป็นกฎที่ยอมรับทั่วกันระหว่างมนุษยชาติและมนุษย์ถ้ำ”

เฉินอวิ๋นซีได้ฟังก็เอ่ยเสียงเบา “งั้นหนูก็อยากเป็นยอดฝีมือแบบนั้นเหมือนกัน…”

ชายชราหัวเราะเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร

พูดออกมานั้นง่าย แต่จะมีกี่คนที่ทำได้กัน?

หากคนแบบนี้มีเยอะจริงๆ มนุษยชาติย่อมไม่ต้องกลัวพวกถ้ำ เปิดสงครามกันไปตรงๆ เลย พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินฆ่าเขาแล้วค่อยว่ากัน!

เฉินอวิ๋นซีถามอีกครั้ง “งั้นทำไมเจ้าเมืองเทียนเหมินถึงฆ่าลูกสาวของอาจารย์ได้…”

ชายชราถอนหายใจ “ผู้แข็งแกร่งไม่ฆ่าผู้อ่อนแออย่างส่งเดช แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ฆ่าผู้อ่อนแอเลย! พวกเราเป็นแบบนี้ อีกฝ่ายก็เช่นกัน ปรมาจารย์บางส่วนของพวกเราข้ามผ่านเขตแดนของพวกเขาก็สังหารผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างระดับกลางไปบางส่วนเหมือนกัน ขอแค่ไม่ทำเกินไป ย่อมไม่มีใครว่าอะไร ทั้งปรมาจารย์ไม่ได้ตายง่ายๆ ขนาดนั้น แม้ขั้นเจ็ดจะเจอกับขั้นเก้าก็ไม่อาจถูกฆ่าในชั่วพริบตา เวลานั้นขั้นเก้าทั้งสองฝ่ายจะรับรู้ได้ ดังนั้นยอดฝีมือขั้นเก้าที่พยายามฆ่าขั้นเจ็ดขั้นแปดจึงจะถูกสกัด แต่ยอดฝีมือขั้นเก้าพลั้งมือฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างระดังกลางสองสามคน เดิมทีพวกเขาก็ไม่อาจรับรู้ เวลานั้นอธิการอู๋เป็นปรมาจารย์ ทั้งถือว่าโชคร้าย บังเอิญพบกับอีกฝ่ายพอดี หากพูดให้เห็นภาพหน่อย ลูกสาวของอธิการอู๋ไม่ได้ต่อสู้จนตัวตาย แต่เพราะโดนลูกหลงจากการต่อสู้ นี่ทำให้เธอตาย…”

ตาเฒ่าหลี่ที่อยู่ด้านข้างแค่นเสียงว่า “เดรัจฉานนั่นตั้งใจต่างหาก! เขาอยากฆ่าอธิการอู๋ จงใจซุ่มโจมตีพวกเรา! บอกว่าเพราะลูกหลง อันที่จริงก็เป็นความตั้งใจ อยากจะฆ่าพวกเราเพื่อให้กระทบกระเทือนกับความรู้สึกอธิการอู๋ ตอนนั้นอธิการอู๋เพิ่งจะกลายเป็นปรมารจารย์ไม่นาน ทำได้แค่ฝืนรับการต่อสู้ เดิมทีก็ไม่อาจแบ่งสมาธิมาสนใจพวกเราได้ แม้ว่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางอย่างพวกเราจะบาดเจ็บหนัก แต่ก็ไม่ได้ถูกฆ่าตายในทันที โต่วโต่วที่น่าสงสารนั้น…”

ตาเฒ่าหลี่เผยใบหน้าหม่นหมอง พวกเขาปกป้องคนอื่นไว้ไม่ได้

คนที่ปกป้องเธอได้ มีแค่อู๋ขุยซาน

แต่อู๋ขุยซานเองแทบจะเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ด ต่อให้เก่งกาจแค่ไหนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของขั้นเก้าอยู่ดี

ปะทะกันแค่ครู่เดียว ขั้นเก้าจากเมืองความหวังก็เข้ามาช่วยเหลือ

แต่เวลาสั้นๆ แค่นั้นก็เปลี่ยนแปลงชีวิตทั้งชีวิตของใครหลายคนแล้ว

โต่วโต่วจากไป หลู่เฟิ่งโหรวพังทลาย หลี่ฉางเซิงตัวเขาเองก็กลายเป็นคนไม่สมบูรณ์ ทั้งยังมีผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างระดับกลางตายไปบางส่วน ได้รับบาดเจ็บหนักอีกบางส่วน และส่วนใหญ่ล้วนถูกทำลายพลังจิตใจ…

หลู่เฟิ่งโหรวกล่าวโทษอู๋ขุยซาน อันที่จริงในความคิดของหลายคนจะโทษอู๋ขุยซานไม่ได้

เขาเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดคนหนึ่ง ฝืนต้านอีกฝ่ายไว้ได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว เวลานั้นเขาแทบไม่สามารถแบ่งสมาธิมาสนใจเรื่องอื่น

น่าเสียดายที่หลู่เฟิ่งโหรวไม่คำนึงถึงเรื่องพวกนี้ บางทีอาจเพราะไม่อยากครุ่นคิดซ้ำไปซ้ำมา หรืออาจคิดว่าหากอู๋ขุยซานสู้สุดตัว ลากอีกฝ่ายออกมาต่อสู้ให้ห่างไกลจากคนพวกนี้หน่อย ลูกสาวของเธอก็จะมีชีวิตรอด

ในสายตาของหลู่เฟิ่งโหรว อู๋ขุยซานตายในสนามรบดีกว่าลูกสาวตายเป็นไหนๆ บางทีเธออาจจะกล่าวโทษเพียงเพราะว่าอู๋ขุยซานไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก

แต่ตกลงอู๋ขุยซานไม่กล้าเสี่ยงชีวิตหรือปลีกตัวออกมาไม่ได้ จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้เช่นกัน

ทว่าลูกสาวของพวกเขาตายในถ้ำใต้ดินกลับเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน

—

ตาเฒ่าหลี่ถอนหายใจเบาๆ ตอนนี้นึกถึงเรื่องพวกนี้ขึ้นมา นอกจากขุ่นเคืองเคียดแค้นแล้ว ก็เหลือแต่ความจนใจและไม่อยากยอมรับเท่านั้น

ไม่กลายเป็นขั้นเก้า จะมีหวังล้างแค้นได้ยังไง

หลู่เฟิ่งโหรวมุ่งมั่นจะแก้แค้น แม้เธอกลายเป็นปรมาจารย์ จะยังเป็นคู่ต่อสู้อีกฝ่ายงั้นเหรอ?

ไปครั้งแรก ยอดฝีมือมนุษยชาติอาจช่วยเธอได้

ครั้งที่สองก็อาจช่วยเหลือทัน

ครั้งที่สามครั้งที่สี่ ยั่วยุขั้นเก้าอีกฝ่ายไม่หยุดหย่อน หรือจะให้ขั้นเก้าของมนุษย์ปกป้องทุกครั้งได้?

พลังต่อสู้ของปรมาจารย์แนวหน้า สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือพลังสั่นสะเทือนขวัญ

ก่อสงครามขั้นเก้าบ่อยๆ สงครามใหญ่ทั้งโลกคงใกล้เข้ามาเร็วๆ นี้

ไม่ว่าจะเป็นหลู่เฟิ่งโหรวตาย รวมถึงพ่อของเธอ หรือกระทั่งอธิการอู๋ ล้วนถือเป็นความสูญเสีย

สำหรับหลู่เฟิ่งโหรว ทุกคนต่างรู้สึกซับซ้อนอย่างมาก

ด้านหนึ่งหวังให้เธอทะลวงด่านได้ มนุษยชาติจะได้มีปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมาอีกคน

อีกด้านกังวลว่าเธอทะลวงด่านแล้ว จะไม่มีใครจำกัดความเคลื่อนไหวของปรมาจารย์ผู้นี้ได้ง่ายๆ อีก

ทั้งสามคนไม่พูดอะไรอีก ด้านล่างนั้นมีเสียงเชียร์ดังขึ้นแล้ว

—

ในมือฟางผิงถือดาบยาว สวมเสื้อตัวนอกที่ปักอักษรหยวนฟาง สาวเท้าเดินเข้ามา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน